Αθήνα, 29 Μαΐου 2011
OMΙΛΙΑ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΓIΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΦΟΡΕΩΝ ΤΗΣ
ΑΧΑΪΑΣ
ΑΧΑΪΑΣ
ΣΤΑ ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ
Αγαπητέ φίλε Αποστόλη και φίλε Περιφερειάρχη, φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι και συντοπίτες, είναι ιδιαίτερη η χαρά που βρίσκομαι εδώ, κοντά σας.
Να ζητήσω κατ’ αρχήν συγνώμη που καθυστερήσαμε, λόγω του προγράμματος που είχε ο Καναδός Πρωθυπουργός, ο οποίος πράγματι ήρθε και έφυγε συγκινημένος από τα Καλάβρυτα. Γι’ αυτό, θα περιοριστώ σε κάποιες γενικές τοποθετήσεις, ώστε μετά, στο δεύτερο γύρο, αφού έχουμε συζητήσει τα τοπικά προβλήματα, να μπορέσω κι εγώ να τοποθετηθώ. Να μην σας κουράσω δηλαδή, να δώσουμε περισσότερο χρόνο στις τοποθετήσεις των εκπροσώπων των τοπικών φορέων.
Κυρίες και κύριοι, η πόλη των Καλαβρύτων αποτελεί το παράδειγμα, που αποδεικνύει σε όλο τον κόσμο ότι, δεν υπάρχει κακουχία, θηριωδία ή δοκιμασία, που να μπορεί να κάμψει το κουράγιο των Ελλήνων και να λυγίσει τις αντοχές μας.
Και αυτή η επίσκεψη του Καναδού Πρωθυπουργού εδώ, ο φόρος τιμής που απέτισε στα θύματα των Καλαβρύτων, είναι ένα ξεκάθαρο δείγμα σεβασμού, που τρέφει η ανθρωπότητα για το θάρρος και τις θυσίες του λαού μας, στον αγώνα για την επικράτηση πανανθρώπινων αξιών, τον αγώνα που φώτισε, όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και την Ευρώπη εκείνη την εποχή, για την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών.
Φίλες και φίλοι, αυτό το θάρρος καλούμαστε σήμερα να θυμηθούμε, να επιστρατεύσουμε αν θέλετε, ώστε να αντιμετωπίσουμε τη μεγαλύτερη κρίση στην πρόσφατη ιστορία της χώρας μας. Μια κρίση, η οποία στην επιφάνειά της είναι οικονομική και δημοσιονομική, αλλά αυτή είναι η επιφάνεια, το σύμπτωμα. Η ρίζα της, όμως, είναι βαθύτατα πολιτική και θεσμική.
Όπως γνωρίζετε, η μάχη που δίνουμε εδώ και ενάμιση χρόνο πλέον, είναι ένας αγώνας επιβίωσης από τη μία πλευρά, αλλά και αλλαγής της πατρίδας μας από την άλλη. Μια κρίση εσωτερική, δική μας, με τα πιο άμεσα συμπτώματά της να είναι τα δύσκολα δημοσιονομικά στοιχεία, τα οποία κληθήκαμε να διαχειριστούμε, αλλά και μέσα σε ένα εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Θυμάμαι, όταν ξεκίνησα την πολιτική μου διαδρομή σ’ αυτό τον τόπο - και μάλιστα, είχα περπατήσει από τη Λυκούρια μέχρι το Αίγιο μια φορά, για να γνωρίσω από κοντά όλη αυτή την όμορφη περιοχή - δίναμε τότε μια υπόσχεση, την οποία δίνουμε και σήμερα: ότι δεν θα συμβιβαστούμε με κατεστημένες λογικές, αλλά θα πορευτούμε ένα δύσκολο δρόμο, το δρόμο της ανατροπής και θα βάλουμε απέναντί μας μια ολόκληρη πολιτική αντίληψη, που ήθελε την Ελλάδα για δεκαετίες εξαρτημένη και κατακερματισμένη, χωρισμένη σε τιμάρια.
