ΟΜΙΛΙΑ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΚΑΡΟΛΟΥ ΠΑΠΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ 37Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ
24.7.2011
Κύριες και κύριοι,
Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από την εθνική τραγωδία που βιώνει η Νορβηγία. Αλληλεγγύη προς τον νορβηγικό λαό και αποτροπιασμός για την αποκρουστική φονική επίθεση, που μας θυμίζει πόσο σκοτάδι μπορεί να κρύβει η ανθρώπινη φύση και πού μπορεί να οδηγήσει η διαπαιδαγώγηση στο μίσος.
Φίλες και Φίλοι,
Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση σας καλωσορίζω σήμερα εδώ. Ανήκετε σε μια γενιά που έδωσε αγώνες για ένα μέλλον δημοκρατίας και σταθερότητας. Σε όλους εσάς που μετείχατε στον αντιδικτατορικό αγώνα χρωστάμε πολλά. Θα μπορούσατε να είχατε μια ήσυχη ζωή, προστατευμένοι στην ασφάλεια της απραξίας. Διαλέξατε το δύσκολο δρόμο, όπως εκείνοι, οι λίγοι πάντα, που δεν κρύβονται όταν η ιστορία περνά από μπροστά τους.
Ανήκετε σε μια γενιά που δοκιμάστηκε σκληρά, μέτρησε πληγές και απώλειες, αλλά είχε μπροστά της ορίζοντα. Το ίδιο συνέβη και με τη δική μου τη γενιά που έζησε τον πόλεμο, αλλά έβλεπε καλύτερες μέρες. Δεν συμβαίνει το ίδιο σήμερα. Η νέα γενιά, που μεγάλωσε σε συνθήκες σχετικής ή μεγαλύτερης ευημερίας, είναι η πρώτη που θα περάσει χειρότερα από την προηγούμενη. Γιατί κουβαλάει στην πλάτη της το δυσβάστακτο χρέος. Οφείλουμε σε αυτή τη γενιά, στα παιδιά μας, να κάνουμε το αδύνατο δυνατό για να διασφαλίσουμε ότι τα πέτρινα χρόνια της θα είναι όσο γίνεται λιγότερα.
Οφείλουμε να εξασφαλίσουμε ότι οι κατακτήσεις για τις οποίες αγωνίστηκε το αντιδικτατορικό κίνημα δεν χάθηκαν, όσο και αν εκμαυλίστηκαν. Ότι ο αγώνας για «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» είναι διαρκής και όχι μάταιος. Για «Ψωμί», σε μια οικονομία που επιτρέπει σε όλους τους πολίτες αξιοπρεπή διαβίωση. Για «Παιδεία», σε μια ανοιχτή κοινωνία με κανόνες αξιοκρατίας και δυνατότητα αξιοποίησης της δημιουργικότητας των πολιτών της. Για «Ελευθερία», σε μια χώρα που δεν ζει με δάνειες δυνάμεις.
Φίλες και Φίλοι,
Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Έγινε, με μεγάλη καθυστέρηση, ένα βήμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά ο δρόμος είναι μακρύς. Δεν θα πω πολλά για τις ευθύνες τις δικές μας και των ευρωπαϊκών ηγεσιών ή για όλα τα αναγκαία βήματα που πρέπει να γίνουν. Όχι γιατί δεν έχουν σημασία η κριτική, η αυτοκριτική και η ανάλυση αιτίων, αλλά επειδή μέσα στα πολλά καμιά φορά χάνονται όλα. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, τρεις μόνο παρατηρήσεις:
-Εθνικό διακύβευμα σήμερα είναι η εμπέδωση κανόνων οικονομικής δημοκρατίας. Μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν ήδη κάνει περισσότερα από όσα τους αναλογούν για να αντιμετωπιστεί η κρίση. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους. Είτε είναι μεγαλοφοροφυγάδες με βαρείς λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού είτε αποτελούν κομμάτι της αφορολόγητης μεσαίας τάξης. Δεν δέχομαι ότι είναι ανίκητη η παραοικονομία. Ας συμφωνήσουμε όλοι ότι η φοροδιαφυγή είναι η πλέον αντικοινωνική συμπεριφορά, δημιουργεί όρους διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής, υπονομεύει το εθνικό μέλλον. Ας ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας στην καταπολέμηση αυτού του νοσηρού φαινομένου. Ας υποστηρίξουμε την ενεργοποίηση των διατάξεων για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, με άρση τραπεζικού απορρήτου όταν διαπιστώνεται δυσαναλογία περιουσιακών στοιχειών και δηλωθέντων εισοδημάτων, με αποκάλυψη των σκοτεινών ατραπών μέσα από τις οποίες κυκλοφορεί το μαύρο χρήμα.
-Κοινός μας εχθρός η ανεργία. Διαλύει ανθρώπους και ζωές. Παράγει κοινωνική δυστυχία. Δεν υπάρχει περίπτωση να αναπτυχθούν εδώ ξένες επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας εάν δεν κοπούν τα πολλά κεφάλια του τέρατος της γραφειοκρατίας και παρασιτικών μηχανισμών που καταπίνουν την υγιή επιχειρηματικότητα. Διαφανείς και σύντομες διαδικασίες, απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, φιλικότερη, καθαρή και ευέλικτη διοίκηση, για να ανοίξουν δουλειές. Μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε στην πράσινη ανάπτυξη, στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό –για να μη μείνουμε στο έλεος του αέναου δανεισμού.
-Η οικονομική κρίση έγινε κρίση πολιτική, κρίση θεσμών και κάποιοι επιδιώκουν να γίνει κρίση της ίδιας της δημοκρατίας. Ένας από τους μεγάλους κινδύνους σήμερα είναι η διέγερση αντανακλαστικών, φοβικών, μισαλλόδοξων, ακόμη και βίαιων, αντί του ορθού λόγου και της ψύχραιμης αναζήτησης λύσεων. Ένα κράτος που λειτουργεί, ένα πολιτικό σύστημα με αυτοσεβασμό, τα αποτελέσματα στη μάχη για κοινωνική δικαιοσύνη και ένα εθνικό σχέδιο με αρχή μέση και τέλος αποτρέπουν το εφιαλτικό ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων κοινωνικών εντάσεων.
Φίλες και φίλοι,
Αναγνωρίζω τη θλίψη σας για τη δοκιμασία που περνά η πατρίδα μας. Αναγνωρίζω την απογοήτευσή σας, συμμερίζομαι τις αγωνίες σας. Σας καλώ, σας παρακαλώ, να μιλάτε περισσότερο, να παρεμβαίνετε, να μην αφήνετε όλο το δημόσιο χώρο σε όσους μιλούν πολύ χωρίς λόγο ή για δικούς τους λόγους.
Σας ευχαριστώ.-
