ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ -8/4/2009

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Αθήνα, 8 Απριλίου 2009 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ Πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση θέλω και από το βήμα αυτό να εκφράσω για μια ακόμα φορά τη θλίψη μου για τη μεγάλη δοκιμασία που υφίσταται ο φίλος Ιταλικός λαός από τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό. Εκφράσαμε όλοι τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των θυμάτων, σε όλους όσοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους. Είμαι σίγουρος ότι η σκέψη όλων των Ελλήνων είναι κοντά στους κατοίκους της περιοχής που επλήγη. Και βέβαια, να εκφράσω τα βαθύτατα συλλυπητήριά μου και τα συλλυπητήρια της Κυβέρνησης στην οικογένεια του Έλληνα φοιτητή που χάθηκε τόσο άδικα. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Σ’ ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει μια νέα πραγματικότητα. Τίποτε πια δεν είναι ίδιο με το χτες. Δεν ζούμε στο οικονομικό περιβάλλον που επικρατούσε έως και πριν από ένα ή δύο χρόνια. Δεν έχουμε ούτε καν τα δεδομένα που ξέραμε πριν από δύο ή τρεις μήνες. Η παγκόσμια κοινότητα βιώνει απρόβλεπτες καταστάσεις. Ένα βαρύ κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας έχει ήδη απλωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου. Το βιώνουν όλες οι επιχειρήσεις και κυρίως βέβαια οι μικρές. Το βιώνουν όλοι οι πολίτες, και ακόμη πιο πολύ οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Το βιώνουν οι νέοι άνθρωποι που αναζητούν μια θέση δουλειάς. Σε όλες τις συναντήσεις μου στην Ευρώπη, κυρίαρχο ζήτημα είναι το απρόβλεπτο των εξελίξεων και το αίσθημα αβεβαιότητας. Και βεβαίως οι επόμενοι μήνες θεωρούνται εξαιρετικά κρίσιμοι. Οι εξελίξεις εξαρτώνται, σ’ ένα μεγάλο βαθμό, από την ταχύτητα με την οποία θα προχωρήσει ο ιστορικός συμβιβασμός του Λονδίνου. Υπάρχει, ωστόσο, δύσκολος δρόμος ακόμη. Οι καιροί απαιτούν και ρεαλισμό και αποφασιστικότητα. Αναπόφευκτα, οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης, της παγκόσμιας κρίσης επηρεάζουν και τη χώρα μας. Είναι όμως ηπιότερες σε σχέση με πολλές άλλες. Είναι προ πάντων πιο ήπιες σε σχέση με χώρες που κυβερνώνται από σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Την αλήθεια αυτή την ξέρει πολύ καλά ακόμα και ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Όπως πολύ καλά ξέρει, ότι η μεγάλη αδυναμία της Οικονομίας μας οφείλεται στα ελλείμματα, τα χρέη, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, που άφησαν πίσω οι κυβερνήσεις του κόμματός του. Και όμως! Στην επιστολή του για τη σημερινή συζήτηση, επιμένει να διαστρεβλώνει τα πράγματα. Οι αναφορές του για «ταξική πολιτική» ξεπερνούν κάθε όριο προπαγάνδας. Οι δήθεν προβλέψεις του για «νέες κοινωνικές εντάσεις» καλλιεργούν κλίμα πόλωσης και φανατισμού. Κι αυτό, την ώρα που η κοινωνία απαιτεί συγκλίσεις και ενότητα προσπαθειών. Και ρωτώ: - Δεν σκέφτεται πόσο επικίνδυνο είναι να υποδαυλίζει συνθήκες διχασμού; - Δεν έχει όριο ο λαϊκισμός, η ανευθυνότητα, η αδιαφορία για το αύριο; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Δεν αρνούμαστε τα προβλήματα που προκύπτουν. Οφείλουμε όμως, να τοποθετούμε τα πράγματα στο περιβάλλον που ανήκουν. Να μην τα υποτάσσουμε σε κομματικές και προσωπικές σκοπιμότητες. Ο κόσμος σήμερα αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης, αλλά και τις προγενέστερες επιδράσεις της παγκοσμιότητας: - Την καταστροφή του περιβάλλοντος. - Τη διεύρυνση του χάσματος πλούσιων και φτωχών χωρών. - Την αποδυνάμωση των συνόρων και τα ανεξέλεγκτα κύματα μεταναστών. Όλα αυτά, ασκούν -σε διεθνές επίπεδο- καταλυτική επίδραση στο περιβάλλον ασφάλειας. Τα συμπτώματα είναι, παντού, ορατά: - Αίσθηση παραγκωνισμού στις νέες γενιές. - Έξαρση της μάστιγας των ναρκωτικών. - Βιαιότητες και ακραίες συμπεριφορές. - Εγκλήματα πρωτοφανούς σκληρότητας. - Τρομοκρατικές δράσεις. Η χώρα μας δεν έμεινε ανεπηρέαστη. Αντιμετωπίζουμε εδώ και χρόνια μια συνεχή έξαρση της εγκληματικότητας. Αντιμετωπίζουμε στο τελευταίο διάστημα και μια αυξημένη, αλλά και πιο ακραία έκφραση εξτρεμιστικών δράσεων: - Κατάφορη παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου με βανδαλισμούς και αδιανόητες καταστροφές. - Επιδρομές από ομάδες κουκουλοφόρων. - Νέες μορφές τρομοκρατικής δράσης. Εδώ και μια δεκαετία, το κοινό έγκλημα -χωρίς, βεβαίως, να υπερβαίνει τα ευρωπαϊκά δεδομένα- εμφανίζει όντως αυξητική τάση. Τα αίτια είναι πολλά: - Η υψηλή συγκέντρωση πληθυσμού στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα, όπου καταγράφεται το 80% της εγκληματικότητας. - Η ραγδαία μεταβολή της κοινωνικής σύνθεσης, λόγω της εισροής μεγάλου αριθμού μεταναστών, πολλοί από τους οποίους δεν εντάσσονται ομαλά στην κοινωνία. - Η γεωγραφική θέση της χώρας, η οποία την καθιστά ενδιάμεσο προορισμό μη νόμιμων μεταναστών, αλλά βεβαίως και παράνομων προϊόντων. - Το διεθνές περιβάλλον που ευνοεί τη δημιουργία εγκληματικών ομάδων, με δομή και δίκτυα συνεργασίας σε περισσότερες από μια χώρες. Όλα αυτά λειτούργησαν και λειτουργούν ως βασική αιτία για την ανάπτυξη οργανωμένων εγκληματικών δραστηριοτήτων: - Παράνομη διακίνηση οικονομικών μεταναστών. - Εμπορία ναρκωτικών. - Εμπορία ανθρώπων. Δευτερογενώς επέδρασαν και μάλιστα, πολύ σοβαρά στην ανάπτυξη πρόσθετων σοβαρών εγκλημάτων (κλοπές, διαρρήξεις, ληστείες). Η αλλαγή αυτή απεικονίζεται πράγματι και στις φυλακές. Περίπου οι μισοί κρατούμενοι είναι αλλοδαποί. Τα επίσημα στοιχεία δείχνουν ότι η συμμετοχή τους στην εγκληματικότητα -κατ’ αναλογία πληθυσμού- είναι μεγαλύτερη σε σχέση με τους ημεδαπούς. Βεβαίως σπεύδω να κάνω μια επισήμανση: Τίποτε από όλα αυτά δεν πρέπει να ταυτίσει τον οικονομικό μετανάστη με την εγκληματικότητα. Κάτι τέτοιο θα ήταν μεγάλο λάθος. Και το λάθος αυτό δεν πρέπει να γίνει! Η μεγάλη πλειοψηφία, χιλιάδες μετανάστες, ενσωματώνονται ομαλά στην κοινωνία. Εργάζονται σε δουλειές για τις οποίες η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες δεν έδειχναν ενδιαφέρον. Συνεισφέρουν στην Οικονομία μας. Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα. Δεν χαρακτηρίζεται ούτε από ξενοφοβία, ούτε από ρατσιστικές αντιλήψεις. Η Ελλάδα όμως έχει και συγκεκριμένους νόμους. Και οι νόμοι αυτοί ισχύουν για όλους. Τόσο για τους πολίτες της, όσο και για όλους όσοι βρίσκονται στο έδαφός της. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να δεχτούμε ανεξέλεγκτα κύματα μη νόμιμης μετανάστευσης. Το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αφορά ολόκληρη την Ευρώπη. Απαιτεί πιο αποτελεσματική, ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική. - Με δική μας πρωτοβουλία, προχωρά, ήδη, η ιδέα για μια κοινή συνοριοφυλακή. - Με τη συμμετοχή εταίρων μας, ξεκινήσαμε -στο πλαίσιο της FRONTEX- ετήσιες ασκήσεις επιτήρησης στο Αιγαίο, όπου εντοπίζεται το πιο μεγάλο πρόβλημα. - Βεβαίως οφείλει και η Τουρκία να σεβαστεί, άμεσα και πλήρως, το σχετικό διμερές Πρωτόκολλο. Στις κατευθύνσεις αυτές εργαζόμαστε εντατικά. Εντείνουμε διαρκώς τους ελέγχους. Αναπτύσσουμε πρωτοβουλίες σε όλες τις κατευθύνσεις. Την εικόνα της Ελλάδας δεν θα την ανατρέψει κανένας. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε επ’ ουδενί. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Η Κυβέρνηση έχει απόλυτη συναίσθηση των ανησυχιών που προκαλούν στους πολίτες, τόσο η παγκόσμια οικονομική κρίση, όσο και η εγκληματικότητα, η βία, η εξτρεμιστική αφροσύνη.  Στην Οικονομία εφαρμόζουμε ολοκληρωμένο σχέδιο με ιδιαίτερη έγνοια για τους τομείς, τους κλάδους, τους συμπολίτες μας, που πλήττονται περισσότερο.  Στη δημόσια τάξη, ακολουθούμε στρατηγική που ορίζεται από δύο έννοιες: Νομιμότητα στη δράση και καμία ανοχή στο έγκλημα. Έχουμε βάλει σε εφαρμογή συγκροτημένο πρόγραμμα, με στοχευμένες παρεμβάσεις. Τα δεδομένα ωστόσο άλλαξαν ριζικά από τον περασμένο Δεκέμβριο. Το έγκλημα ενός αστυνομικού -που σε καμιά περίπτωση δεν χαρακτηρίζει τη στάση της Αστυνομίας- προκάλεσε μια αλυσιδωτή έκρηξη βίας, πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. Αντιμετωπίσαμε περιπτώσεις κατάφορης παραβίασης του Πανεπιστημιακού Ασύλου από ομάδες που χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια χώρους των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων είτε ως ορμητήρια βίας, είτε ως καταφύγια για την αποφυγή διώξεων. Αντιμετωπίσαμε εμπρησμούς, βανδαλισμούς, κλοπές. Έδρασαν, τις ημέρες εκείνες, πολυσύνθετες ομάδες: Άτομα του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου. Εγκληματικά στοιχεία -ημεδαποί και αλλοδαποί. Νέα παιδιά που παρασύρθηκαν. Βρεθήκαμε απέναντι σε ανεύθυνους υποκινητές. Σε μια ακατανόητη σιωπή πολιτικών δυνάμεων. Σε μια ανεξήγητη επιμονή συλλογικών φορέων να πραγματοποιούν κινητοποιήσεις, την ώρα που δεν μπορούσαν να τις περιφρουρήσουν. Το αποτέλεσμα ήταν θλιβερό. Μπορεί, πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις να υπήρξαν επιχειρησιακές αδυναμίες. Μπορεί, επίσης, να έγιναν και λάθος εκτιμήσεις. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Σημειώνω, πάντως, ότι, στα γεγονότα εκείνα τραυματίστηκαν 230 αστυνομικοί και έγιναν πάνω από 350 συλλήψεις. (Περίπου, 190 αλλοδαποί και 170 ημεδαποί). Θέλω, λοιπόν, να είμαι ξεκάθαρος: Παρόμοια γεγονότα δεν μπορεί να ξανασυμβούν. Είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε κάθε παρόμοιο ενδεχόμενο. Η απόφασή μας είναι δεδομένη. Μας δίνει δύναμη η κοινωνία που δεν ανέχεται κανένα άλλοθι σε φαινόμενα βίας. Θέλω σ’ αυτό να είμαι σαφής: Πιστεύω στο μέτρο. Σε συνετές πολιτικές. Αλλά και σε αποτελεσματικές δράσεις για την προστασία της ζωής και της περιουσίας των πολιτών. Απέναντι στη βία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν χωρούν ημίμετρα. Δεν νοούνται ισορροπίες. Δεν υπάρχουν συμβιβασμοί! Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίζουμε διάσπαρτες επιθέσεις κουκουλοφόρων. Σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, επιχειρήσεις, πολιτικά γραφεία. Στις πιο πολλές περιπτώσεις είναι ευδιάκριτα τα χαρακτηριστικά συντονισμού. Οι δράστες αξιοποιούν, για το σκοπό αυτό, σύγχρονες τεχνολογίες (blogs και SMS). Χρησιμοποιούν διάφορα μέσα (κουκούλες ή κράνη) για να καλύπτουν τα χαρακτηριστικά τους. Συνδέονται, πολλές φορές, με κοινούς εγκληματίες. Αποδεικνύεται -προκύπτει αυτό και από τις συλλήψεις- ότι οι εξτρεμιστικές δράσεις και το κοινό έγκλημα αποτελούν «συγκοινωνούντα δοχεία». Οι πολίτες απαιτούν να μπει φραγμός στη βία και την παρανομία. Και αυτό να ισχύει παντού: Από τους δρόμους των πόλεων έως το σχολείο και το Πανεπιστήμιο. Από τους χώρους της επαγγελματικής, επιχειρηματικής δραστηριότητας έως την κάθε λογής περιουσία των συμπολιτών μας. Θύματα της βίας είναι όλοι οι πολίτες. Πιο απροστάτευτοι είναι οι οικονομικά ασθενέστεροι. Χάνουν τη δουλειά τους. Πλήττονται οι περιουσίες τους. Πληρώνουν φόρους για να αποκαθίστανται ζημιές κοινωνικών αγαθών. Και όμως! Κάποιοι ενθαρρύνουν την αντίθεση στους νόμους, υποκινούν καταλήψεις, σιωπούν απέναντι σε βιαιότητες και βανδαλισμούς. Κάποιοι, αντί καθαρής καταδίκης, καταφεύγουν σε μισόλογα. Κι αυτό, στο όνομα ενός φευτοπροοδευτισμού. Ποια σχέση, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορεί να έχει η πρόοδος με τη βία; Πρόσφατα ακούσθηκε η πρωτοφανής άποψη πως οι «τράπεζες ασκούν τυφλή βία»! Καθένας δικαιούται, μπορεί να διαφωνεί με τις πολιτικές των όποιων επιχειρήσεων. Όμως! - Μια παρόμοια συνθηματολογία, τί πετυχαίνει; - Ποιο είναι το μήνυμα; - Ενθαρρύνει -ναι ή όχι;- τη βία εναντίον τραπεζών; - Στοχοποιεί -ναι ή όχι;- νόμιμες επιχειρήσεις; - Βάζει σε κίνδυνο -ναι ή όχι;- εργαζόμενους, πελάτες, περαστικούς; - Ποια είναι, λοιπόν, τα όρια της ρητορικής αυτής; - Ποια είναι η πολιτική τους ευθύνη απέναντι σε φαινόμενα εξτρεμιστικής βίας; Ξέρουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι παλιές αντιλήψεις έχουν δημιουργήσει, εδώ και χρόνια, ένα ιδεολογικό ιστό που λειτουργεί προστατευτικά γύρω από πράξεις βίας και αυθαιρεσίας. Οι παλιές αντιλήψεις δεν βοηθούν. Πρέπει να έχουν επιτέλους τέλος. Είναι καιρός να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η δική μας θέση εδώ είναι καθαρή: Καμία κατανόηση για πράξεις βίας! Καμία δικαιολογία στα όποια κίνητρα της βίας! Καμία ανοχή στον εξτρεμισμό και τη βία! Πήραμε και θα πάρουμε κάθε αναγκαίο μέτρο. Αποφασίστηκε, ήδη, αναπροσαρμογή στον επιχειρησιακό σχεδιασμό της Αστυνομίας και ορίστηκαν οι βασικές προτεραιότητες: - Αντιμετώπιση των εξτρεμιστικών ενεργειών. - Αποτροπή και εξιχνίαση τρομοκρατικών δράσεων. - Πρόληψη και καταστολή της βαρύνουσας εγκληματικότητας. - Αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, με έμφαση στη σύλληψη «δουλεμπόρων». - Καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων. - Σύγκρουση με τη μάστιγα των ναρκωτικών. Για την επίτευξη των στόχων αυτών, προωθούνται, ήδη, σημαντικές αποφάσεις. Σε ό,τι αφορά το οργανωτικό πλαίσιο: - Καταργούνται και συνενώνονται Αστυνομικές Υπηρεσίες στα αστικά κέντρα, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί η πολυδιάσπασή τους, να απελευθερωθεί προσωπικό και να αυξηθεί η αστυνόμευση. - Αναπτύσσεται πρόγραμμα σταδιακής πλήρωσης των κενών οργανικών θέσεων, αλλά και προμήθειας αναγκαίων μέσων. - Δίδεται ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην εκπαίδευση, τη μετεκπαίδευση και την κατάρτιση του προσωπικού. Όχι μόνο θεωρητικά, αλλά με έμφαση στην πρακτική εκπαίδευση. Με εναλλαγή στα κύρια αστυνομικά καθήκοντα. Με στόχο να είναι