Τα θέματα που εγείρει, με το αίτημά της για τη σημερινή συζήτηση, η πρόεδρος της Κ.Ο. του K.Κ.Ε. κα Παπαρήγα είναι ιδιαίτερα σοβαρά

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ Αθήνα, 8 Μαΐου 2009 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΜΕ ΘΕΜΑ: «ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ» Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Τα θέματα που εγείρει, με το αίτημά της για τη σημερινή συζήτηση, η πρόεδρος της Κ.Ο. του K.Κ.Ε. κα Παπαρήγα είναι ιδιαίτερα σοβαρά, κρίσιμα και επίκαιρα. Αφορούν... - τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. - Τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται. - Την επιχειρηματικότητα και την απασχόληση. - Την Παιδεία και τα δικαιώματα των νέων. Αφορούν ζητήματα εξαιρετικά επίκαιρα, τόσο γιατί βρισκόμαστε μόλις ένα μήνα πριν από τις Ευρωεκλογές, όσο και γιατί αύριο τιμούμε την Ημέρα της Ευρώπης. Αφορούν ζητήματα κρίσιμα, γιατί συνδέονται με την πιο σφοδρή οικονομική κρίση που γνώρισε η ανθρωπότητα, τα τελευταία 80 χρόνια. Αφορούν ζητήματα καθοριστικής σημασίας, γιατί ορίζουν το σήμερα και το αύριο της νέας γενιάς. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Θέλω, πρώτ’ απ’ όλα, να πω ότι είμαστε περήφανοι για την ένταξη της πατρίδας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Σε δύσκολους καιρούς, παραμερίζοντας τη στείρα εσωτερική αντίδραση, η Ελλάδα έγινε ισότιμο μέλος της μεγαλύτερης ένωσης λαών και κρατών. • Θεμελιώθηκε έτσι η δημοκρατική σταθερότητα, με τρόπο που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. • Ενισχύσαμε τη δυνατότητα της πατρίδας μας να προασπίζεται την ειρήνη και τα εθνικά της συμφέροντα. • Διασφαλίστηκαν τεράστιοι πόροι για την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση. Ξέρουμε βέβαια ότι, στα χρόνια που πέρασαν, σπαταλήθηκαν μεγάλα κοινοτικά κονδύλια. Εκείνοι που είχαν την εξουσία σχεδόν για ένα τέταρτο του αιώνα, οφείλουν να εξηγήσουν τί έγινε: Πώς μπόρεσαν να αυξήσουν το δημόσιο χρέος από το 30% του ΑΕΠ στο 100%! Πώς μπόρεσαν, στην πιο ευνοϊκή διεθνή συγκυρία, να ανεβάσουν την ανεργία από το 3% στο 11,3%; Οφείλουμε ταυτόχρονα να αναγνωρίσουμε όλοι ότι, χωρίς τους κοινοτικούς πόρους, δεν θα γίνονταν τα έργα που έγιναν. Δεν θα μπορούσαν να σταθούν οι αγρότες μας στο έντονα ανταγωνιστικό διεθνές περιβάλλον. Δεν θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την εικόνα του τόπου μας.  Υπογραμμίζω ότι, στη νέα προγραμματική περίοδο, πέρα από τα 18 δις ευρώ των αγροτικών επιδοτήσεων, η χώρα πρόκειται να εισπράξει από τα Κοινοτικά Ταμεία περίπου 24 δις ευρώ. Είναι και αυτό μια σημαντική επιτυχία της πολιτικής μας. Να θυμίσω μόνο πως, όταν διεκδικούσαμε τους πόρους αυτούς, η Αξιωματική Αντιπολίτευση έβαζε τον πήχη πιο κάτω από τα 19 δις ευρώ. Θέλω να κάνω και μια διευκρίνιση: Σε μια ένωση 27 κρατών είναι φυσικό να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Η συμμετοχή στην ευρωπαϊκή οικογένεια δεν είναι μια στατική παρουσία. Είναι ένας διαρκής αγώνας, που οφείλουμε να δίνουμε όλοι μαζί. Όχι σαν αιρετικοί, όχι σαν αντίπαλοι, όχι σαν