Τότε, το σύνθημα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», ένωσε υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις, που ασφυκτιούσαν κάτω από το τότε κατεστημένο της εξουσίας. Και ένωσε όλες τις πατριωτικές δυνάμεις, που ήθελαν να βάλουν τέλος στο καθεστώς της ξένης εξάρτησης, αλλά και της κοινωνικής αδικίας.
Χρειάζεται να δώσουμε ξανά αυτή τη μάχη ενάντια στις εξαρτήσεις. Μια νέα, ιδιότυπη, αν θέλετε, εξάρτηση, ένα είδος εξάρτησης που δυναμίτισε τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας, που υπονόμευσε τις αναπτυξιακές προοπτικές και δυνατότητες της χώρας μας, που είναι πολλές. Δεν ήταν μόνο η υπερσυγκέντρωση της εξουσίας, αλλά μαζί και ένα πελατειακό κράτος. Ένα κράτος, το οποίο δεν αισθανόταν ο Έλληνας πολίτης ότι ήταν δικό του, ότι του ανήκει. Και έτσι, ήταν ένα κράτος που, είτε το εχθρεύονταν ή, δοθείσης ευκαιρίας, το νέμονταν διάφορα συμφέροντα - επιχειρηματικά, ιδιωτικά, κομματικά, «μιντιακά» ή όποια άλλα.
Αυτή η σύγχρονη ρίζα της συμφοράς ήταν η πολιτική επιλογή κάποιων, που έλεγαν, «η Ελλάδα δεν ανήκει στους Έλληνες, η Ελλάδα ανήκει μόνο σε κάποιους Έλληνες». Και γι’ αυτό, χρειάζεται να συναισθανθούμε ξανά την ευθύνη όλων μας, σε αυτή την κοινή μας πορεία. Εμείς θα αλλάξουμε την Ελλάδα, κανένας άλλος.
Είναι εύκολο να ψάχνουμε εχθρούς εκτός, είναι εύκολο να κατηγορούμε διάφορους εκτός. Είναι πρωταρχικό, δικό μας καθήκον, όμως, όλοι μαζί να φτιάξουμε την Ελλάδα.
Έτσι θα τη φτιάξουμε και έτσι θα χτυπήσουμε τις όποιες εξαρτήσεις και επιτηρήσεις, τις οποίες δυστυχώς ζούμε σήμερα. Και αυτό, είναι ένα μήνυμα και πατριωτικό, και ενωτικό.
Σήμερα, απέναντι σε όλους όσοι, με διάφορα προσχήματα, παλεύουν να μην αλλάξει τίποτα, απέναντι σ’ εκείνους που ευθύνονται για την κατάντια της χώρας, εμείς την παίρνουμε στα χέρια μας υπεύθυνα και τη βγάζουμε από την επιτήρηση, με στόχο να μην έχει ποτέ ξανά ανάγκη δάνειων δυνάμεων ή επιτηρήσεων.
Κάθε μέρα που περνάει, δουλεύουμε ώστε να απελευθερώσουμε τη χώρα μας από αυτές τις εξαρτήσεις. Γιατί αυτή η πελατειακή νοοτροπία, σ’ ένα μέρος της, ήταν και ένας «ραγιαδισμός», που έλεγε ότι κάποιος καλός ή κακός αφέντης θα μας βολέψει. Και αυτό πληρώνουμε σήμερα.
Τώρα ήρθε η ώρα να σταθούμε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις και να δουλέψουμε μαζί γι’ αυτό. Να αξιοποιήσουμε τον πλούτο που έχει αυτή η χώρα, όπως και εδώ, στην περιοχή - το ξέρουν τα Καλάβρυτα - και να ξαναχτίσουμε το μέλλον μας.