ο αστυνομικός ικανός και έτοιμος για δύσκολες περιστάσεις. Θέλω, ακόμη, να υπογραμμίσω ότι αναπτύσσονται, ήδη, σημαντικές καινοτομίες στον επιχειρησιακό τομέα. - Ιδρύθηκαν και κινητοποιήθηκαν Τμήματα Πεζών Περιπολιών. - Δημιουργήθηκαν και λειτουργούν, Μικτές Ομάδες για στοχευμένους ελέγχους. - Συγκροτήθηκαν και ανέλαβαν δράση Ομάδες Ταχείας Επέμβασης, με στόχο τις επ’ αυτοφώρω συλλήψεις. - Διενεργούνται αυστηρότεροι έλεγχοι, στις εισόδους της χώρας, για την πρόληψη του διασυνοριακού εγκλήματος. - Αναλαμβάνονται ευρύτερες παρεμβάσεις σε περιοχές αυξημένης παραβατικότητας. Πρώτη προτεραιότητα το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, για την αναβάθμιση του οποίου προωθείται η θέσπιση Κεντρικού Συντονιστικού Οργάνου, με τη συνεργασία των συναρμόδιων υπουργείων, της Νομαρχίας και του Δήμου. Με μια φράση: Γίνονται όλες οι απαραίτητες ενέργειες για να κάνει η Αστυνομία στο ακέραιο τη δουλειά της. Παντού. Εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Βασική αρχή στην αντεγκληματική πολιτική, αλλά και γενικότερα στην αντιμετώπιση της παραβατικότητας, είναι η πρόληψη και η αποτροπή. Στην προσπάθεια αυτή καθοριστικό ρόλο μπορεί να αναπτύσσουν η οικογένεια, το σχολείο, τα Μέσα ενημέρωσης. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και η αίσθηση ότι ο κακοποιός, αφ’ ενός θα συλληφθεί και αφ’ ετέρου θα «πληρώσει» ακριβά. Για το σκοπό αυτό, κρίνονται αναγκαίες ορισμένες θεσμικές παρεμβάσεις: Πρώτον: Η επέκταση της άρσης του απορρήτου για κακουργήματα του Ποινικού Δικαίου, καθώς και για κακουργήματα που αφορούν στη διευκόλυνση της μη νόμιμης μετανάστευσης. Δεύτερον: Η δημιουργία Ενιαίου Κέντρου συλλογής και αξιοποίησης πληροφοριών. Τρίτον: Η αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου. Ιδίως, μάλιστα, η αυστηρότερη ποινική μεταχείριση… - για τους διακινητές μη νόμιμων μεταναστών. - Για εγκλήματα που τελούνται σε βάρος δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους. - Για τα εγκλήματα της ληστείας και της βιαιοπραγίας σε δημόσιες συναθροίσεις. Αλλά και της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, καθώς και της σωματικής βλάβης, από άτομα που καλύπτουν τα χαρακτηριστικά τους. Τέταρτον: Η αξιοποίηση της Ολυμπιακής τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, στην οποία περιλαμβάνονται, οι κάμερες και το σύστημα C4I. Πρόκειται για ένα σύστημα που επελέγη από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ένα σύστημα που, ενώ κόστισε τεράστια ποσά, έμεινε αναξιοποίητο, εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλου θεσμικού πλαισίου. Ρωτώ, γι’ αυτό, ευθέως την αξιωματική αντιπολίτευση: - Η σύμβαση που υπέγραψαν προβλέπει (ναι ή όχι;) μόνιμη εγκατάσταση; - Εάν ναι, γιατί αντιτάσσονται στην αξιοποίησή του; - Εάν όχι, γιατί επέλεξαν το ακριβότερο; - Και γιατί το επέλεξαν την τελευταία στιγμή; Είναι θέματα για τα οποία οι πολίτες περιμένουν καθαρή απάντηση. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Το είπα και θέλω να το ξανατονίσω: Είναι σεβαστό το δικαίωμα της διαμαρτυρίας, της αμφισβήτησης, της διεκδίκησης. Εξίσου σεβαστό, όμως, είναι το αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη για προστασία της ζωής και της περιουσίας του. Το δικαίωμα να δημιουργεί και να προοδεύει. Το δικαίωμα να πηγαίνει στη δουλειά του χωρίς να βρίσκει κλειστούς τους δρόμους. Το δικαίωμα να πηγαίνει στο σχολειό του ή στο Πανεπιστήμιό του. Η δημόσια τάξη και ασφάλεια είναι βασικό κοινωνικό αγαθό. Ανήκει σε όλους τους πολίτες. Προστατεύει τις ελευθερίες του Ανθρώπου. Την προσωπικότητά του, το μόχθο του, την απρόσκοπτη δημιουργικότητά του. Για να χαράξουν οι άνθρωποι το μέλλον τους πρέπει να είναι και να νιώθουν ελεύθεροι, αλλά και ασφαλείς. Η αυθαιρεσία, η βία των λίγων, στερεί την ελευθερία των πολλών. Και αυτό η κοινωνία το αντιλαμβάνεται. Και αυτό ζητά πιο αποφασιστικά μέτρα για την ασφάλεια. Μπροστά στο αίτημα αυτό, κάποιοι -εγκλωβισμένοι σε ιδεοληψίες άλλων εποχών- αρχίζουν την κινδυνολογία. Μιλούν για, δήθεν, επικίνδυνη και συντηρητική στροφή της κοινωνίας. Το επικίνδυνο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι οι αντιλήψεις, που συνιστούν ανοχή στη βία. Είναι οι αντιλήψεις που αφήνουν τους πολίτες απροστάτευτους. Το αίτημα της κοινωνίας για ασφάλεια δεν αποτελεί «συντηρητική στροφή». Είναι αυτονόητη και δημοκρατική θέση. Δεν μπορεί ελάχιστοι διαμαρτυρόμενοι -πολλοί απ’ αυτούς μάλιστα κατ’ επάγγελμα- να παραλύουν κάθε τόσο το κέντρο της πόλης. Δεν μπορεί οι όποιες εγκληματικές ομάδες -όποιο μανδύα κι αν ενδύονται, κι αν φορούν- να καταστρέφουν περιουσίες και να επιβάλλουν το νόμο της βίας. Η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εξασφαλίσει το σεβασμό της ζωής, της περιουσίας, της εργασίας, για όλους τους πολίτες. Η παρουσία του κράτους θα είναι αποφασιστική. Είναι όμως η ώρα να ακουστούν από όλους καθαρές, απόλυτα σαφείς θέσεις: - Για τις ακρότητες και τις εξτρεμιστικές δράσεις. - Για την κακοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου. - Για το δικαίωμα του μαθητή, του σπουδαστή, του φοιτητή να βρίσκει ανοιχτό το σχολείο, το πανεπιστήμιό του. Είναι υποχρέωση όλων να βάλουμε, επιτέλους, ένα τέλος σ’ αυτή την υποκρισία. - Από πού κι ως πού είναι άσυλο ο ξυλοδαρμός καθηγητών την ώρα που αναπτύσσουν τις απόψεις τους; - Από πού κι ως πού, ονομάζεται άσυλο η χρησιμοποίηση των Πανεπιστημιακών χώρων για την κατασκευή μολότοφ; - Από πού κι ως πού, μπορεί να μετατρέπονται Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα σε εστίες επιδρομών και άντρα προστασίας εγκληματιών; Αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι άσυλο. Είναι ασυλία στην εγκληματικότητα. Και την ασυλία αυτή δεν την ανεχόμαστε. Η ασυλία αυτή δεν μπορεί να συνεχίζεται. Άλλη ανοχή δεν μπορεί να υπάρξει. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Θα πω τα πράγματα με το όνομά τους: Η Αστυνομία ό,τι και να κάνει γίνεται από κάποιους στόχος ισοπεδωτικής και μηδενιστικής κριτικής. Αν αντιδράσει αποφασιστικά, κατηγορείται για βία. Αν αντιδράσει ήπια, κατηγορείται για παθητικότητα. Κάποιοι επιχειρούν να την ενοχοποιούν διαρκώς. Για ό,τι κάνει και για ό,τι δεν κάνει. Και αυτό δεν γίνεται. Δεν μπορεί τη μια να διαμαρτυρόμαστε για την εγκληματικότητα και την άλλη να εναντιωνόμαστε σε κάθε μέτρο που συμβάλλει στην αντιμετώπισή της. Δεν μπορεί να εξυβρίζονται χυδαία οι Αστυνομικοί και να θεωρούνται οι ύβρεις αυτές, τάχα «προοδευτική αντίληψη». Οι πολιτικές δυνάμεις, που χρόνια τώρα καλλιεργούν τις απόψεις αυτές, έχουν τεράστια ευθύνη. Ρωτώ ευθέως: - Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουν την Αστυνομία περίπου σαν δεινό; - Πιστεύουν ότι πρέπει να προπηλακίζεται; - Πιστεύουν ότι πρέπει να δέχεται τη βία και