Λόγω εργασιών συντήρησης των συστημάτων του Ειδησεογραφικό Πρακτορείο    www.vouli.net, θα υπάρξει διακοπή στις υπηρεσίες. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας. * Ειδησεογραφικό Πρακτορείο _ www.vouli.net _ από το 1980 * Hellenic Cypriot * Hellenic Cypriot Press Agency * Κυβέρνηση www.vouli.net * Κυβέρνηση * Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης Ι.Ι. Μάγερ * Κυβέρνηση * Υπουργεία * Κυβερνητικός Εκπρόσωπος * Κόμματα * Βουλευτές * Κοινοβουλευτικές Ομάδες *_ Κύπρος * Κυβέρνηση * Κόμματα * Ε.Ε. * Ορθοδοξία * voulinet_politics * Παιδεία * Πολιτισμός * Περιφέρειες * Δήμοι * Τουρισμός * Βουλή * Economy * Business * Ανάρτηση των δελτίων τύπου σε 24ωρη βάση, καθώς και φωτογραφιών για την προβολή στα Μ.Μ.Ε.

14.9.10

E.SIRLEAF: …Είναι ο μόνος τρόπος να αξιοποιήσουμε τους φυσικούς μας πόρους, να υπάρξει παραγωγική φάση, να παραχθούν οι πόροι που θα μας επιτρέψουν να κινηθούμε προς εκείνες τις δραστηριότητες, οι οποίες θα ξαναφέρουν την ανάκαμψη.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΟΣΛΟ (13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ).

Αθήνα, 14 Σεπτεμβρίου 2010

(13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)

E.SIRLEAF: …Είναι ο μόνος τρόπος να αξιοποιήσουμε τους φυσικούς μας πόρους, να υπάρξει παραγωγική φάση, να παραχθούν οι πόροι που θα μας επιτρέψουν να κινηθούμε προς εκείνες τις δραστηριότητες, οι οποίες θα ξαναφέρουν την ανάκαμψη.

Από την άλλη πλευρά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πολύ σοβαρή πρόκληση ως προς την απασχόληση. Το 48% του πληθυσμού διαμένει πια στην πρωτεύουσα, αφού οι μακροχρόνιες συγκρούσεις το ανάγκασαν να καταφύγει εκεί, ενώ το 55% του πληθυσμού αυτού είναι ανειδίκευτοι νέοι κάτω των 25 ετών.

Πώς λοιπόν, δεδομένων των δικών μας περιορισμένων πόρων, μπορούμε να προωθήσουμε την ανάπτυξη ως στόχο, αφού ένας τέτοιος στόχος βασίζεται στην προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδύσεων; Και πώς θα αντεπεξέλθουμε κατά το διάστημα το οποίο θα απαιτηθεί προσπάθεια, ώστε να ξαναρχίσει η δραστηριότητα σε τομείς όπως ο μεταλλευτικός, ο αγροτικός και ο δασικός, και αυτοί να απορροφήσουν τους άνεργους αυτούς νέους;

Παράλληλα, θα χρειαστούν και προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, ώστε οι νέοι να αποκτήσουν όλες εκείνες τις δεξιότητες που θα τους εξασφαλίσουν εργασία.

Η συμμετοχή μας επομένως σε αυτή τη διάσκεψη μάς επιτρέπει να επωφεληθούμε των εμπειριών άλλων χωρών, που αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα, και μάλιστα ίσως με διαφορετικό τρόπο, και να αξιοποιήσουμε τουλάχιστον κάποια από τα διδάγματα που αποκόμισαν και τα οποία θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να βρούμε τη σωστή ισορροπία στην όλη προσπάθεια επίτευξης του διττού μας στόχου, σε μια περίοδο κατά την οποία γνωρίζουμε ότι, αν δεν πετύχουμε τη σωστή ισορροπία και δεν υιοθετήσουμε την κατάλληλη προσέγγιση και τις πολιτικές, κινδυνεύουμε με αποσταθεροποίηση της κατάστασης. Η κοινωνική συνοχή την οποία επιδιώκουμε θα μπορούσε πολύ εύκολα να διαρραγεί και θα βιώναμε και πάλι τη σύγκρουση.

Η πρόκληση, την οποία εμείς αντιμετωπίζουμε επομένως είναι, κατά μία έννοια, μοναδική εξαιτίας των περιστάσεων και των συνθηκών που κατέστρεψαν τους θεσμούς, δεδομένης και της ύπαρξης μιας υποδομής και μιας οικονομίας, η οποία θα μπορούσε να καταρρεύσει συνεπεία τόσων χρόνων συγκρούσεων.

Επιθυμούμε λοιπόν να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας προς όλους όσοι βρίσκονται εδώ, για να μοιραστούν τις δικές τους εμπειρίες μαζί μας.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας, κ. Παπανδρέου, έχει το λόγο.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον οικοδεσπότη μας, τον Πρωθυπουργό Jens Stoltenberg, την Κυβέρνησή σας και, βεβαίως, τόσο τον Juan Somavia, όσο και τον Dominique Strauss-Kahn, γι' αυτή τη μοναδική, την καινοτόμο συνάντηση, θα έλεγα, όπου θα συζητήσουμε μια διαφορετική προσέγγιση και τρόπους για να λύσουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε.

Νομίζω ότι αυτό που κάνουμε σήμερα, είναι να εξετάζουμε ένα ζήτημα από την ανθρώπινη σκοπιά. Αυτό όμως είναι που πρέπει να κάνουμε γενικώς, τελικά. Θα πρέπει να αποτελεί τη βάση οποιασδήποτε συζήτησης, είτε μιλάμε για χρηματοπιστωτική κρίση, είτε για περιβαλλοντική κρίση, είτε για οτιδήποτε άλλο. Ας δούμε πώς θα χρησιμοποιήσουμε τους πόρους μας, ώστε να γίνει πιο ανθρώπινη η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Με βάση τη δική μου εμπειρία, όταν χρειάστηκε να λάβουμε πολύ σκληρά μέτρα, καταφέραμε να υλοποιήσουμε το στόχο μας και μειώσαμε το δημοσιονομικό μας έλλειμμα κατά 40% φέτος. Η συλλογική εμπειρία που βιώσαμε, όπως και η δική μου προσωπική εμπειρία, οδήγησαν στην επισήμανση ενός ζητήματος παγκοσμίου υφής, το οποίο υπάρχει συχνά και σε διεθνές επίπεδο, ενός ζητήματος καλής διακυβέρνησης, το οποίο συναρτώ από την ύπαρξη μιας θεσμικής ή δημοκρατικής διακυβέρνησης, που εξασφαλίζει προστασία και σωστή διαχείριση των πόρων μας και, βεβαίως, του ανθρώπινου δυναμικού μας.

Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα, σύμφωνα και με μια σειρά συναφών μελετών, ότι αν είχαμε καλή διακυβέρνηση, το 8% του ΑΕΠ θα έφθανε στα Ταμεία μας, στο φορολογικό μας σύστημα. Θα είχαμε μεγαλύτερη διαφάνεια. Αυτό συνεπάγεται 20 δις ευρώ το χρόνο. Επίσης, θα είχαμε, με καλύτερη διακυβέρνηση, αύξηση της απασχόλησης κατά 3-4%, ποσοστό που αντιστοιχεί σε σχεδόν διακόσιες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Πιστεύω λοιπόν ότι, αυτό που τώρα διαθέτουμε είναι μια υπεύθυνη, δημοκρατική διακυβέρνηση. Τούτο είναι, κατά τη γνώμη μου, εξίσου σημαντικό σε διεθνές επίπεδο, καθώς λ.χ. χάνουμε σημαντικά κεφάλαια εξαιτίας της ύπαρξης φορολογικών παραδείσων. Αν θέλουμε ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα, που υπόκειται σε ρύθμιση αλλά και εποπτεία και δεν δημιουργεί νέους κινδύνους, τότε πρέπει να δούμε πώς οι πόροι αυτοί θα επανέλθουν εκεί όπου πρέπει να βρίσκονται, δηλαδή στα μέρη όπου παράγεται ο πλούτος, αντί να βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους. Αυτή, πιστεύω, θα ήταν και μια μεγάλη, μια σημαντική βοήθεια, που θα μας επέτρεπε να τονώσουμε τις οικονομίες ή να στηρίξουμε το σύστημα πρόνοιας.

