Συνέντευξη Τύπου του Προέδρου της Βουλής
Συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης παραχώρησε σήμερα ο Πρόεδρος της Βουλής
των Ελλήνων, κ. Νικόλαος Βούτσης, στους δημοσιογράφους του
κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ. Τον Πρόεδρο της Βουλής πλαισίωσαν οι
Αντιπρόεδροι της Βουλής κ. Αναστάσιος Κουράκης και κυρία Τασία
Χριστοδουλοπούλου, ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής κ. Κώστας Αθανασίου
και ο Ειδικός Γραμματέας της Βουλής κ. Κώστας Βασιλάκης. Τη συνέντευξη
παρακολούθησαν, επίσης, στελέχη της Βουλής.
Τη συνέντευξη Τύπου συντόνισε η Προϊσταμένη του Γραφείου Τύπου και
Κοινοβουλευτικής Πληροφόρησης της Βουλής, κ. Αδαμαντία Καρυοφύλλη.Ακολουθούν τα πρακτικά της συνέντευξης Τύπου και ο σύνδεσμος https://www.youtube.com/watch?v=DfWa7qIGvSo με την τηλεοπτική μετάδοσή της:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Καλησπέρα σας.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με διπλές ευχαριστίες. Κατ’ αρχάς, επειδή σήμερα είναι μια συνέντευξη Τύπου, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους, άνδρες και γυναίκες, στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ της Βουλής, για τις προσπάθειες που κάνετε, για το ήθος που επιδεικνύετε, για την προσοχή με την οποία και δημόσια μάς κάνετε υποδείξεις ή κριτική και για την όλη προσπάθεια που καταβάλλετε.
Προφανώς, όπως και σε κάθε δημόσια διαδικασία, υπάρχουν οι εξαιρέσεις οι οποίες όμως και σε αυτή την περίπτωση επιβεβαιώνουν τον κανόνα ότι έτσι είναι τα πράγματα και έτσι διαμορφώνονται και οι σχέσεις μας. Έτσι κι αλλιώς νομίζω ότι έχετε διαπιστώσει ότι αρκετά συχνά -και εν πάση περιπτώσει πάντοτε όταν χρειάζεται- χωρίς ποτέ να κρυφτούμε, ερχόμαστε σε άμεση επαφή μαζί, μάς υποβάλλετε ερωτήσεις, πολλές φορές δίνονται ειδήσεις ή δίνονται διευκρινίσεις και πέραν των θεμάτων για τα οποία ερχόμαστε να μιλήσουμε. Γενικώς νομίζω ότι είναι αποκατεστημένη μια σχέση η οποία βοηθάει και εσάς στο έργο σας.
Οι δεύτερες ευχαριστίες -όχι αξιολογικά αλλά σε άλλο επίπεδο, σε επίπεδο δουλειάς μέσα στη Βουλή- αφορούν τα διευθυντικά στελέχη και τους υπαλλήλους της Βουλής που όλο αυτό το διάστημα, με έναν τρόπο πολύ συγκεκριμένο, βοήθησαν τις εργασίες της Βουλής, πολλές φορές ξενυχτώντας, πολλές φορές υπερβαίνοντας ωράρια, πολλές φορές υποδεικνύοντας και υποβοηθώντας Βουλευτές, Κοινοβουλευτικές Ομάδες κ.λπ. Δηλαδή, έχουν έναν ρόλο τον οποίο έχουν εγκολπωθεί και έχουν εφαρμόσει και ένα λειτούργημα γενικότερα βοήθειας στη Βουλή και όχι μόνο πρακτικής εφαρμογής και διεκπεραίωσης εντολών που δίνονται από τα Κόμματα, από το Προεδρείο κ.λπ. Είμαστε, δηλαδή, πολύ ικανοποιημένοι από αυτήν τη δουλειά που γίνεται μέσα στη Βουλή, κυριότερα από τις Γενικές Διευθύνσεις και τις Διευθύνσεις, βεβαίως, που βρίσκονται στον πυρήνα της δουλειάς της Βουλής, στο νομοθετικό και κοινοβουλευτικό έργο, αλλά και από άλλους που έχουν πολύ κρίσιμους τομείς μέσα στη Βουλή.