Το ξέρουν τα Καλάβρυτα, με όποιες δυσκολίες. Και δεν λέω ότι δεν υπάρχουν και εδώ δυσκολίες. Εγώ θυμάμαι, όταν ξεκινήσαμε από τα Καλάβρυτα και συζητούσαμε αν θα πρέπει να μπει το χιονοδρομικό και αν θα μπορέσει να υπάρξει σ’ αυτό το δύσκολο τόπο ανάπτυξη και, μάλιστα, μετά από το ολοκαύτωμα και όλες αυτές τις κακουχίες που έχει περάσει η περιοχή, ότι αισθανόταν κανείς ότι ίσως αυτά τα χωριά θα εγκαταλειφθούν.
Βλέπει κανείς όμως την τεράστια πρόοδο, πώς με μια μικρή επένδυση - ήταν μια μικρή επένδυση αυτή, αλλά δεν αρκούσε - υπήρξε πρόοδος. Μετά υπήρξε και η ιδιωτική πρωτοβουλία, ο τουρισμός, άνοιξαν τα σπήλαια, το Πλανητέρο με τις καλλιέργειες, ο Συνεταιρισμός - που πάντα θυμίζουμε με τον Θανάση τη δουλειά που είχε γίνει, η οποία αποτελεί υπόδειγμα για τη χώρα μας και δείχνει ότι μπορούμε. Αυτός ο Συνεταιρισμός δίνει τα καλύτερα προϊόντα, στα καλύτερα σούπερ μάρκετ της Ελλάδας και όχι μόνο.
Είναι μερικά από αυτά, που αποδεικνύουν τι δυνατότητες έχουμε. Γι’ αυτό, εγώ είμαι πεπεισμένος, όχι μόνο ότι θα πετύχουμε, αλλά και ότι θα κάνουμε την κρίση ευκαιρία. Ευκαιρία για να αφήσουμε πίσω μας τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, που μας έφεραν ως εδώ. Όπως είπα, τις πελατειακές σχέσεις, την αδιαφάνεια, τη διαφθορά, μια άναρχη ανάπτυξη πολλές φορές, μόνο με δανεικά.
Να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα ευνομίας και δικαιοσύνης και μια οικονομία καινοτόμο, βιώσιμη, εξωστρεφή, ανταγωνιστική, στραμμένη προς την πράσινη ανάπτυξη, την ομορφιά που έχουμε, την υγιή επιχειρηματικότητα και, βεβαίως, τη δημιουργία θέσεων εργασίας για όλους και ειδικά για τα νιάτα μας.
Αυτό απαιτεί να δούμε όλοι κατάματα την πραγματικότητα, να δούμε τα πράγματα διαφορετικά. Διότι ζούμε τις τελευταίες εποχές ενός συστήματος που φεύγει. Και βεβαίως, αυτή είναι και η δυσκολία, γι' αυτό και απαιτεί γρήγορες αλλαγές, οι οποίες να πιάσουν τόπο, για να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας.
Ωστόσο, το σύστημα αυτό αντιστέκεται παντού. Είναι λογικό. Αλλά πρέπει να τα αλλάξουμε αυτά, να αλλάξουμε όλες αυτές τις λανθασμένες νοοτροπίες, όπως και ένα πολιτικό σύστημα, ένα μοντέλο άσκησης πολιτικής που ακολουθήθηκε μετά τη μεταπολίτευση.
Αυτό που θέλω να τονίσω ξεκινώντας, είναι ότι η μάχη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ο αγώνας είναι μακρύς, είναι δύσκολος. Θέλω όμως να σας διαβεβαιώσω ότι, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, παρά τους πραγματικούς και πρωτόγνωρους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε, πρέπει να έχετε και να έχουμε όλοι εμπιστοσύνη στο μέλλον αυτής της χώρας.