Έτσι, φτάνουμε σε ένα τρίτο σημείο: στο γεγονός ότι το σύστημα πρόνοιας βάλλεται συχνά, ως υπεύθυνο για τη χρηματοπιστωτική κρίση. Αυτό ωστόσο δεν ισχύει. Πιστεύω ότι το νορβηγικό, ή το σκανδιναβικό μοντέλο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του γεγονότος, ότι μπορεί να υπάρχει ανταγωνιστικότητα, μπορείτε να είστε μια εύρωστη οικονομία και να διαθέτετε ταυτόχρονα ένα εύρωστο σύστημα κοινωνικής προστασίας.

Και θα το έθετα, μάλιστα, και διαφορετικά. Η ύπαρξη ενός συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, εξασφαλίζει ότι οι πολίτες νιώθουν ότι διαθέτουν την ικανότητα, τη δυνατότητα και την προστασία που χρειάζονται, για να καινοτομήσουν, να δημιουργήσουν, να αναπτυχθούν, να μαθαίνουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, να αναλαμβάνουν κινδύνους χωρίς να αισθάνονται ότι κινδυνεύουν και να επιδεικνύουν πολύ μεγαλύτερη επιχειρηματική δραστηριότητα.

Τέλος, υπεύθυνη διακυβέρνηση σημαίνει ευθύνη και απέναντι στο περιβάλλον. Στο σημείο αυτό, θεωρώ ότι ναι μεν, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχουμε αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες, όμως η Ευρώπη θα μπορούσε να είναι πρωτοπόρος, χρησιμοποιώντας το οικολογικό θέμα, όχι σαν πρόβλημα, αλλά ως μέρος της λύσης, δίνοντας έτσι ώθηση στην οικονομία, μέσα από νέα σχήματα φορολόγησης, όπως με τη φορολόγηση των εκπομπών άνθρακα ή τα πράσινα ομόλογα, ώστε τελικώς τα χρήματα αυτά να διατεθούν για να μετατραπούν οι οικονομίες μας σε πράσινες οικονομίες και να συμβάλουν με τον τρόπο αυτό στην απασχόληση. Ευχαριστώ και πάλι.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Υπουργέ Lagarde.

C. LAGARDE: Σας ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ και εσάς, κ. Πρωθυπουργέ, που φιλοξενείτε τη διάσκεψη αυτή, την πρώτη στο είδος της, στο Όσλο, για την οποία θα ήθελα επίσης να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον Διευθυντή του ΔΝΤ, Dominique Strauss-Kahn, και το Γενικό Διευθυντή της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας (ILO), Juan Somavia.

Ένα σημείο στο οποίο νομίζω ότι όλοι συμφωνήσαμε το πρωί είναι ότι πρέπει να υπάρχει συντονισμός, και μάλιστα οικονομικός συντονισμός μεταξύ χωρών, όσον αφορά στις στρατηγικές εξόδου που προσπαθούμε να θέσουμε σε εφαρμογή. Πρέπει να υπάρξει συντονισμός μεταξύ και των θεσμικών οργάνων, και επιθυμούμε ιδιαιτέρως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας (ILO) να συνεχίσουν να συνεργάζονται.

Υπάρχει και ένα άλλο θέμα στο οποίο όλοι συμφωνήσαμε, νομίζω, σήμερα το πρωί, ότι δηλαδή ανάκαμψη χωρίς θέσεις εργασίας δεν είναι ανάκαμψη. Και είτε οι πολιτικές ανάκαμψης που έχουμε θέσει σε εφαρμογή και οι στρατηγικές που υιοθετούμε ορίζονται από την προσφορά ή την ζήτηση, και ενισχύουν την εργασία ή, διαφορετικά, διατρέχουμε τον κίνδυνο να μην επιτύχουμε μια ανάκαμψη σε ικανοποιητικό βαθμό και να χάσουμε μια ολόκληρη γενιά, που είναι σίγουρα πολύ πρόθυμη να συμμετάσχει και να προσφέρει αξία στις κοινωνίες μας.

Δύο σημεία θα θίξω εν τάχει, καθώς προέρχομαι από μια χώρα όπου παρατηρείται διαρθρωτική ανεργία, που για την ώρα βελτιώνεται, καθώς επί δύο συναπτά τρίμηνα είχαμε μείωσή της, αν και σαφέστατα το ποσοστό των νέων που εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία των ανέργων είναι σημαντικά υψηλότερο από ό, τι σε άλλες κατηγορίες. Έτσι λοιπόν, επιτρέψτε μου δύο σημεία να τονίσω όσον αφορά πιθανά διορθωτικά μέτρα:

Πρώτον: επιμονή στην επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, σε προγράμματα ανάπτυξης δεξιοτήτων, τα οποία ενθαρρύνουν τους νέους να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους με σπουδές σε πανεπιστήμια, σχολές, κέντρα κατάρτισης, ενώ παράλληλα εργάζονται σε εταιρείες, έτσι ώστε και πάλι να υπάρχει συντονισμός μεταξύ του εκπαιδευτικού κόσμου αφενός, και των επιχειρήσεων αφετέρου.

Ασφαλώς, συζητήσαμε σήμερα το πρωί το θέμα της συνοχής και του συντονισμού μεταξύ συνδικαλιστικών οργανώσεων, εργοδοτικών ενώσεων και κυβέρνησης, με σαφή έμφαση στη βελτίωση των δεξιοτήτων.

Το δεύτερο στοιχείο, το οποίο βρίσκεται σαφώς ψηλά στον κατάλογο για μας, στη Γαλλία, είναι η έμφαση στην καινοτομία. Επαγγελματική κατάρτιση και βελτίωση του περιεχομένου των θέσεων εργασίας από τη μία, και της καινοτομίας από την άλλη, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι προωθείται η ανταγωνιστικότητα της χώρας.

Σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν διάφοροι τομείς με σημαντικά περιθώρια βελτίωσης, και γι' αυτούς συζητήσαμε σήμερα το πρωί επίσης. Επιτρέψτε μου να πω, κ. Πρωθυπουργέ, πως ελπίζω ότι τούτο ενδιαφέρει και αφορά μια ευρύτερη περιοχή, από το Όσλο μέχρι και τη Σεούλ, διότι ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση, με το ΔΝΤ και με την Παγκόσμια Τράπεζα, σχετικά με το πώς τα πρότυπα του ILO μπορούν να ληφθούν υπόψη και πώς τα κριτήρια της επιτυχίας στην αγορά εργασίας και σε ζητήματα απασχόλησης μπορούν να ληφθούν υπόψη, κατά την αξιολόγηση εταιρειών, για παράδειγμα, κατά τη σύνταξη επιχειρηματικών εκθέσεων, ή όταν οι εταιρείες συμμετέχουν σε προγράμματα που σχετίζονται με τα προγράμματα του ΔΝΤ.