Πριν
από οκτώμισι μήνες περίπου είπαμε μερικά πράγματα. Το «είπαμε» είναι
κανονικός πληθυντικός, διότι αφορά και τους άμεσους συνεργάτες που έχουν
συγκεκριμένη θέση και ευρείες αρμοδιότητες στη Βουλή, όπως τον Κώστα
Αθανασίου, που είναι Γενικός Γραμματέας της Βουλής, και τον Κώστα
Βασιλάκη, που είναι Ειδικός Γραμματέας της Βουλής. Είχαμε προετοιμάσει
κάποιες δηλώσεις, οι οποίες έγιναν επ’ αφορμή της ανάληψης των
καθηκόντων μου μετά την ψηφοφορία που έγινε στη Βουλή στις αρχές
Οκτωβρίου. Θέλω να είμαι πάρα πολύ σαφής. Είμαι ευτυχής, γιατί μετά από παρέλευση τόσων μηνών, που είναι μεν πολλοί αλλά και λίγοι -για όσους και όσες από εσάς, με την εμπειρία σας, ξέρετε πώς κυλούν και διεκπεραιώνονται κάποια πράγματα στη Βουλή-ο μεγάλος αριθμός των θεμάτων που είχαμε θέσει ενώπιον της ελληνικής αντιπροσωπείας, στη Βουλή, ως θέματα για τα οποία θα παίρναμε πρωτοβουλίες και θα προσπαθούσαμε να αλλάξουν πράγματα, να οργανωθούν, να εξορθολογιστούν κ.λπ., από τότε μέχρι σήμερα, έχουν σε μεγάλο βαθμό μπει στη ρότα, είτε έχουν οργανωθεί είτε έχουν διεκπεραιωθεί είτε είναι προς άμεση διεκπεραίωση.
Το λέω κάπως προκλητικά και ευθέως -διότι ξέρετε πως έτσι μιλάω-, γιατί οι εννιά μήνες, επαναλαμβάνω, είναι πολλοί αλλά και λίγοι, για να γίνει αυτό το έργο το οποίο γίνεται μέσα στη Βουλή. Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει μια άλλη άποψη, αρκεί να είναι τεκμηριωμένη και όχι περιπτωσιολογική για δημιουργία εντυπώσεων.
Η θητεία μας εδώ θα δείξει εάν είχαμε δίκιο ή αν έχουμε δίκιο που ανοίξαμε σχεδόν το σύνολο των θεμάτων που βρίσκονταν σε εκκρεμότητα και που αφορούν στη Βουλή και τις λειτουργίες της. Ούτε εγώ δεν ξέρω ακόμα -μιλάω πάρα πολύ ειλικρινά- αν ήταν σωστό το ότι το κάναμε. Δηλαδή, ανοίξαμε όλους τους δυνατούς φακέλους, αυτούς που βρήκαμε και αυτούς που δεν βρήκαμε, που υπονοήσαμε, για μεγάλα προβλήματα λειτουργικά, οργανωτικά και άλλα της Βουλής, τα οποία είχαν σωρευτεί για διάφορους λόγους από αρκετά χρόνια. Δεν αναφέρομαι στην αμέσως προηγούμενη περίοδο, δηλαδή μέσα στο ’15, αλλά αναφέρομαι πολύ προγενέστερα. Το ότι ανοίξαμε όλα αυτά, το ότι τα ψάχνουμε, το ότι συζητάμε, το ότι προσπαθούμε να τα βελτιώσουμε, πράγματα που τα περισσότερα τα γνωρίζετε -άλλα τα γνωρίζετε μόνο ως τίτλους και άλλα δεν τα γνωρίζετε, διότι βρίσκονται ακριβώς στη φάση της διερεύνησης και της επίλυσής τους- είναι μια επιλογή για την οποία και θα κριθούμε, αλλά και θα αναλογιστούμε και οι ίδιοι, με το πέρας της θητείας, αν ήταν -ας πούμε- μια πολύ σωστή ενέργεια, διότι δεν ξέρω εάν και πόσο θα προλάβουμε να μπούμε διεισδυτικά σε αυτά τα θέματα. Οι αναφορές σε αυτά τα θέματα, μερικές τομές δηλαδή οι οποίες γίνονται στη λειτουργία της Βουλής, επιγραμματικά αναφέρονται και στο χαρτί το οποίο σας έχει δοθεί.