ξένοι, αλλά ως ισότιμοι εταίροι. Και αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στη σημερινή εποχή της αλληλεξάρτησης των οικονομιών. Ισχύει κυρίως στις σημερινές, τις δύσκολες περιστάσεις για ολόκληρο τον κόσμο. Ξέρουμε όλοι ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει από μόνη της τα παγκόσμια προβλήματα. Καμιά οικονομία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη, ούτε τα αίτια, ούτε τις συνέπειες της κρίσης. Αναδεικνύεται έτσι, ίσως περισσότερο από ποτέ, η σπουδαιότητα της συμμετοχής μας στην Ε.Ε.. Αναδεικνύεται η αξία της συλλογικότητας και της συνεργασίας.  Οι πολίτες αντιλαμβάνονται καλά πόσο πιο δύσκολα θα ήταν τα πράγματα, εάν στους κρίσιμους καιρούς της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου, επικρατούσαν οι δογματισμοί του παρελθόντος και οι άκρατοι λαϊκισμοί. Με διορατικότητα, με σκληρή προσπάθεια, με ρεαλισμό και όραμα, η Ελλάδα κατέκτησε το πλεονέκτημα της συμμετοχής της σε κοινούς ευρωπαϊκούς δρόμους. Στο δίλημμα «ευρωπαϊκός» ή «τρίτος» δρόμος, η χώρα επέλεξε την ευρωπαϊκή προοπτική. Κατακτήσαμε έτσι δυνατότητες που ποτέ δεν θα αποκτούσαμε. Αποκτήσαμε δικαιώματα που τα αξιοποιούμε στο ακέραιο. Βεβαίως έχουμε και υποχρεώσεις, που δεν μπορεί να αγνοούμε. Εύκολα συνθήματα και λαϊκισμοί δεν προσθέτουν. Αντίθετα, παραπλανούν, ισοπεδώνουν, αφαιρούν. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Όπως έχουμε πει, περνούμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, που απαιτεί αυτοσυγκράτηση, συνεννόηση, προσήλωση στα πιο κρίσιμα ζητήματα. Η παγκόσμια οικονομική θύελλα συνταράσσει όλες τις χώρες του κόσμου. Επηρεάζει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες. Δημιουργεί πολύ σοβαρά κοινωνικά προβλήματα. Η ανεργία είναι σήμερα σε φάση παγκόσμιας έκρηξης. Στην Ευρώπη έχει πλήξει, έως τώρα, πάνω από τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους. Σε πολλές χώρες καταγράφει ρεκόρ δεκαετιών. Στην Ισπανία ξεπέρασε το 17%. Και η πρόβλεψη για τη χώρα αυτή είναι πολύ χειρότερη ακόμα. Στην Αγγλία αυξάνεται με τον ταχύτερο ρυθμό που γνώρισε από τότε που, επίσημα, καταγράφεται, δηλαδή το 1971.  Τα δημόσια οικονομικά χειροτερεύουν σε όλες τις χώρες. Το έλλειμμα προβλέπεται να φτάσει… - στην Ευρωζώνη το 5,3% του ΑΕΠ, - στην Ισπανία το 8,6%, - στη Γαλλία το 6,6%, - στην Πορτογαλία το 6,5%.  Οι ρυθμοί ανάπτυξης υποχωρούν σε όλο τον κόσμο. Η Ευρωζώνη βυθίζεται σε ύφεση και μάλιστα της τάξης του 4% του ΑΕΠ. - Η Γερμανία στο -5,4%. - Η Ισπανία στο -3,2%.  Βεβαίως και αναπόφευκτα υπάρχουν συνέπειες και στη χώρα μας. - Στα δημόσια οικονομικά. - Στους ρυθμούς της ανάπτυξης. - Στην ανεργία και την εργασιακή πραγματικότητα. - Στην καθημερινότητα των οικονομικά ασθενέστερων. Ένα, ωστόσο, είναι απόλυτα εμφανές: Οι επιπτώσεις στη χώρα μας είναι πιο ήπιες, σε σχέση με πολλές άλλες χώρες. Μόνο η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν το βλέπει αυτό. Όπως δεν έβλεπε, έως πρόσφατα, καμιά διεθνή κρίση.  Οφείλουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς: Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι για την Οικονομία. Και είναι δύσκολοι για την κοινωνία γενικότερα. Είναι καθοριστικοί για το μέλλον του τόπου. Το πιο μεγάλο, το πιο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα για την περίοδο που διανύουμε αφορά στην απασχόληση. Το θετικό είναι ότι, στα προηγούμενα χρόνια, πετύχαμε μια σταδιακή και σταθερή, σοβαρή αποκλιμάκωση. Από το 11,3% που ήταν η ανεργία το Μάρτιο του 2004, περιορίστηκε στο 7,2% το τρίτο τρίμηνο του 2008. Και από το 21% που ήταν για τους νέους, μειώθηκε στο 15,5%. Δεν λέω ότι δεν εξακολουθούσε να είναι υψηλή. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, οι δείκτες είναι σαφείς και καταγράφουν σοβαρή πτώση. Αλήθεια είναι το γεγονός ότι, μετά το ξέσπασμα της κρίσης, τα πράγματα άλλαξαν. Η Κυβέρνηση διαμόρφωσε άμεσα συγκροτημένο Σχέδιο για την αντιμετώπιση της νέας, της δυσμενούς πραγματικότητας. Βάλαμε, ανάμεσα στ’ άλλα, δύο βασικούς στόχους: • Να στηρίξουμε τις ευπαθείς ομάδες. Και • Να θωρακίσουμε την απασχόληση. Καταρτίσαμε, για τους σκοπούς αυτούς, ολοκληρωμένα προγράμματα με εθνικούς και κοινοτικούς πόρους που, συνολικά, φτάνουν στα 3,2 δις ευρώ και αφορούν 1 εκ. 300 χιλ. εργαζόμενους και ανέργους. Στηρίζουμε τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας, εξαντλώντας κάθε δυνατότητα, στα περιθώρια που υπάρχουν:  Έκτακτο επίδομα κοινωνικής συνοχής.  Οικονομική ενίσχυση στους εγγεγραμμένους ανέργους. • Πρόσθετη στήριξη στους άνεργους που είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια. • Επιδότηση ενοικίου σε 120 χιλ. δικαιούχους. • Άτοκα δάνεια σε πολύτεκνους, ΑΜΕΑ και πυρόπληκτους. • Εισοδηματική πολιτική με έγνοια για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους. • Διεύρυνση του προγράμματος κοινωνικού τουρισμού. • Αποζημιώσεις στους αγρότες (500 εκ. ευρώ).  Βάλαμε σε εφαρμογή εθνικό σχέδιο δράσης για την απασχόληση και δίνουμε πρώτη προτεραιότητα στους νέους. Ειδικότερα: • Πρώτον: Μετατρέπεται το επίδομα ανεργίας σε επίδομα για τη στήριξη της απασχόλησης, έτσι ώστε, με κόστος 300 εκ. ευρώ, να προωθηθούν σε θέσεις εργασίας 60 χιλ. άνεργοι. • Δεύτερον: Εφαρμόζουμε πρόγραμμα κατάρτισης 50 εκ. ευρώ σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που δίνει τη δυνατότητα σε 8 χιλ. εργαζόμενους να καλύψουν τις αποδοχές που χάνουν, εξαιτίας της μείωσης του χρόνου εργασίας. • Τρίτον: Στηρίζουμε με δαπάνη 48 εκ. ευρώ τη διατήρηση των θέσεων εργασίας σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. • Τέταρτον: Προκηρύχθηκαν, με δαπάνη 230 εκ. ευρώ, προγράμματα κατάρτισης, με εγγυημένη απασχόληση στις κατασκευές, τον τουρισμό και τα λεγόμενα «πράσινα» επαγγέλματα. • Πέμπτον: Επιχορηγείται με 50 εκ. ευρώ η πρόσληψη από ξενοδοχειακές επιχειρήσεις 50.000 εποχικά εργαζόμενων. • Έκτον: Ενισχύουμε την αυτοαπασχόληση, με ένα πρόγραμμα 105 εκ. ευρώ. • Έβδομον: Επιδοτούμε με 150 εκ. ευρώ τη δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, προσανατολισμένων στις τοπικές ανάγκες. • Όγδοον: Εφαρμόζουμε προγράμματα κατάρτισης για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, μακροχρόνια άνεργους και παλιννοστούντες, που προσεγγίζει τα 160 εκ. ευρώ.  