Αυτές, πιστεύω, είναι δύο σημαντικές προτάσεις που θα επιδιώξουμε να προωθήσουμε, και ο κ. Somavia θα χαρεί ιδιαιτέρως, ελπίζω, να πληροφορηθεί ότι η Γαλλία συμμετέχει, προωθώντας αυτές τις προτάσεις, στο πλαίσιο του G20 και του G7. Θα χαρούμε επίσης να συμμετάσχετε στη συζήτηση και να εξασφαλίσουμε ότι οι κατευθυντήριες γραμμές εφαρμόζονται στην ουσία και καλύτερα, με κατάλληλα σημεία αναφοράς και ανταλλαγή "σημειώσεων" μεταξύ χωρών. Σας ευχαριστώ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Κύριε Γενικέ Διευθυντά Somavia, έχετε το λόγο.

JUAN SOMAVIA: Ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ. Επιτρέψτε μου να πω ότι επισημάνθηκαν ορισμένα βασικά στοιχεία. Κάποια από αυτά έχουν ήδη αναφερθεί. Απλώς θα συνοψίσω μερικά ή θα προσθέσω κάποια ακόμα.

Το ένα είναι ότι η οικονομική σταθερότητα και η κοινωνική σταθερότητα συμβαδίζουν, και αυτό είναι σημαντικό, καθώς προχωρούμε, ενώ επίσης ανάπτυξη και εργασία συμβαδίζουν. Αυτά τα δύο είναι απολύτως θεμελιώδη για το μέλλον, γιατί αν συνδέσουμε την ανάπτυξη με την απασχόληση, τότε αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ανατρέξουμε στο παρελθόν, όπως είχε πριν από την κρίση. Μια κρίση προηγήθηκε της σημερινής κρίσης. Χαρακτηρίστηκε από αυξανόμενες ανισότητες και μεγέθυνση του ελλείμματος αξιοπρεπούς εργασίας. Είχατε την κρίση, στην οποία γνωρίζουμε ότι ήδη χάθηκαν τουλάχιστον 30 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Και τώρα κοιτάμε προς το μέλλον, και πρέπει να δημιουργήσουμε 440 εκατομμύρια θέσεις εργασίας μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.

Έτσι, αν ρίξετε μια ματιά στο όλον, στο σύνολο, ο λόγος της συνάντησής μας αυτής έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος για την αντιμετώπιση του προβλήματος, παρά να τεθεί η δημιουργία θέσεων εργασίας στον πυρήνα των μακροοικονομικών πολιτικών.

Και νομίζω πως το συμπέρασμα είναι μια σχετική αλλαγή νοοτροπίας. Έχουμε μάθει, η μακροοικονομική πολιτική να ασχολείται με πληθωρισμό και ισοζύγια. Τώρα λέμε ότι η δημιουργία θέσεων εργασίας θα πρέπει να είναι μακροοικονομικός στόχος, τόσο σημαντικός όσο και οι άλλοι που προαναφέρθηκαν.

Και ένας άλλος τομέας που είναι σημαντικός, και τον οποίο μόλις ανέφερε η Christine Lagarde, η Υπουργός, είναι η σημασία των θεσμών της αγοράς εργασίας, τα θεσμικά όργανα του κοινωνικού διαλόγου, η ανάγκη για ένα κατώτατο επίπεδο κοινωνικής προστασίας για όσους ζουν σε συνθήκες φτώχειας και για τους πιο ευάλωτους και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων, η αναγκαιότητα παραδοχής του γεγονότος ότι, μπορεί να υπάρχει εργασία, αλλά πρέπει να αναγνωρίζονται και ζητήματα όπως οι συνθήκες εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα.

Και η Γαλλική Προεδρία του G20 επισημαίνει το γεγονός ότι θα θέσει δυναμικά αυτά τα θέματα επί τάπητος. Όπως και όλα όσα σχετίζονται με τη δημιουργία μέσων και δυνατοτήτων και με την ανάπτυξη δεξιοτήτων, σχετικά με τις οποίες το G20 ζήτησε από την ILO να υποβάλει πρόταση, ως προς το τι θα αποτελεί μια συνολική ή παγκόσμια προσέγγιση, η οποία θα τεθεί στο επίκεντρο, μαζί με την ανάπτυξη ικανοτήτων ειδικότερα και την απασχόληση των νέων.

Τέλος, πιστεύω, από τη δική μου σκοπιά, ότι η ουσία αυτού του συνεδρίου αφορά στην ικανότητα θεσμών και οργάνων, όπως το ΔΝΤ και η ILO, να συνέρχονται και να συζητούν ημερήσιες διατάξεις, που προϋποθέτουν ότι θα αφήσουμε κατά μέρος το κατακερματισμένο σύστημα λήψης αποφάσεων, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο και ότι, στο εξής, οι πολιτικές θα είναι συνεκτικές, θα συγκλίνουν, θα υπάρχει διεθνής συνεργασία, έτσι ώστε να διασφαλιστεί ότι, αυτό που κάνουμε με τις πολιτικές, αυτό που συμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων, δεν γίνεται με τρόπο κατακερματισμένο, αφού όλα επηρεάζουν με διαφορετικούς τρόπους μεν, αλλά την ίδια στιγμή επηρεάζουν όλους μας. Πρέπει λοιπόν να κάνουμε το ίδιο, κατά τη διαμόρφωση των πολιτικών.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο Διευθύνων Σύμβουλος, Strauss-Kahn.

D. STRAUSS-KAHN: Σας ευχαριστώ. Καλησπέρα. Θα ήθελα απλώς να πω δυο λόγια. Πρώτον, να υπογραμμίσω τη σημασία αυτού του συνεδρίου και το γεγονός ότι ΔΝΤ και ILO αποφάσισαν να συνεργαστούν, αρχής γενομένης με τη διάσκεψη αυτή, και θα συνεχίσουν να συνεργάζονται - και θα επανέλθω στο ζήτημα αυτό αργότερα.

Νομίζω ότι αυτό είναι ένα πραγματικά καινοτόμο και πολύ σημαντικό στοιχείο, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν στη διαχείριση της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και προκειμένου να ασκήσουν επιρροή σε διάφορες ομάδες, συμπεριλαμβανομένου και του G20, ενώ κατά το παρελθόν οι δύο αυτοί Οργανισμοί, πιστευόταν ότι ασχολούνταν με δυο εντελώς διαφορετικά πεδία, ενώ στην πραγματικότητα αποδείχθηκε ότι έχουν διαφορετική οπτική γωνία μεν, αλλά συμμερίζονται τις ίδιες ανησυχίες.

Ποιες είναι οι ανησυχίες; Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η κρίση δεν θα τελειώσει... (προβλήματα στον ήχο). Ουσιαστικά λοιπόν, όπως είπα, όλα αυτά ήταν πολύ σημαντικά. Και ίσως είναι καλύτερα να μιλήσουμε γι' αυτά σε λίγο.

Δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στο παρελθόν, και νομίζω ότι είναι ένα πολύ καλό σημάδι για τη Διεθνή Κοινότητα, όταν θεσμικά όργανα, όπως ILO και ΔΝΤ, συνεργάζονται για το θέμα της ανάκαμψης, αλλά μιας ανάκαμψης που δημιουργεί απασχόληση και θέσεις εργασίας. Για να γίνει αυτό, νομίζω ότι έχουμε αρκετά πράγματα να κάνουμε, τα οποία αφορούν κατ' ουσίαν μια επανεξέταση του τρόπου με τον οποίο εργαζόμαστε.

Το πρώτο σημείο είναι να παραδεχτούμε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει τέλος στην κρίση, προτού μειωθεί σημαντικά η ανεργία. Και έτσι, η ιδέα ότι η κρίση είναι ήδη πίσω μας, είναι σίγουρα λανθασμένη.