απλά να παρακολουθεί; Θυμίζω ότι οι αστυνομικοί είναι εργαζόμενοι που κάνουν τη δουλειά τους. Κανένας δεν μπορεί να ξεχνά ότι ξενυχτούν, διακινδυνεύουν, παλεύουν για το κοινωνικό σύνολο. Κανένας δεν μπορεί να ξεχνά τους αστυνομικούς (νέα παιδιά, οικογενειάρχες) που χτυπήθηκαν από αδίσταχτους εγκληματίες την ώρα της αποστολής τους, την ώρα της προσπάθειάς τους να πολεμήσουν το έγκλημα. Χρειάζονται, γι’ αυτό, την ομόθυμη στήριξη πολιτικών και πολιτών. Χρειαζόμαστε, ως κοινωνία, Αστυνομία με υψηλό ηθικό. Με αυτοπεποίθηση. Ικανή να λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας της Κοινωνίας. Να ξέρει ότι έχει την κοινωνία στο πλευρό της. Να κερδίζει με τη δράση της την ευρεία κοινωνική στήριξη. Εάν η Αστυνομία δεν εφαρμόζει το νόμο, δεν δρα αποφασιστικά, δεν έχει υψηλό ηθικό, μια θα είναι η συνέπεια: Οι πολίτες θα μένουν απροστάτευτοι. Και αυτό δεν γίνεται. Η πραγματικά προοδευτική αντίληψη, η αντίληψη που υπηρετεί μια αληθινά προοδευτική πολιτεία, μια πραγματική Δημοκρατία, είναι μια: Η προστασία των πολιτών, των δικαιωμάτων και των περιουσιών τους, όπως οι νόμοι ορίζουν. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Σε ό,τι αφορά το σωφρονιστικό σύστημα και την απόδραση που έγινε αιτία της σημερινής συζήτησης: Πρώτ’ απ’ όλα, είναι αυτονόητο ότι κάθε απόδραση συνιστά έλλειμμα στη λειτουργία του συστήματος. Δεν το αρνούμαστε. Η τελευταία απόδραση, όμως, ανέδειξε και έλλειμμα σοβαρότητας στο δημόσιο βίο. Το ΠΑΣΟΚ δεν είδε τίποτε άλλο, παρά μόνο πολιτικές ευθύνες. Έφτασε στο σημείο να ζητήσει την παραίτηση ολόκληρης της Κυβέρνησης. Έφτασε στο σημείο να καταγγέλλει ακόμη και φανταστικές παρεμβάσεις στη Δικαιοσύνη. Δεν αναγνωρίζει τίποτε απ’ ό,τι έγινε, στα χρόνια που πέρασαν. Θυμίζω, λοιπόν, ότι από το ’94 έως το 2004, είχαμε 370 αποδράσεις, ενώ από το 2004 έως σήμερα, μόνο 37. Σημειώνω, ακόμη, ότι σε πέντε χρόνια (από το 2004 έως το τέλος του χρόνου) προστίθενται εφτά νέα καταστήματα κράτησης, ενώ στα προηγούμενα 15 χρόνια είχε δημιουργηθεί μόνο ένα. Αυτή είναι η αλήθεια κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Δρομολογήθηκε, έτσι, η διαδικασία για την πλήρη κατάργηση των φυλακών Κορυδαλλού και μέσα στο χρόνο πρόκειται να δοθεί στο Δήμο έκταση 10 στρεμμάτων. Και ακόμα: Προωθούνται νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που αφορούν μεταξύ άλλων: - Την παροχή δυνατότητας στις μητέρες μικρών παιδιών να αντικαθιστούν την ποινή τους με κοινωφελή εργασία. - Την υποχρέωση των σωφρονιστικών υπαλλήλων να υποβάλλουν δήλωση περιουσιακής κατάστασης. - Τη μετατροπή σε κακούργημα της συμμετοχής τους σε απόδραση κρατούμενου. - Την ίδρυση ενός ακόμη Θεραπευτικού Καταστήματος για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά, πράγμα που είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Καταλήγω με ένα ζήτημα ευρύτερης σημασίας: Τις θεσμικές πρωτοβουλίες, που αφορούν στη συνένωση δυνάμεων και προσπαθειών για την επίτευξη κοινών στόχων. - Πριν απ’ όλα, δρομολογούμε διάλογο με τα πολιτικά κόμματα για την αντιμετώπιση υπαρκτών θεμάτων μείζονος σημασίας. Ο αρμόδιος υπουργός, αφού ενημερώσει τη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, θα ζητήσει από τα κόμματα να ορίσουν εκπρόσωπό τους σε μια διαδικασία διαρκούς διακομματικής συνεργασίας. - Δεύτερον: Προετοιμάζεται -με την κατάρτιση σχετικού νομοσχεδίου ή σύσταση