Πέρα απ’ αυτά, κινητοποιούμε, ειδικά για τη νέα γενιά, πρόσθετους πρωτοφανείς πόρους. Συγκεκριμένα, μέσα στο χρόνο... • Έξι χιλ. γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί και άλλοι επιστήμονες, θα πάρουν 15.000 ευρώ ο καθένας, για ένα δικό τους επαγγελματικό ξεκίνημα. • Μπαίνει σε εφαρμογή το ειδικό πρόγραμμα «μια αρχή μια ευκαιρία», ύψους 160 εκ. ευρώ, που δίνει σε 40 χιλ. νέους τη δυνατότητα να αποκτήσουν επαγγελματική προϋπηρεσία με πλήρη μισθό, ασφαλιστική και ιατροφαρμακευτική κάλυψη. • Εφαρμόζεται διετές πρόγραμμα 100 εκ. ευρώ, που δίνει σε 10 χιλ. νέες και νέους τη δυνατότητα να βρουν δουλειά σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. • Επιδοτούμε με 44 εκ. ευρώ πρόγραμμα κατάρτισης στην πληροφορική, που καλύπτει 34 χιλιάδες νέους και νέες.  Τα προγράμματα αυτά θωρακίζουν σε μεγάλο βαθμό –δεν λέω απόλυτα- την απασχόληση. Τα πιο πολλά ταυτόχρονα στηρίζουν τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.  Παρόλα αυτά, ορισμένες επιχειρήσεις προχωρούν σε περιορισμό του χρόνου εργασίας. Και αυτό είναι μια εξαιρετικά δυσάρεστη εξέλιξη. Ακόμη χειρότερη, όμως –και θέλω να το τονίσω αυτό- θα ήταν η προοπτική της κατάρρευσής τους, με συνέπεια την απόλυση όλων των εργαζόμενων. Θέλω σήμερα λοιπόν να επαναλάβω μια πολύ καθαρή θέση: Η σημερινή συγκυρία δεν μπορεί να χρησιμοποιείται σαν πρόσχημα για αδικαιολόγητη μετατροπή των εργασιακών σχέσεων. Η αντιμετώπιση των όποιων έκτακτων προβλημάτων μπορεί και πρέπει να γίνεται μόνο στο πλαίσιο των νόμων και μόνο κατόπιν διαλόγου με τους ίδιους τους εργαζόμενους.  Πέρα από όλα αυτά, η έγνοια μας για τους νέους εκφράζεται, ακόμη πιο έντονα, στις πολιτικές για την Κοινωνική Ασφάλιση: Προχωρήσαμε στη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Συστήματος, με έναν κυρίως στόχο: Να κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές ισχυρούς φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, αλλά και δίκαιους ασφαλιστικούς κανόνες. Έμπρακτη έκφραση του στόχου αυτού είναι και η θέσπιση του Ασφαλιστικού Κεφαλαίου Αλληλεγγύης Γενεών: Ενός λογαριασμού που οι πόροι του προέρχονται από συγκεκριμένες πηγές: - Το 10% από τα έσοδα αποκρατικοποιήσεων, - το 4% από τα ετήσια έσοδα του ΦΠΑ και - το 10% από τα έσοδα που εισπράττονται ως κοινωνικός πόρος για ασφαλιστικούς φορείς. Με τον τρόπο αυτό αποταμιεύουμε σήμερα για τις γενιές του αύριο. • Για τον ίδιο σκοπό, για τη διασφάλιση της νέας γενιάς, προχωρούμε στον εκσυγχρονισμό και τη διοικητική αναδιοργάνωση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. • Σύντομα μπαίνει σε εφαρμογή και η υποχρεωτική χρήση της Κάρτας Κοινωνικής Ασφάλισης, με έναν, μοναδικό για κάθε πολίτη, Αριθμό Μητρώου Κοινωνικής Ασφάλισης τον ονομαζόμενο ΑΜΚΑ. Είναι μια σημαντική καινοτομία, που θα διευκολύνει κάθε εργασιακή, συνταξιοδοτική και ιατροφαρμακευτική συναλλαγή του πολίτη. Με μια φράση: Όλες οι μεταρρυθμίσεις έχουν ως κεντρικό γνώμονα την αλληλεγγύη των γενεών. Δεν έγιναν για να ωφεληθεί η Κυβέρνηση. Αντιθέτως! Η Κυβέρνηση ανέλαβε σοβαρό πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι τα οφέλη θα φανούν στα επόμενα χρόνια. Πήραμε δύσκολες αποφάσεις, γνωρίζοντας ότι μόνο έτσι διασφαλίζονται τα πραγματικά συμφέροντα της νέας γενιάς. Προχωρούμε σε αλλαγές για να εξασφαλίσουμε σιγουριά και ασφάλεια στους νέους. Αυτή είναι η πολιτική της υπευθυνότητας. Και αυτή την πολιτική κάνουμε. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Ο αγώνας των νέων για τη δημιουργία και την απασχόληση, για την καταξίωση και την πρόοδό τους, συνδέεται με δύο βασικές προϋποθέσεις: Την Εκπαίδευση και την Ανάπτυξη.  Ξεκινώ από το πρώτο: Χρειάζεται, πρώτ’ απ’ όλα, να είμαστε ειλικρινείς, για να προσεγγίζουμε υπεύθυνα και ρεαλιστικά την πραγματικότητα. Ξέρουμε όλοι ότι ο 21ος αιώνας βρήκε το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα καθηλωμένο και στάσιμο. Με συσσωρευμένες χρόνιες αδυναμίες. Με ανύπαρκτη την αξιολόγηση και τη λογοδοσία. Με το μύθο της «δωρεάν Παιδείας» να μεταφράζεται στο πιο βαρύ οικονομικό φορτίο για κάθε ελληνική οικογένεια. Με το δημόσιο Πανεπιστήμιο να μεταβάλλεται σε πεδίο μικροκομματικών συγκρούσεων. Δεν πρόκειται λοιπόν να ωραιοποιήσω την πραγματικότητα. Δεν μπορεί όμως να αμφισβητηθεί από κανέναν το γεγονός ότι στα προηγούμενα χρόνια καλύψαμε σημαντικό δρόμο. Από την πρώτη στιγμή, δρομολογήσαμε στοχευμένη μεταρρυθμιστική στρατηγική, με ξεκάθαρο στόχο την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Αντιμετωπίσαμε –και το ξέρετε όλοι αυτό- άρνηση διαλόγου και ακραίες συμπεριφορές! Αντιμετωπίσαμε στείρες κομματικές αντιδράσεις! Αντιμετωπίσαμε τη σύμπλευση πολιτικών δυνάμεων με βολεμένα συμφέροντα, που βαφτίζουν τη συντήρηση τάχα «πρόοδο»!  Παρόλα αυτά, έγιναν σημαντικά βήματα: • Εφαρμόζεται, για πρώτη φορά, σύστημα αξιολόγησης. • Άνοιξε ο δρόμος για τη διεθνοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. • Μπήκε σε εφαρμογή ο νόμος για τη Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση. • Άρχισε η σύνδεση της Εκπαίδευσης με τα επαγγέλματα του μέλλοντος. • Προχωρά η επένδυση στις νέες τεχνολογίες.  Τα ερωτήματα που τίθενται τώρα -και τίθενται για όλες τις πολιτικές δυνάμεις- είναι συγκεκριμένα και απολύτως ξεκάθαρα: Αντιλαμβανόμαστε, ναι ή όχι, τα μηνύματα των καιρών; Απαντούμε, ναι ή όχι, στις απαιτήσεις της εποχής; Θέλουμε, ναι ή όχι, να δώσουμε στα παιδιά μας τα εφόδια που χρειάζονται; Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Τα ερωτήματα αυτά μας αφορούν όλες και όλους. Αφορούν την Κυβέρνηση, αλλά και την Αντιπολίτευση. Αφορούν την Εκπαιδευτική Κοινότητα, αλλά και την Κοινωνία στο σύνολό της. Αφορούν κάθε πολίτη χωριστά. Οφείλουμε λοιπόν να εργαστούμε χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φανατισμούς, χωρίς ιδεοληψίες και κομματικές εμμονές. Υπογράμμισα από την αρχή του χρόνου, όταν φέραμε το θέμα στη Βουλή, τον εθνικό χαρακτήρα αυτής της προσπάθειας.  