Το δεύτερο σημείο είναι ότι η ανάπτυξη είναι πολύ σημαντική. Δεν υπάρχει διέξοδος χωρίς ανάπτυξη, αλλά η ανάπτυξη δεν είναι αρκετή, αν και μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς θέσεις εργασίας. Πρέπει να εργαστούμε για να καταστεί εφικτή η ανάπτυξη μιας διαδικασίας δημιουργίας θέσεων εργασίας, χρησιμοποιώντας όλα τα εργαλεία που ενδεχομένως διαθέτουμε για το σκοπό αυτό, ένα από τα οποία είναι να χρησιμοποιούμε το χρηματοπιστωτικό τομέα περισσότερο ως μέσο στήριξης των όσων συμβαίνουν στην πραγματική οικονομία.

Έτσι, εν ολίγοις, νομίζω ότι το σημαντικότερο στη συνάντηση αυτή, τουλάχιστον σήμερα το πρωί, στο έγγραφο που έχει συνταχθεί, στην πρωινή συνάντηση και ελπίζω και στην απογευματινή, είναι ότι συνεργαζόμαστε για να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά, και να επιχειρήσουμε να διαχειριστούμε την παγκόσμια οικονομία και ένα διαφορετικό ζήτημα σε σχέση με εκείνο που υπήρχε πριν από την κρίση, και μάλιστα με διαφορετικό τρόπο. Αυτό επιχειρούμε να κάνουμε σήμερα.

Έτσι, η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας και το ΔΝΤ συμφώνησαν, και νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω γι' αυτό εξ ονόματος και των δύο Οργανισμών, να επικεντρωθούν περισσότερο και από κοινού στις πολιτικές εκείνες, που προάγουν την ανάπτυξη με βάση τη δημιουργία απασχόλησης.

Επίσης, συμφωνήσαμε να διερευνηθεί η έννοια του ελάχιστου επιπέδου κοινωνικής προστασίας για τους πιο ευάλωτους, εντός ενός πλαισίου αειφόρου πολιτικής και βιώσιμης μακροοικονομικής πολιτικής.

Και συνεπώς, είναι δύο τα σκέλη, τα οποία συνδυάζουν τα δύο θεσμικά όργανα, εξετάζοντας από κοινού ανησυχίες, που κατά παράδοση ήταν περισσότερο ανησυχίες της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας, αλλά αυτό είναι το βήμα που κάνουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Το πρώτο βήμα που η ILΟ κάνει προς την κατεύθυνση του ΔΝΤ, είναι να εξετάσει την υπόθεση αυτή στο πλαίσιο της βιώσιμης μακροοικονομικής πολιτικής. Και αυτά, νομίζω, είναι δύο σωστά μέτρα σε σχέση με τα πράγματα που πρέπει να γίνουν.

Συμφωνήσαμε, επίσης, ως προς τον κεντρικό ρόλο που ο κοινωνικός διάλογος μπορεί να διαδραματίσει, σε σχέση με τα πολύ σκληρά προγράμματα προσαρμογής, μια διαδικασία που οι διάφορες χώρες πρέπει να θέσουν σε εφαρμογή για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και αν ρίξει κανείς μια ματιά στα διάφορα προγράμματα που έχουν δημιουργηθεί και τεθεί σε εφαρμογή από το Ταμείο κατά τα τελευταία τρία χρόνια, θα δείτε ότι όλα έχουν παραγράφους και αναφορές στις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, με ποικίλους τρόπους, αναλόγως προς την κατάσταση της χώρας, αλλά έχοντας στο επίκεντρο την ιδέα ότι πρέπει να υπάρχουν οι κοινωνικές δυνάμεις στήριξης του προγράμματος, και όχι καταπολέμησής του.

Θα εμβαθύνουμε, επίσης, τη συνεργασία μας εν όψει της διάσκεψης του G20, όπως και το πρόγραμμα αμοιβαίας αξιολόγησης, το οποίο είναι η ραχοκοκαλιά της επόμενης συνάντησης του G20, όπου οι διαφορετικές προσεγγίσεις από διαφορετικές χώρες θα πρέπει να συντεθούν από το ΔΝΤ, με τη συμβολή και άλλων Οργανισμών, όπως η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας ή η Παγκόσμια Τράπεζα, για να δούμε πώς θα μπορούσαμε, σε παγκόσμιο επίπεδο, να έχουμε μια καλύτερη συνεργασία και ένα είδος "win-win" στρατηγικής, που θα ωφελούσε όλες τις πλευρές και θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή, με τον καθένα να ασχολείται με τη δική του εργασία, επιτυγχάνοντας μεγαλύτερη ανάπτυξη και περισσότερες θέσεις εργασίας.

Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, έχω συμφωνήσει, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Juan Somavia, να παραστώ στην προσεχή Διεθνή Συνδιάσκεψη Εργασίας τον Ιούνιο του 2011, η οποία πιστεύω θα έχει ιδιαίτερη αξία, γιατί είναι η εκατοστή - αν δεν κάνω λάθος - σύνοδος αυτού του είδους, και η πρόσκληση σε αυτήν αποτελεί μεγάλη μου τιμή. Και νομίζω ότι αποτελεί και μια ένδειξη, η οποία εγκαινιάζει μια νέα περίοδο, αφού σε αυτή την εκατοστή επέτειο της Συνδιάσκεψης Εργασίας, η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας αποφάσισε να καλέσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΔΝΤ. Σας ευχαριστώ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η Επιτροπή θα δεχτεί τώρα μερικές ερωτήσεις. Πρώτη, η νορβηγική ιστοσελίδα ενημέρωσης E24.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να θέσω δυο ερωτήσεις στον κ. Παπανδρέου.

Πρώτον, η διάσκεψη αυτή φιλοξενείται από μια χώρα, η οποία έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη, ενώ το ένα τρίτο των χωρών της Νότιας Ευρώπης, η Ελλάδα και η Ισπανία μεταξύ άλλων, έχουν ποσοστά ανεργίας, που είτε πλησιάζουν ή ξεπερνούν και διψήφια νούμερα. Τι μπορούν λοιπόν να διδαχθούν, Ελλάδα και Νορβηγία, η μία από την άλλη, όσον αφορά στην καταπολέμηση της ανεργίας;

Και μια δεύτερη ερώτηση: ακούστηκε η έκφραση "χαμένη γενιά" τουλάχιστον δυο φορές σήμερα, αναφορικά με τα πλήθη των νέων που παραμένουν άνεργοι για πολλά χρόνια, και μάλιστα από τη στιγμή που ολοκληρώνουν τις σπουδές τους. Τι μπορείτε να κάνετε εσείς, ως ηγέτες κρατών, ώστε να ενθαρρύνετε τους νέους που είναι μακροχρόνια άνεργοι, προκειμένου να μη χάσουν την εμπιστοσύνη και την αυτοπεποίθησή τους και να μην θεωρούν τους εαυτούς τους χαμένους; Ευχαριστώ.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ασφαλώς μπορούμε να μάθουμε πολλά από τη Νορβηγία και τις σκανδιναβικές χώρες, σχετικά με το όλο σύστημα κοινωνικής προστασίας και, ειδικότερα, όσον αφορά το εργατικό δυναμικό, αφού εδώ ισχύει ένα πολύ αυστηρό σύστημα κατάρτισης και υπάρχει στενή συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικού συστήματος, επιχειρήσεων και βιομηχανίας, καθώς επίσης και η αίσθηση ότι οι νέοι δεν θα εγκαταλειφθούν στο χείλος του γκρεμού, αν τυχόν προκύψουν προβλήματα.