Ούτε εγώ, ούτε κανένας στην Κυβέρνησή μου, δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω, οτιδήποτε κι αν πρέπει να κάνουμε, για να σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της και να εγγυηθούμε την ασφαλή πορεία μας στο μέλλον.
Ξέρω ότι όλοι αγωνιάτε, όπως ξέρω και την προσπάθεια που καταβάλλετε. Δεν εννοώ μόνο τους φορείς, αλλά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά. Όμως, ξέρω και κάτι άλλο: ότι αξίζει να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα. Και να τον δίνουμε μαζί, γιατί πιάνει τόπο, έχει χειροπιαστά αποτελέσματα.
Με τις προσπάθειες και τις θυσίες όλων, καταφέραμε μέσα σ’ ένα χρόνο να μειώσουμε κατά το 1/3 το έλλειμμα της πατρίδας μας, κατά 5 μονάδες του ΑΕΠ, που είναι πρωτοφανές και αποτελεί ρεκόρ για οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρωζώνη. Μπορεί να ακούγεται θεωρητικό, στην πράξη, όμως, είναι ακριβώς η πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε, για να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και να μπούμε σε μια αναπτυξιακή τροχιά.
Αυτό τον άθλο, δεν τον έχει καταφέρει μέσα σ’ ένα χρόνο, καμία άλλη χώρα μέχρι τώρα. Πρέπει να είμαστε περήφανοι, γιατί είναι οι θυσίες και ο αγώνας του Ελληνικού λαού που το επέτρεψαν. Γι’ αυτό, ζητώ να κλείσετε τα αυτιά σας στις σειρήνες της ευκολίας, που προσπαθούν κάθε μέρα να πουν, για δικούς τους λόγους, ότι ο αγώνας είναι μάταιος.
Πράγματι, ο αγώνας είναι μακρύς και δύσκολος, αλλά δεν είναι μάταιος. Είμαστε στον πρώτο χρόνο μιας τριετούς προσπάθειας. Μην αφήνετε κανέναν να σας στερεί την πίστη σας στον αγώνα που δίνουμε, ή να προσπαθεί να μας αποκοιμίσει ή να σας αποκοιμίσει με εύκολα λόγια.
Αυτά μας έφεραν εδώ. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει τελικά έλλειμμα. Είναι η αιτία του υπέρογκου χρέους, που άφησε πίσω η προηγούμενη κατάσταση. Μας πνίγει όλους και είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μας δανείζουν πια, επειδή δεν μας θεωρούν αξιόπιστους. Είναι και ο λόγος, για τον οποίο εμείς καλύπτουμε τις δανειακές μας ανάγκες, τις μεγάλες μας ανάγκες κάθε χρόνο, πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με τη συνδρομή των εταίρων μας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Ναι, είναι τα χρήματα άλλων λαών, είναι οι φορολογούμενοι άλλων λαών, δανεικά βεβαίως, τα οποία εμείς θα επιστρέψουμε και με τόκο, αλλά είναι τα λεφτά άλλων λαών, που μας επιτρέπουν σήμερα να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις και να ζούμε και με ελλείμματα, μην το ξεχνάτε.
Ένα χρόνο πριν, είχαμε μια επιλογή. Ή να βάλουν πλάτη οι εταίροι μας, κι εμείς μαζί, για την αλλαγή της Ελλάδας, ή να χρεοκοπήσουμε. Εμείς επιλέξαμε το πρώτο. Και δώσαμε μάχη, για να γίνει πραγματικότητα. Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε, γιατί μόνο όταν αρχίσουμε εμείς να έχουμε πλεονάσματα - και βλέπουμε ότι πρωτογενή πλεονάσματα μπορεί να έχουμε το 2012 - τότε πια θα αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε τις δικές μας τύχες με διαφορετικό τρόπο και με αξιοπιστία.