Εθνικού Συμβουλίου, που θα λειτουργεί συμβουλευτικά στη χάραξη της γενικής πολιτικής για την εσωτερική ασφάλεια. Στο Συμβούλιο αυτό θα συμμετέχουν μεταξύ άλλων βουλευτές εκπρόσωποι των Κοινοβουλευτικών Κομμάτων, πρώην υπουργοί Δημόσιας Τάξης, πρώην Αρχηγοί της ΕΛΑΣ και βεβαίως εκπρόσωποι του Ακαδημαϊκού χώρου. - Τρίτον: Δίνουμε ακόμη μεγαλύτερη έμφαση στην ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαιότητας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στην Αστυνομία και τους πολίτες: Επενδύουμε στη διεύρυνση της συνεργασίας της με τους Ο.Τ.Α. και τις τοπικές κοινωνίες. Χρειάζονται, όμως, και πρόσθετα μέτρα. Βεβαίως είναι δικαίωμα όλων η κριτική. Αρκεί να μην έχει ως στόχο την απαξίωση της Αστυνομίας. Να μην έχει ως στόχο την απαξίωση κάθε προσπάθειας που αποβλέπει στη διασφάλιση της νομιμότητας. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση αφ’ ενός ασκεί ισοπεδωτική κριτική στην Αστυνομία και αφ’ ετέρου εμφανίζεται να ανησυχεί για την ασφάλεια των πολιτών. Δεν προτείνει τίποτε συγκεκριμένο. Αρνείται να στηρίξει μέτρα απόλυτα αναγκαία. Αντιθέτως, μάλιστα! Όσο πιο αυτονόητα είναι τα μέτρα που παίρνουμε, τόσο μεγαλύτερες είναι και οι αποστάσεις που παίρνει. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά: Δεν επιδιώκει τίποτε άλλο παρά μόνο να αξιοποιήσει κομματικά την ανασφάλεια των πολιτών. Δεν διστάζει να δυσφημεί για τον ίδιο λόγο την ίδια τη χώρα. Και ρωτώ: Ονομάζεται αυτό -ναι ή όχι;- υποκρισία; Έφτασε στο σημείο ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να λειτουργεί σαν αναμεταδότης ακραίων συνθημάτων σε ξένα Μέσα ενημέρωσης. Έφτασαν στο σημείο στενοί συνεργάτες του να μιλούν για «Καμπούλ». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλα αυτά στρεβλώνουν την πραγματική εικόνα του τόπου. Το συμπέρασμα είναι ένα: Οφείλουμε, όλες οι πολιτικές δυνάμεις, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Χώρες που γνώρισαν, πολύ νωρίτερα, παρόμοια φαινόμενα, έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα: Οι ακραίες συμπεριφορές πρώτα ηττήθηκαν πολιτικά και κοινωνικά και στη συνέχεια επιχειρησιακά. Η Ελλάδα έχει το δικό της πρότυπο. Είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Τί έγινε τότε; - Χρήση σύγχρονης τεχνολογίας. - Προσαρμογή στα διεθνώς παραδεκτά πρότυπα αντίδρασης. - Πλήρης αξιοποίηση της διεθνούς συνεργασίας. - Ευρεία κοινωνική και πολιτική υιοθέτηση του ίδιου σκοπού. Με άλλα λόγια, ουσιαστική συστράτευση όλων. Αυτός ήταν - και αυτός είναι - ο αποτελεσματικότερος δρόμος. Αυτό το δρόμο επιλέγουμε. Σε κάθε περίπτωση όμως, όποιο κι αν είναι το κόστος, η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να αναλάβει πρόσθετα μέτρα για την εμπέδωση της ασφάλειας όλων των πολιτών. Η βούλησή μας είναι ξεκάθαρη: Καμιά ανοχή σε εξτρεμιστικές δράσεις. Καμιά ανοχή στο έγκλημα. Η Ελλάδα δεν ταυτίζεται με τις εικόνες μιας στιγμής. Η Ελλάδα είναι μια ασφαλής και φιλόξενη χώρα. Η Ελλάδα είναι χώρα δημοκρατική, που προστατεύει τόσο τους πολίτες, όσο και τους επισκέπτες της. Μια χώρα που σέβεται στο ακέραιο τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Στην κατεύθυνση αυτή, όλοι έχουμε υποχρεώσεις. Η ασφάλεια είναι βασικό διακύβευμα. Είναι κοινωνικό αγαθό και ατομικό δικαίωμα συνάμα. Και το αγαθό αυτό, το δικαίωμα αυτό, κανείς και πάνω απ΄όλα η Κυβέρνηση δεν το θυσιάζει σε λαϊκισμούς.