Θεωρώ ότι αυτό αποτελεί ιδιαίτερα ηχηρό μήνυμα προς τη νέα γενιά, την οποία βεβαίως και θέλουμε να δούμε να δραστηριοποιείται. Δεν θέλουμε να σας κλείσουμε σε ένα πλαίσιο ή να σας κρατήσουμε στο ψυγείο. Επιθυμούμε να είστε δραστήριοι, αλλά θέλουμε και το σύστημα κοινωνικής προστασίας να σας βοηθάει ουσιαστικά, προσφέροντάς σας τη δύναμη να βγείτε στην αγορά εργασίας, να αναλάβετε πρωτοβουλίες κ.λπ.

Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι, για το οποίο όντως εσείς αποτελείτε υπόδειγμα και παράδειγμα. Και είναι ένα ζήτημα που συζητήσαμε, όπως και το πώς μπορούμε να βοηθήσουμε.

Για το λόγο αυτό, είπα και νωρίτερα ότι, το σύστημα κοινωνικής προστασίας και η καταπολέμηση των ανισοτήτων, τελικώς, μας καταστούν πλέον αποτελεσματικούς και όχι λιγότερο ανταγωνιστικούς.

Ως προς το σχόλιο για τη "χαμένη γενιά", θα έλεγα ότι το να χάσεις μια γενιά συνεπάγεται επίσης τεράστια οικονομική αποτυχία για μια χώρα, αφού χάνει το δυναμικό της, χάνει τις δυνατότητές της.

Πρέπει να εξετάσουμε, όχι μόνο τα όσα θεωρεί - υπό τη στενή έννοια - η αγορά, δηλαδή το κέρδος, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο θα κινητοποιήσουμε το σύνολο των πόρων μας, ως κοινωνικό σύνολο.

Αυτό που ήθελα να πω προς τη νέα γενιά είναι ότι δεν βρισκόμαστε απλώς εδώ για να βοηθήσουμε. Εκείνη διαμορφώνει το μέλλον της. Εμείς οφείλουμε να αλλάξουμε τις κοινωνίες μας, είτε αναφερόμαστε σε κοινωνίες πιο "πράσινες", είτε στην αλλαγή των καταναλωτικών μας συνηθειών, ή στη δημιουργία συνθηκών μεγαλύτερης διαφάνειας και περισσότερο εξωστρεφών δημοκρατικών κοινωνιών.

Όπως είπα, αντιμετωπίσαμε πρόβλημα διαφάνειας στην Ελλάδα και το καταπολεμούμε, δημοσιεύοντας κάθε στοιχείο στο Διαδίκτυο. Διότι θέλουμε οι νέοι να βγουν μπροστά, να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Αυτό ακριβώς θα στηρίξουμε, ώστε να τεθούν επικεφαλής της αλλαγής.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστούμε. Επόμενη ερώτηση. Παρακαλώ, το όνομά σας.

A. MERLI: Είμαι ο Alessandro Merli, από την ιταλική καθημερινή οικονομική εφημερίδα "Il Sole 24 Ore". Απευθύνω την ερώτησή μου στην κυρία Λαγκάρντ και στον κ. Παπανδρέου.

Πολλοί αναφέρθηκαν στο ζήτημα των οικονομικών και στην αναγκαιότητα ύπαρξης ρευστότητας. Χθες, εγκρίθηκαν οι νέοι κανόνες για τα κεφάλαια των τραπεζών. Διερωτώμαι κατά πόσον ίσως διαβλέπετε ένα κίνδυνο να λειτουργήσουν ως πρόσκομμα στην ανάκαμψη, κατά τους ισχυρισμούς ορισμένων, οι νέοι αυτοί κανονισμοί. Ή μήπως, από την άλλη, υφίσταται ο κίνδυνος, μια παρατεταμένη μεταβατική περίοδος να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμο χάος, το οποίο δεν διαθέτουν τα μέσα για να το αντέξουν οι τράπεζες, αν τυχόν ξεσπάσει άλλη μια κρίση, από σήμερα και μέχρι το 2015 ή το 2018, φερ' ειπείν, αφού τότε υποτίθεται ότι θα έχουμε και την οριστική εφαρμογή των κανόνων;

C. LAGARDE: Επιτρέψτε μου να πω ότι, η συμφωνία η οποία επιτεύχθηκε χθες, είναι βεβαίως θετική, καθώς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ενισχύει τόσο την ποιότητα, όσο και την ποσότητα των κεφαλαίων που υποχρεούνται να διαθέτουν οι τράπεζες.

Δεύτερον, είναι επίσης σημαντική λόγω συγκυρίας, αφού συν τω χρόνω πρέπει να ενισχυθεί, ώστε να είναι συμβατή με τη χρηματοδότηση της οικονομίας.

Και τρίτον, ελπίζω ότι ο κατάλληλος ορισμός περί κεφαλαίου θα οδηγήσει στην ύπαρξη ενός πεδίου δράσης, που θα χαρακτηρίζεται από ίσους όρους για όλους τους παίκτες.

Αναμφίβολα, όμως, από τη δική μου οπτική γωνία, ελπίζω ότι οι τράπεζες θα είναι σε θέση και όντως θα εστιάσουν στη χρηματοδότηση της οικονομίας, ενώ η όποια άλλη συζήτηση ελπίζω θα επικεντρωθεί γύρω από το ζήτημα της δημιουργίας εκείνων των συνθηκών, που θα ενθαρρύνουν τη χρηματοδότηση των οικονομιών.

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θα συμφωνήσω, λέγοντας ότι πρέπει οι τράπεζες να ξεφύγουν από το φόβο που τις έχει κατακυριεύσει, όπως κατακυρίευσε και μεγάλη μερίδα των κοινωνιών μας κατά τη διάρκεια της κρίσης αυτής, επηρεάζοντας και την πραγματική οικονομία.

Το νιώθουμε αυτό και στην Ελλάδα, αν και δεν αποτελεί αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά παγκόσμιο. Οι τράπεζες είναι μάλλον διστακτικές εξαιτίας της κρίσης και δεν σπεύδουν να αναλάβουν δράση και να πάρουν ρίσκο, αν και αυτός είναι ο ρόλος τους.

Το νέο πλαίσιο κανόνων δημιουργήθηκε βεβαίως για να εμπνεύσει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο σύστημα, όπως και με την ελπίδα ότι, αυτή η νέα εμπιστοσύνη θα βοηθούσε επίσης στην αναχρηματοδότηση, ή στην απλή χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Θα ήθελα, το κανονιστικό αυτό πλαίσιο να τεθεί σε εφαρμογή παγκοσμίως, ώστε να υπάρξει ένα ομοιογενές πλαίσιο για όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Και αυτό θα επέτρεπε με τη σειρά του τη διασφάλιση συντονισμού και άρα δεν θα άφηνε "παραθυράκια", ώστε το χρήμα να μεταφέρεται από τον ένα τόπο στον άλλο.

Και έτσι, δεν θα υπάρχουν περιπτώσεις που προσομοιάζουν με φορολογικούς παραδείσους, ούτε θα παρατηρείται ανταγωνιστικότητα, που δεν οφείλεται στην πραγματική οικονομία, αλλά σε ορισμένα μειονεκτήματα - χαρακτηριστικά κάποιων τομέων. Γενικότερα, πάντως, θα έλεγα ότι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό και θετικό βήμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ (ΣΟΥΗΔΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ): Η ερώτησή μου απευθύνεται στην Υπουργό, κυρία Lagarde. Τα πάντα, προφανώς, συνδέονται με τη συνολική παγκόσμια ζήτηση. Στην Ευρώπη, η Γερμανία αποτελεί σημαντικό παίκτη στο πεδίο αυτό και εσείς, κυρία Υπουργέ, επικρίνατε ευθέως τις πολιτικές που εφάρμοσε η Γερμανία κατά την περίοδο της κρίσης. Μάλιστα, επισημάνατε ότι η Γερμανία θα μπορούσε να κάνει περισσότερα για να στηρίξει τη ζήτηση στην Ευρώπη.