Και μπορούμε να το κάνουμε. Πριν από λίγες μέρες, η Ανεξάρτητη Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε και επισήμως πρόβλεψη για μεγέθυνση του ΑΕΠ της χώρα μας, στο α’ τρίμηνο του 2011, κατά 0,8%, μια πρώτη αναλαμπή. Και η Eurostat ανακοίνωσε ότι το 2012 η Ελλάδα θα επιστρέψει σε θετικό ρυθμό ανάπτυξης. Το ίδιο και ο ΟΟΣΑ.
Βλέπουμε ότι ο τουρισμός, η ναυτιλία, οι εξαγωγές, ιδιαίτερα οι εξαγωγές, δείχνουν να ανακάμπτουν και να αναπτύσσονται. Είναι λοιπόν κρίσιμο να καταλάβουμε ότι, η προσπάθεια που κάνει σήμερα η Ελλάδα, είναι δύσκολη μεν, θέλει όμως επιμονή, διότι η επιτυχία είναι μπροστά μας.
Αξίζει αυτή η μάχη, αξίζει να υπηρετούμε ο καθένας μας την Ελλάδα σ’ αυτή την προσπάθεια. Και είναι κρίμα να απαξιώνουμε εμείς τις θυσίες του Ελληνικού λαού, χάρις στις οποίες σήμερα έχουμε την πολυτέλεια και μπορούμε να συζητάμε για νέες και καινοτόμες ιδέες γύρω από την περιοχή μας.
Για εμάς, είναι και αυτό το νόημα της εθνικής συστράτευσης, στο πλαίσιο της οποίας, τις τελευταίες εβδομάδες, προσπαθώ να χτίσω μια γερή βάση εθνικής συνεννόησης με ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο. Θυμίζω σε όλους ότι, στην ιστορία μας, σε κρίσιμες στιγμές, χάσαμε όλοι, όταν υπήρξαμε διχασμένοι.
Σήμερα, έχει βάλει πλάτη ο Ελληνικός λαός. Και ξέρουμε ότι κερδίζουμε, όταν λειτουργούμε ενωμένοι. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να κάνουμε και τώρα, και αυτό πρέπει να κάνουν και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Να δείξουμε σε όλους ότι μαζί είμαστε αποφασισμένοι. Με τις όποιες διαφωνίες και διαφορές. Αλλά ότι είμαστε αποφασισμένοι να γυρίσουμε σελίδα και να πάμε μπροστά.
Έχω βέβαια, από την αρχή της προσπάθειας αυτής, επιδιώξει τη συνεργασία. Συνεργασία και κοινή προσέγγιση στα βασικά, σ’ αυτά που αυτονόητα μας ενώνουν. Είναι κάτι, στο οποίο πιστεύω. Στη μάχη αυτή που δίνουμε, θα μπούμε πιο δυνατοί και θα βγούμε νικητές πιο γρήγορα, αν δουλέψουμε με πνεύμα εθνικής συνεννόησης.
Άλλο μια Κυβέρνηση να δίνει μάχη, έχοντας ευρύτερη κατανόηση, και άλλο να πλαγιοκοπείται συστηματικά, για μικροκομματικούς λόγους. Σήμερα, η πατρίδα μας χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να δείξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα, αποφασιστικότητα και εικόνα σοβαρότητας απέναντι σε όλους.
Να δείξουμε ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί, αλλά όχι εχθροί, ότι το καλό του τόπου μάς ενώνει, όπως ενώνει ολόκληρο τον Ελληνικό λαό. Και αυτό αποτελεί εγγύηση και απάντηση σε όσους αμφισβητούν την Ελλάδα.
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι, ακόμα και σήμερα, ακόμα και μετά τις τελευταίες ή και λόγω των τελευταίων μου συναντήσεων με τους άλλους πολιτικούς Αρχηγούς, επί της ουσίας, υπάρχουν πολλά στα οποία και συγκλίνουμε, και μπορούμε να συγκλίνουμε. Απαιτείται όμως η πολιτική βούληση, να υπερβούμε τις παραδοσιακές κομματικές συμπεριφορές - και βέβαια, αυτό θα φανεί στην πράξη.