Ξεκινήσαμε από δύο κοινές -πιστεύω - διαπιστώσεις: • Η πρώτη αφορά στο σημερινό Λύκειο. Η αλήθεια είναι ότι έχασε τη γενικότερη μορφωτική αποστολή του. Εγκλωβίζει τους μαθητές σε μία στείρα αποστήθιση. Μετατράπηκε σε προθάλαμο εξετάσεων για την Ανώτατη Εκπαίδευση. • Η δεύτερη αφορά στο εξεταστικό σύστημα. Η αντικειμενικότητά του είναι δεδομένη. Η αλήθεια όμως είναι ότι συνθλίβει τα παιδιά ανάμεσα στο σχολείο, το φροντιστήριο, τα ιδιαίτερα μαθήματα. Εκτρέφει την παραπαιδεία και τη φοιτητική μετανάστευση. Κρίνει τη μεταλυκειακή πορεία του μαθητή μέσα στις λίγες ημέρες των εξετάσεων. Και αυτό είναι, πολλές φορές, πολύ άδικο.  Εργαζόμαστε λοιπόν για ένα νέο Λύκειο και ένα νέο εξεταστικό σύστημα. • Θέλουμε εξεταστικό σύστημα απαλλαγμένο από τις αδυναμίες του σημερινού. Ταυτόχρονα όμως αξιόπιστο, δίκαιο, αντικειμενικό και ικανό να δίνει στα παιδιά περισσότερες ευκαιρίες. • Ταυτόχρονα προετοιμάζουμε το νέο Ποιοτικό και Αυτόνομο Λύκειο: -Προσανατολισμένο στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και όχι στην στείρα απομνημόνευση διασκορπισμένων ενίοτε ίσως και όχι χρήσιμων πληροφοριών. - Με μειωμένη διδακτέα ύλη. - Λίγα υποχρεωτικά μαθήματα και περισσότερα επιλογής. - Ευρεία χρήση του διαδικτύου. - Μαθήματα Πολιτισμού, Τέχνης, Αθλητισμού. • Και ακόμα αναπτύσσουμε στοχευμένες δράσεις στην κατεύθυνση της μη τυπικής μάθησης. Εφαρμόζονται από τη Γραμματεία της Νέας Γενιάς, με έπαθλο το «Διαβατήριο Δεξιοτήτων», ειδικά προγράμματα, που εστιάζουν στη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των νέων. Υποστηρίζουμε το εθελοντικό κίνημα και ενθαρρύνουμε πρωτοβουλίες που αφορούν... - στην οικολογία, - την κοινωνικοποίηση των Α.Μ.Ε.Α., - την καταπολέμηση του ρατσισμού, - την αντιμετώπιση των σύγχρονων μορφών εξάρτησης. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Έρχομαι στη δεύτερη από τις προϋποθέσεις που είναι αναγκαίες για τη δικαίωση της νέας γενιάς: Την ανάπτυξη και την απασχόληση. Όπως είπαμε, διανύουμε την πιο δύσκολη περίοδο από το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η οικονομική κρίση προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις, σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε επόμενη –και αυτό αξίζει να υπογραμμιστεί- οικονομική εκτίμηση αποδεικνύεται, για όλες τις χώρες, δυσμενέστερη από τις προηγούμενες. Οι ανάγκες που δημιουργούνται είναι τεράστιες. Η απόλυτη ικανοποίησή τους είναι αδύνατη. Το διακύβευμα λοιπόν είναι εθνικής σημασίας. Κρίνεται, στο διάστημα που ακολουθεί, η δυνατότητά μας να περιορίσουμε τις συνέπειες της κρίσης. Κρίνεται η ικανότητά μας να διασφαλίσουμε μια καλύτερη επόμενη ημέρα. Κρίνεται η βούλησή μας να ανταποκριθούμε στις διαρκείς ανατροπές, τις ριζικές αλλαγές, το σκληρό ανταγωνισμό που χαρακτηρίζει την εποχή.  Είμαστε στην εποχή των πιο μεγάλων μεταβολών. Τίποτα δεν είναι σήμερα ίδιο με το χτες. Τίποτα δεν θα είναι αύριο ίδιο με το σήμερα. Τα ερωτήματα πού τίθενται είναι κρίσιμα: Μπορούμε να υποσχόμαστε περισσότερα από όσα αντέχει η Οικονομία; Μπορούμε να μένουμε μακριά από τη στοιχειώδη υπευθυνότητα, που απαιτούν καθοριστικά για τον τόπο ζητήματα; Με τα ευχολόγια; Με ευχάριστες εξωπραγματικές συνταγές; Με την πόλωση; Σε μια τέτοια περίπτωση, κυρίες και κύριες συνάδελφοι, δεν δίνουμε και δεν θα δίναμε λύση. Δεν θα απαντούσαμε ουσιαστικά στις αγωνίες των πολιτών! Θα αποξενώναμε τους νέους από κάθε ενδιαφέρον συμμετοχής τους στα κοινά!  