Από τη στιγμή όμως που προχωρήσατε στην επισήμανση αυτή, και αν δεν απατώμαι, μετά τη συνέντευξή σας στους "Financial Times", η Γερμανία προχώρησε στην επιβολή πιο αυστηρού προγράμματος λιτότητας. Πώς σχολιάζετε τις πολιτικές που εφαρμόζει η Γερμανία σήμερα;

C. LAGARDE: Σας ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση. Πιστεύω ότι όλοι μας προσβλέπουμε στη μείωση των ανισοτήτων. Αυτό ήταν και το θέμα της συζήτησής μας σήμερα το πρωί και αφορούσε και στα ζητήματα εργασιακών προδιαγραφών, μεταξύ άλλων. Πρέπει να συνεχίσουμε προς την κατεύθυνση αυτής της διαδικασίας. Με ικανοποίηση πληροφορήθηκα τους αριθμούς που δημοσιοποίησε η Γερμανία και, θέλω να ελπίζω ότι τα θετικά πρόσημα σε όλους τους τομείς, και εδώ εννοώ όλους τους αναπτυξιακούς παράγοντες - κατανάλωση, εξαγωγές, επενδύσεις - επιφέρουν μια πιο ισόρροπη ανάπτυξη.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Επόμενη ερώτηση για τον κ. Παπανδρέου. Έχετε κατ' επανάληψη αναφερθεί στη φοροδιαφυγή, η οποία αποτελεί μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα. Τι σκοπεύετε όμως να κάνετε, ώστε να διασφαλίσετε ότι ο κόσμος, επαγγελματίες όπως γιατροί, οδοντογιατροί και εργαζόμενοι σε συναφή επαγγέλματα, πληρώνουν τους φόρους;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Θεωρώ ότι δύο πράγματα μπορούν να γίνουν. Πρώτον, να υπάρξει ενισχυμένη διαφάνεια, μεγαλύτερη εξωστρέφεια και να καταπολεμήσουμε την διαφθορά, που ενίοτε ενυπάρχει και στο φοροεισπρακτικό σύστημα - και συνεργαζόμαστε στενά με ξένους εμπειρογνώμονες, τόσο από το ΔΝΤ, όσο και από κράτη του εξωτερικού, για το σκοπό αυτό - όμως εκείνο που θεωρώ εξίσου σημαντικό, είναι να υπάρχει μια κουλτούρα υπευθυνότητας, οπότε ο κόσμος να αποκτήσει συνείδηση του γεγονότος ότι, δεν είμαστε φτωχή χώρα, αλλά χώρα η οποία, ούτε αξιοποιεί ορθά, ούτε διαχειρίζεται καταλλήλως τους πόρους της. Με τον τρόπο αυτό, γρήγορα θα βγούμε από την κρίση.

Αυτό μάλιστα αποτελεί και μια τεράστια ευκαιρία. Το γεγονός ότι υποφέρουμε από αυτή την απουσία διαφάνειας, συνεπάγεται ότι αν την καταπολεμήσουμε, και μάλιστα αν την καταπολεμήσουμε σωστά, τότε θα βγούμε ακόμα πιο γρήγορα από την κρίση.

Άρα, μας προσφέρεται μια εξαιρετική ευκαιρία. Το πρόβλημά μας μετατρέπεται σε ευκαιρία, αν το αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Και πιστεύω ότι αυτό ακριβώς θα γίνει.

Ασφαλώς υπάρχει και ένα δεύτερο ζήτημα, το οποίο ήδη ανέφερα και δεν αφορά αποκλειστικά στην Ελλάδα. Πρόκειται για το ζήτημα της φοροδιαφυγής, το οποίο είναι παγκόσμιας εμβέλειας, όπως και το πρόβλημα των φορολογικών παραδείσων. Αυτό μάλιστα είναι ένα ακόμα πιο ευρύ ζήτημα. Γνωρίζω ότι, εντός των επομένων εβδομάδων, η Νορβηγία φιλοξενεί στο Μπέργκεν μια πολύ σημαντική διάσκεψη σχετικά με τους φορολογικούς παραδείσους, την οποία θα παρακολουθήσουμε και η οποία άπτεται και ζητημάτων της φοροδιαφυγής. Πρόκειται για θέμα, το οποίο χρήζει αντιμετώπισης και απαιτεί ευρωπαϊκή και παγκόσμια διακυβέρνηση.

ΕΡΩΤΗΣΗ (δημοσιογράφος από Σρι Λάνκα): Έχω δύο ερωτήσεις για την Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας και το ΔΝΤ. Ένα από τα σημεία που τέθηκαν σήμερα είναι ότι εκατομμύρια θέσεων εργασίας πρέπει να δημιουργηθούν από τη μία, ενώ η ανεργία επίσης αυξάνεται σε ορισμένες χώρες από την άλλη. Τώρα, θα μπορούσε αυτό να δημιουργήσει μια κατάσταση, όπου σε χώρες όπως η Σρι Λάνκα, οι οποίες βασίζονται στις εξαγωγές, ορισμένα από τα προϊόντα που παράγουμε, θα παράγονται στις χώρες αυτές, γιατί θα πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας; Και μήπως ενδέχεται αυτό να ασκήσει πίεση στις αγορές, όπως σε αυτήν της Σρι Λάνκα, γιατί πρέπει να δημιουργήσετε θέσεις εργασίας στον ανεπτυγμένο κόσμο; Θα μπορούσε να υπάρχει πίεση, ξέρετε, για περικοπές μισθών, και ως αποτέλεσμα οι αγορές να κλείσουν για χώρες όπως η Σρι Λάνκα.

Θέτω το ερώτημα αυτό, γιατί στη Σρι Λάνκα έχουμε πολλές εταιρείες, οι οποίες τώρα κάνουν περικοπές και σκληραίνουν τη στάση τους, χρησιμοποιώντας τη χρηματοπιστωτική κρίση για περικοπές σε θέσεις εργασίας, ενώ τα συνδικάτα αντιδρούν. Χρησιμοποιούν κάποιοι την κρίση για περικοπή θέσεων εργασίας, για να μειώσουν το κόστος. Και τα συνδικάτα διαμαρτύρονται ότι χάνονται μαζί και όλες οι μικρές θέσεις εργασίας.

Ιδού η ερώτησή μου για στον ΙLO: Η Σρι Λάνκα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα σε συνεργασία με το ΔΝΤ, επειδή είχαμε πληγεί από την κρίση όσον αφορά τα αποθεματικά μας. Τώρα, ένα από τα θέματα που έχουν τεθεί εκ νέου από την αντιπολίτευση είναι ότι, το έλλειμμα του προϋπολογισμού δεν ανταποκρίνεται πλήρως στα προγράμματα που έχουν συνδιαμορφωθεί από το ΔΝΤ και τη Σρι Λάνκα, και πέρυσι το έλλειμμα βρέθηκε εκτός στόχου. Ωστόσο, το ΔΝΤ συνέχισε και μάλιστα διεύρυνε τα προγράμματα, προσφέροντας στη Σρι Λάνκα άλλη μια ευκαιρία.