Όσο με αφορά, μπροστά στο συμφέρον της πατρίδας, δηλώνω για άλλη μια φορά ότι, δεν έχω κανένα ταμπού να αποδεχθώ την όποια πρόταση, απ’ όπου και αν προέρχεται. Μέχρι κοινή διαπραγμάτευση έχω προτείνει με τους εταίρους, ακόμα και για τις προτάσεις των άλλων κομμάτων, να προσπαθήσουμε να τους πείσουμε μαζί, ή να τις αξιολογήσουμε μαζί τους.
Γι’ αυτό, οι περιστάσεις επιβάλλουν γενναία βήματα από όλους. Όποια κι αν είναι η τελική ανταπόκρισή τους, εγώ το καθήκον μου το κάνω και θα το κάνω. Έχω αναλάβει απέναντι στην πατρίδα να τιμήσω στο ακέραιο αυτή την ευθύνη.
Δεν με νοιάζει το σαράκι του μικροκομματισμού, ή το λεγόμενο «πολιτικό κόστος». Αυτή τη στιγμή, προέχει η πατρίδα. Ούτε εγώ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τα κόμματα, ούτε οι Βουλευτές, ούτε οι δημοσκοπήσεις, ούτε τίποτα, μπροστά στον κίνδυνο να μείνει η Ελλάδα χρόνια πίσω.
Και βέβαια, μιλώντας για συνεννόηση και συλλογική προσπάθεια, είναι αυτονόητο ότι αυτό αφορά όλους μας, όχι μόνο τα κόμματα. Η σημασία του, ξεπερνά τα όρια του πολιτικού συστήματος. Ξέρουμε ότι μαζί μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Κάθε δημιουργική δύναμη της χώρας, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η νέα Περιφέρεια, η υγιής επιχειρηματικότητα, αλλά και κάθε πολίτης ξεχωριστά, που μπορεί και πρέπει να απαιτήσει τα πράγματα να γίνονται διαφορετικά, να αλλάξουν νοοτροπίες του παρελθόντος και να συμβάλλει σ’ αυτό με την καθημερινή του στάση και συμπεριφορά.
Αυτό είναι το χρέος όλων μας απέναντι στην πατρίδα, ό,τι κι αν ψηφίζουμε. Αλλά ξέρω καλά ότι, αυτό είναι και καθολική απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών: και να σώσουμε, και να αλλάξουμε τη χώρα μας, να μην επαναλάβουμε δηλαδή τα λάθη, να αλλάξουμε θεσμούς, νοοτροπίες και πρακτικές που μας έφεραν εδώ.
Ξέρουν οι πολίτες, ότι τα ψέματα έχουν τελειώσει. Και εδώ, στα Καλάβρυτα, όπως είπα, υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. Παρά τις δυσκολίες, που θα τις συζητήσουμε, όπως βέβαια και τα ευρύτερα περιφερειακά ζητήματα, νομίζω ότι η περιοχή είναι ένα παράδειγμα των δυνατοτήτων που έχει η χώρα, καθώς με μικρή βοήθεια, αυτός ο τόπος έχει εξελιχθεί σε έναν τόπο επισκέψεων, τουρισμού, ανάπτυξης της πτηνοτροφίας και των καλών βιολογικών προϊόντων και έχει και πολλές άλλες δυνατότητες ακόμα. Θα μιλήσουμε γι’ αυτές.
Νομίζω ότι αυτό το παράδειγμα, είναι ένα παράδειγμα που δίνει κουράγιο σε όλους μας. Εγώ θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας εδώ. Βλέπω τόσους πολύ καλούς γνωστούς και φίλους, σημερινούς αλλά και από το παρελθόν, και αυτό μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα.
Ευχαριστώ πάρα πολύ.