Η διεθνής οικονομική κρίση δημιουργεί προκλήσεις πραγματικά πρωτόγνωρες. Πρωτόγνωρες γιατί οι οικονομίες μας, οι αγορές μας, οι κοινωνίες μας, ποτέ δεν υπήρξαν στο παρελθόν πιο αλληλένδετες, πιο αλληλεξαρτώμενες. Πρωτόγνωρες γιατί δεν υπάρχουν συγκρίσιμα δεδομένα. Δεν υπάρχει προηγούμενη διεθνής εμπειρία. Δεν υπάρχουν δοκιμασμένες λύσεις. Η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να ανατρέξει σε παλιές συνταγές.  Η κρίση δοκιμάζει πολιτικές, δοκιμάζει ηγεσίες, δοκιμάζει ισχυρές οικονομίες. Οικονομικούς κολοσσούς, επιχειρήσεις, εργαζόμενους, σε όλο τον κόσμο. Όλες οι χώρες αναγκάζονται να αναθεωρούν διαρκώς τις πολιτικές και τις επιλογές τους. Απαιτούνται, τώρα, σε παγκόσμιο, σε ευρωπαϊκό και βεβαίως σε εθνικό επίπεδο διαρκείς αναπροσαρμογές δράσεων. Πρώτη προτεραιότητα παντού είναι η αντιμετώπιση της κρίσης και των συνεπειών της. Χρειάζεται γι’ αυτό να διατηρούμε πλήρη ετοιμότητα. Να παίρνουμε μέτρα για την προστασία των ασθενέστερων, τη στήριξη των εργαζόμενων και των επαγγελματιών, την τόνωση της απασχόλησης.  Κάθε χώρα, κάθε οικονομία, ορίζει τις δικές της προτεραιότητες. Η κρίση όμως επιφυλάσσει ένα συλλογικό δίδαγμα: Για να εδραιώσουμε ξανά την ασφάλεια και τη σταθερότητα, δεν φτάνει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειές της. Χρειάζεται να εντοπίσουμε και να ξεριζώσουμε τα αίτιά της. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες που αναδείχθηκαν. Στην πορεία αυτή, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο δρόμος είναι ένας: Είναι ο δρόμος που απαντά σε ένα καίριο ερώτημα: Τί πρέπει να αλλάξει; Να το αλλάξουμε! Τί πρέπει να αναθεωρηθεί; Να το αναθεωρήσουμε! Τί πρέπει να μεταρρυθμιστεί; Να το μεταρρυθμίσουμε! Πώς θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε οικονομική σταθερότητα, ασφάλεια, ευημερία;  Στη χώρα μας, μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησε η διεθνής κρίση, η αντίδραση απέναντι σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις ήταν ισχυρή. Κάποιοι υποστήριζαν ότι οι μεταρρυθμίσεις θα απειλήσουν κεκτημένα. Κάποιοι υπερασπίζονταν προνόμια. Κάποιοι βολεύονταν στο συντηρητισμό. Σήμερα οι μεταρρυθμίσεις είναι πιο αναγκαίες, πιο επιτακτικές από ποτέ. Χρειάζεται λοιπόν να κάνουμε την κρίση καταλύτη και να προχωρήσουμε σε ένα δεύτερο κύμα μεταρρυθμίσεων. Χρειάζεται να βάλουμε νέα, ακόμα πιο στερεά θεμέλια. Και πάνω σ’ αυτά να χτίσουμε την πρόοδο του τόπου. Πάνω σε αυτά, να χτίσουμε την ευημερία της πατρίδας μας στη μετά την κρίση εποχή. Μπορούμε! Εγώ τουλάχιστον είμαι απόλυτα βέβαιος. Για να γίνει αυτό χρειάζεται για να δούμε πιο μπροστά από την κρίση. Να δούμε τα νέα ζητούμενα και να εντοπίσουμε τις ορθότερες επιλογές. Να ξεκινήσουμε τώρα και όχι αργότερα. Εάν δεν το κάνουμε, οι προσπάθειες μπορεί να ξοδευτούν άδικα. Εάν δεν το κάνουμε το μέλλον που προσδοκούμε δεν πρόκειται να έρθει. Η διεθνής συγκυρία απαιτεί από όλους να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Να τολμήσουμε δύσκολες αποφάσεις. Άμεσος στόχος είναι