Όμως, από την άλλη μεριά, το ζήτημα που τίθεται είναι ότι η κυβέρνηση έχει αυξημένες δαπάνες. Μεγάλα ποσά δαπανώνται ή έστω δαπανώνται μονομερώς. Γιατί άραγε είναι τώρα περισσότερο ελαστικό το ΔΝΤ; Νωρίτερα ήσασταν αυστηροί, τώρα είστε περισσότερο ελαστικοί. Υπάρχει κάποια αλλαγή πολιτικής;

D. STRAUSS-KAHN: Η Σρι Λάνκα αντιμετωπίζει μια πολύ δύσκολη κατάσταση, μια οικονομική κατάσταση που της επιβάλλει αποπληρωμή δανείων, ενώ δεν είναι σε θέση να εξοφλήσει το διεθνές δάνειο το οποίο έχει συνάψει. Ταυτοχρόνως δε, και η πολιτική κατάσταση και η σύγκρουση με τους Ταμίλ αποτελούν μέρος του προβλήματος.

Η Διεθνής Κοινότητα αποφάσισε επομένως να περιμένει πριν την έναρξη του προγράμματος. Η χρονική στιγμή της έναρξης έχει προσδιοριστεί σαφώς, όπως και η συνολική δαπάνη από πλευράς κυβέρνησης, αλλά και οι πιθανές περιστολές στρατιωτικών δαπανών.

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση δεν έχει βελτιωθεί με την ταχύτητα που περιμέναμε, και εξετάζουμε τώρα το εν λόγω πρόγραμμα, διότι ο ρόλος μας αφορά στην επαναφορά της οικονομίας στο σωστό δρόμο, λαμβανομένης όμως υπ' όψιν και της τρέχουσας πραγματικότητας. Όταν η πραγματικότητα είναι αυτή που είναι - για λόγους εξωγενείς - σε μια χώρα τόσο μικρή όσο η Σρι Λάνκα και τόσο βεβαρημένη περιβαλλοντικά, τότε οφείλουμε να λάβουμε και το στοιχείο αυτό υπ' όψιν.

Εξετάζουμε επομένως τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε τη Σρι Λάνκα. Μιλώ για τη βοήθεια που μπορεί να προσφέρει η Διεθνής Κοινότητα. Κάθε φορά που παρεμβαίνει το ΔΝΤ, αξιοποιούνται τα χρήματα άλλων χωρών, των άλλων μελών του, και είναι φυσικό - σε αντιστάθμισμα - τα άλλα μέλη να ζητούν από την κυβέρνηση της χώρας να καταβάλει κάποιες προσπάθειες. Και εμείς οφείλουμε να ορίσουμε το εύρος και το επίπεδο στο οποίο θα γίνουν οι προσπάθειες αυτές, με το οποίο ασχολούμαστε τη στιγμή αυτή.

J. SOMAVIA: Ναι, νομίζω ότι η ερώτησή σας είναι πολύ εύλογη. Το θέμα είναι ότι η καινοτομία και οι αγορές αλλάζουν. Και ο ανταγωνισμός και η ανταγωνιστικότητα είναι μέρος μόνο της τοπικής παραγωγής και του διεθνούς εμπορίου. Αυτή είναι μια πραγματικότητα στη ζωή μιας ανοικτής οικονομίας και πιστεύω ότι κανείς δεν θέλει να μην έχει μια ανοικτή οικονομία.

Πιστεύω ότι, στο πλαίσιο αυτό, το βασικό θέμα είναι, όπως η Christine Lagarde έλεγε, ότι πρέπει να μειώσουμε τις ανισορροπίες. Έχουμε μια μη-ισόρροπη παγκόσμια οικονομία σήμερα. Και η όλη συζήτηση που διεξάγουμε αποσκοπεί στο να τονίσουμε ότι, σίγουρα πρέπει να έχουμε υψηλότερα επίπεδα ανάπτυξης και ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ένταση στην ανάπτυξη της απασχόλησης, που ως τώρα είναι πολύ χαμηλή. Και αυτό πρέπει να γίνει μαζί με τους απαραίτητους κοινωνικούς και οικονομικούς θεσμούς, τα θεσμικά όργανα της αγοράς εργασίας.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά, ως πλαίσιο; Διότι αποτελούν ουσιαστικά το μέσο για να προχωρήσουμε μπροστά. Ολοένα και περισσότερο δεν πρόκειται να έχουμε εθνικές λύσεις σε τέτοια προβλήματα. Αυτό πρόκειται να μετατρέπεται όλο και πιο πολύ σε μια μακρινή πραγματικότητα, και έτσι η ευθύνη που φέρουμε ως Διεθνής Οργανισμός, είναι να επισημαίνουμε τους τομείς, στους οποίους η περιφερειακή συνεργασία καθίσταται απαραίτητη και η διεθνής συνεργασία επιβεβλημένη.

Και αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνουμε στη Σρι Λάνκα, είναι να πούμε, κοιτάξτε, είμαστε υποχρεωμένοι να συνδυάσουμε ανάπτυξη με απασχόληση και η απασχόληση βρίσκεται στο επίκεντρο των μακροοικονομικών πολιτικών.

Αλλά αυτή δεν είναι μόνο μια συζήτηση στo πλαίσιο του Ταμείου και της Τράπεζας. Θέλουμε και η Κυβέρνηση της Σρι Λάνκα να εμπλακεί σε αυτή τη συζήτηση. Αυτή είναι η λειτουργία και ο ρόλος μας και ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά στον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε. Για να είμαστε όμως σε θέση να το κάνουμε αυτό, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη την περιοχή, την υπο-περιοχή, αλλά και όλον τον κόσμο.

Όπως ακριβώς είπε και ο Dominique, οδεύουμε προς μια διαφορετική νοοτροπία. Βέβαια, οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Αλλά αν δεν αλλάξει η νοοτροπία, τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά δύσκολα. Και αυτό σημαίνει ότι, ο τρόπος με τον οποίο η μακροοικονομική σκέψη λειτούργησε τα τελευταία 30 χρόνια, δεν μπορεί να μας οδηγήσει στον τρόπο με τον οποίο πρόκειται να λύσουμε τα προβλήματα στο μέλλον. Και θέλουμε με αυτό το συνέδριο να κινητοποιήσουμε τη διαδικασία και να δούμε πώς πρέπει να εξετάσουμε όλα αυτά τα πράγματα, με τον ολοκληρωμένο τρόπο για τον οποίο μιλήσαμε εδώ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Επόμενη ερώτηση.

C. BANDERA: Ονομάζομαι Carmen Bandera και εργάζομαι για το ισπανικό ειδησεογραφικό πρακτορείο "EFE". Θα ήθελα να θέσω δύο ερωτήματα, ένα στον κ. Παπανδρέου και ένα στο πάνελ και ειδικότερα σε εσάς, κ. Somavia.

Κύριε Παπανδρέου, αναφερθήκατε αρκετές φορές στους φορολογικούς παραδείσους και στην αναγκαιότητα καταπολέμησής τους και μάλιστα, με τρόπο σαν να υπονοείτε ότι τα χρηματικά ποσά που παρήχθησαν εντός, αλλά βρίσκονται εκτός Ελλάδας, ανέρχονται σε τέτοια απίστευτα ύψη που, ίσως, να μην είναι αναγκαίο να προχωρήσετε σε αναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Θα μπορούσατε ίσως να μας δώσετε μια εικόνα, κατά την εκτίμησή σας; Τι ποσά έφυγαν από την Ελλάδα και βρίσκονται σήμερα σε φορολογικούς παραδείσους;

Επίσης, μια ερώτηση σχετική με την ανεργία. Στην Ελλάδα, έγινε ήδη γενική απεργία, όπως και στη Γαλλία, ενώ απεργία θα πραγματοποιηθεί εντός δύο εβδομάδων και στην Ισπανία. Με ή χωρίς το κίνημα των ενώσεων, κ. Somavia, πιστεύετε ότι παρότι το δικαίωμα στην απεργία είναι διεθνώς αναγνωρισμένο, οι ενώσεις εργαζομένων παρά ταύτα, και δεδομένων των συνθηκών, θα πρέπει ίσως να δείξουν μεγαλύτερη ευαισθησία και κατανόηση και να καταφύγουν στην απεργία μόνο ως έσχατη λύση;

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Επιτρέψτε μου απλώς να πω, ως προς το δεύτερο ερώτημά σας, ότι οφείλουμε να συνεργαστούμε με τις ενώσεις εργαζομένων - και όχι να αντιταχθούμε σε αυτές. Όντως, συνεργαζόμαστε με τις συνδικαλιστικές ενώσεις, με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης, αφού εκείνες μπορούν να αποτελέσουν - και πράγματι αποτελούν - σπουδαία δύναμη για να κινητοποιήσουμε την οικονομία, να την αλλάξουμε, να προχωρήσουμε σε διαρθρωτικές αλλαγές και να προστατεύσουμε τα δικαιώματα των ενώσεων.

Σχετικά με το ζήτημα των χρηματικών ποσών τα οποία έχουν φύγει εκτός Ελλάδας, πιστεύω ότι ανέρχονται σε πολλά δις, αλλά αν γνωρίζαμε επακριβώς τα ποσά, θα ξέραμε και πού ακριβώς βρίσκονται - θα τα εντοπίζαμε λογιστικά.

Πάντως, μέρα με τη μέρα, το πλαίσιο καθίσταται ολοένα και πιο αυστηρό. Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί φορολογικοί παράδεισοι, αλλά αυτό που πράττει η Νορβηγία, η οποία φιλοξενεί την προαναφερθείσα διάσκεψη εντός δύο εβδομάδων, είναι πολύ σημαντικό, γιατί φρονώ ότι έτσι, βαθμιαία, αναδεικνύουμε το ζήτημα, ενώ καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολο να ξεφύγουν εκείνοι που δεν επιδεικνύουν τη στοιχειώδη αλληλεγγύη προς τους συμπολίτες τους. Γιατί πρόκειται για πλούτο, που ανήκει σε όλους τους συμπολίτες τους.

Εξάλλου, όταν κάνουμε λόγο για κοινωνική προστασία, κάνουμε λόγο για κίνητρα και για μια ώθηση στην οικονομία. Έχετε απόλυτο δίκιο. Αν είχαμε επιλύσει το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, δεν θα είχαμε απολύτως καμιά ανάγκη άλλων δανείων.

ΕΡΩΤΗΣΗ: (εκτός μικροφώνου)

J. SOMAVIA: Νομίζω ότι οφείλουμε καταρχήν να παραδεχτούμε ότι πολλοί νιώθουν ανησυχία, ανασφάλεια μέχρι και οργή, διότι η κρίση αυτή λαμβάνει χώρα, ενώ δεν την προκάλεσαν εκείνοι κατ' οιονδήποτε τρόπο. Και μας λένε, κοιτάξτε, εμείς δεν φταίμε, αλλά ξαφνικά τα πάντα γύρω μας καταρρέουν και είμαστε τελικώς εκείνοι που επηρεάζονται από τις εξελίξεις.

Το πρώτο ζήτημα λοιπόν είναι να αντιληφθούμε ότι, αυτή η αντίδραση είναι απολύτως θεμιτή και, άρα, δεν μπορούμε να τους λέμε να μην παραλογίζονται και να μην αντιδρούν στα όσα συνέβησαν.

Το δεύτερο σημείο μπορεί να διαφέρει από χώρα σε χώρα, αλλά πάντως κατά τη διαδικασία της κρίσης αυτής καθαυτής, και όχι τώρα που μιλάμε, έγινε έντονος κοινωνικός διάλογος, με στόχο την αντιμετώπιση της κρίσης. Ξέρετε, ο κόσμος και οι εργαζόμενοι διαθέτουν το περιθώριο και την ικανότητα προφανώς να αντιληφθούν, ότι οι παραγγελίες μειώθηκαν κατά 30% - και ουδείς ισχυρίζεται ότι η κατάσταση δεν άλλαξε σε σχέση με πέρυσι - οπότε ας καθίσουμε όλοι γύρω από το ίδιο τραπέζι, διοίκηση και εργαζόμενοι, ώστε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται περί αξιόλογου συστήματος, ξέρετε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βεβαίως, οι καταστάσεις είναι ακόμη πιο δύσκολες, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών. Σκέλος της κουλτούρας των ενώσεων εργαζομένων αποτελεί η έκφραση των απόψεών τους, ανεξαρτήτως πόσο σκληρές ή δύσκολες ενδεχομένως είναι οι περιστάσεις, ενώ αναλαμβάνουν και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Σήμερα, παραδείγματος χάριν, συζητούσαμε με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, σχετικά με τη συμφωνία μεταξύ μιας ένωσης εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα και της εργοδοσίας, αναφορικά με ένα ζήτημα το οποίο θα επιλύσουν αμέσως μεταξύ τους.

Επομένως, ακόμη και δεδομένων των όσων προβάλλει η τηλεόραση αναφορικά με την Ελλάδα, ταυτοχρόνως, επιδεικνύεται κατανόηση και γίνονται συμφωνίες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε άλλες χώρες.

Τέλος, θεωρώ ότι αυτό δεν πρόκειται απαραίτητα να πάψει, ενώ παράλληλα δεν νομίζω ότι είναι κακό. Πρέπει να επιτρέψουμε την εκτόνωση της κατάστασης. Εσείς μπορεί να έχετε τις επιφυλάξεις σας διότι, παραδείγματος χάριν, στις 20 Σεπτεμβρίου, πρόκειται να πραγματοποιηθούν πανευρωπαϊκές εκδηλώσεις δυσαρέσκειας σχετικά με την όλη κατάσταση. Έτσι λειτουργεί η δημοκρατία. Με τον τρόπο αυτό είναι οργανωμένοι οι εργαζόμενοι, που νιώθουν ότι πρέπει να βγουν στους δρόμους. Έτσι είναι το σύστημα. Το σημαντικότερο είναι να μπορέσει κανείς να το καταλάβει αυτό, να το χωνέψει και να εξετάσει τα περιθώρια που υπάρχουν, για να προχωρήσει σε κοινωνικό διάλογο και διαπραγματεύσεις, σχετικά με τα ζητήματα που βεβαίως θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ζητώ συγνώμη, αλλά πρέπει να κλείσουμε και θα δώσω το λόγο στον κ. Strauss-Kahn, ώστε να συνοψίσει τα όσα ελέχθησαν.

D. STRAUSS-KAHN: Δεν θα ήθελα να συνοψίσω, αλλά απλώς να σας πω ότι επιλέξαμε να έρθουμε στο Όσλο, ο Juan Somavia και εγώ, διότι πιστεύουμε πως εδώ είναι ο κατάλληλος τόπος για να καταδείξουμε, ότι η σωστή οικονομική πολιτική μπορεί να συνυπάρξει με τον σωστό κοινωνικό διάλογο, στους κόλπους της ίδιας κοινωνίας.

Και στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω, εξ ονόματος όλων ημών, τον Jens Stoltenberg για τη διοργάνωση αυτού του συνεδρίου. Θεωρώ ότι είναι ένα γεγονός εξαιρετικό, όπως είπα και στην αρχή της παρέμβασής μου, ILO και ΔΝΤ να συνεργάζονται και, μάλιστα, υπό την αιγίδα του Jens Stoltenberg. Σε ευχαριστούμε, Jens.

Κυρ. Μητσοτάκης: Χρειαζόμαστε πρόσθετους πόρους για το μεταναστευτικό και το Ταμείο Αλληλεγγύης

  Κυρ. Μητσοτάκης: Χρειαζόμαστε πρόσθετους πόρους για το μεταναστευτικό και το Ταμείο Αλληλεγγύης