να περιορίσουμε την ένταση και την έκταση των συνεπειών της κρίσης. Πήραμε και θα πάρουμε, για το σκοπό αυτό κάθε εφικτό μέτρο. Δεν αρκεί, όμως, η άμυνα απέναντι στην οικονομική θύελλα. Χρειάζεται και αυτή είναι πάντως η απόφαση της κυβέρνησης… - να συνεχίσουμε τις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις. - Να βελτιώσουμε την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. - Να ανοίξουμε, ακόμη πιο πλατιά, τους δρόμους για την επιχειρηματικότητα του Έλληνα. - Να βγούμε επιθετικά για να κερδίσουμε το αύριο. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Όποιοι νοιάζονται πραγματικά για τη νέα γενιά οφείλουν να κατανοήσουν ότι, για να υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας, χρειάζεται να υπάρξουν νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις. Όποιοι νοιάζονται πραγματικά για τους νέους οφείλουν να το αποδείξουν στο χώρο της εκπαίδευσης. Με δύσκολες αποφάσεις που οδηγούν στην πρόοδο και όχι με εύκολα, ευχάριστα λόγια, που αναπαράγουν τη συντήρηση, την καθήλωση, τις στρατιές των άνεργων πτυχιούχων. Όποιοι νοιάζονται, πραγματικά, για ένα καλύτερο αύριο, συμβάλλουν στις αλλαγές, συμβάλλουν στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται ο τόπος: Στην Εκπαίδευση, στο Κράτος, στην Οικονομία. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Σ’ αυτές τις πράγματι δύσκολες ώρες, τις καθοριστικές για το αύριο του τόπου, η πολιτική δεν μπορεί να τυρβάζει περί άλλα. Δεν μπορεί να κυριαρχείται από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Δεν μπορεί να εξαντλείται σε στείρα αντιδραστικότητα, μέσα από μονότονα και μηδενιστικά «όχι». Δεν μπορεί να υποτάσσεται σε συμφέροντα βολεμένων. Στις κρίσιμες περιστάσεις που διέρχεται ολόκληρος ο κόσμος, οι πολιτικές δυνάμεις δεν έχουμε το δικαίωμα να επιδιώκουμε εφήμερες κομματικές εντυπώσεις, παραμερίζοντας το μακρόπνοο συλλογικό όφελος. Δεν έχουμε το δικαίωμα ακόμα να εγκαταλείπουμε αναγκαίες αποφάσεις, υποκύπτοντας στο φόβο του πρόσκαιρου πολιτικού κόστους. Δεν έχουμε το δικαίωμα να χαϊδεύουμε αυτιά για να φαινόμαστε ευχάριστοι. Τέτοιες πολιτικές δεν ωφελούν τους νέους. Βλάπτουν και μάλιστα ολόκληρη την κοινωνία. Ο λαϊκισμός είναι συνταγή ανευθυνότητας. Πολιτικές που να δίνουν λύσεις σε κρίσιμα προβλήματα, με εύκολες και ευχάριστες αποφάσεις, δεν βρέθηκαν πουθενά στον κόσμο μέχρι τώρα. Δεν υπάρχουν. Είναι εμπαιγμός. Είναι υποκρισία. Είναι υπονόμευση του μέλλοντος της νέας γενιάς. Όποιος πραγματικά νοιάζεται για τα προβλήματα του τόπου, παίρνει δύσκολες αποφάσεις, που παράγουν κοινωνικό όφελος. Όποιος πραγματικά νοιάζεται για τις αγωνίες και τις προσδοκίες των νέων, παίρνει αποφάσεις που στοχεύουν στο ξεπέρασμα της κρίσης και όχι σε κομματικές σκοπιμότητες. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  Η παγκόσμια κρίση απαιτεί ρεαλιστικές και δύσκολες αποφάσεις. Απαιτεί από την πολιτική να μην αιχμαλωτίζεται στο παρελθόν, στο λαϊκισμό, στην ανευθυνότητα. Απαιτεί από την πολιτική να διεκδικεί και να κερδίζει το μέλλον, μέσα από το δρόμο της υπευθυνότητας. Μόνο έτσι μπορούμε να τα καταφέρουμε.