Βεβαίως, υπάρχει και ένα ολόκληρο άλλο κεφάλαιο που αφορά σε αυτήν καθαυτή την κοινοβουλευτική και νομοθετική διαδικασία της Βουλής, που είναι και ο πυρήνας, η καρδιά της λειτουργίας και του ρόλου της Βουλής, στο οποίο έχουμε πολλές φορές αναφερθεί και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις και για το οποίο γενικότερα γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να βελτιωθούν οι όροι μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, που οφείλονται στη γενικότερη φάση που περνάμε ως χώρα, σε δεσμεύσεις που υπάρχουν κ.λπ., που κατατείνουν στο να υπάρχει πίεση στο νομοθετικό μας έργο, και σε άλλα συμπτώματα, τα οποία συμφωνούμε από κοινού και με άλλα κόμματα για μεγάλες ή μικρότερες αδυναμίες που υπάρχουν. Όμως, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια σε αυτόν τον τομέα.
Θέλω
να σας πω ότι έχει γίνει μια πολύ σημαντική προσπάθεια για το ζήτημα
του Κανονισμού. Θυμάστε ότι είχαμε πει μερικά πράγματα, δηλαδή ότι θα
πρέπει να πάψει το καθεστώς λειτουργίας Ειδικών Κανονισμών κατά υπηρεσία
σε πολλές υπηρεσίες της Βουλής. Οι Κανονισμοί αυτοί διαμορφώνονταν μέσα
στο διάβα του χρόνου, δεν ήταν σε γνώση και πάντως όχι σε έγκριση της
Βουλής και ήταν σε μεγάλο βαθμό μια προνομία του Προέδρου και των
σχέσεων που αναπτύσσονταν σε ειδικές υπηρεσίες. Αυτό το κεφάλαιο κλείνει
για τη Βουλή.Μεγάλο μέρος των Ειδικών Κανονισμών μπαίνει στο ενιαίο μέρος του Β΄ Κεφαλαίου του Κανονισμού και οι Ειδικοί Κανονισμοί για εντελώς ειδικές Υπηρεσίες που υπάρχουν είναι, επίσης, προσάρτημα αυτού του Κανονισμού και είναι προς ψήφιση από τη Βουλή.
Δεν υπάρχει κανένα πεδίο, κανένας χώρος, καμία σκιά -με την καλή και με την κακή έννοια, τη λειτουργική, δηλαδή, την πολιτική- στο πώς θα διαμορφώνονται και πώς διαμορφώνονται τα πράγματα, τα οργανογράμματα και οι Κανονισμοί λειτουργίας των Υπηρεσιών της Βουλής. Αυτή η προσπάθεια θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σημαντική.
Όπως, επίσης, είναι σημαντικό -αυτονόητο βεβαίως για εμάς, αλλά επικαλούμαι τη δικιά σας θεσμική μνήμη για το κατά πόσον ήταν αυτονόητο και σε άλλες εποχές- ότι δόθηκαν έγκαιρα όλες οι επεξεργασίες που έγιναν γι’ αυτά τα θέματα στους εργαζομένους για να συζητήσουν, να βάλουν τις δικές τους επιπλέον, ενδεχομένως, προτάσεις ή ενστάσεις και χθες το απόγευμα παραδόθηκαν και στις ηγεσίες των κομμάτων της Βουλής, έτσι ώστε την άλλη Πέμπτη, μάλλον, να συνεδριάσει η Επιτροπή Κανονισμού της Βουλής και μετά να περάσουμε στην Ολομέλεια για την έγκριση του Τμήματος Β΄ του Κανονισμού.
Επίσης, επειδή εκκρεμεί η συζήτηση και για το Μέρος Α΄ του Κανονισμού, σε αυτή την ψήφιση, τώρα, του Κανονισμού θα μπούνε και δύο ή τρία θέματα απολύτως λειτουργικά, που έχουν προκύψει ως ανάγκες λειτουργίας για το νομοθετικό έργο από τη Βουλή, που αφορούν, παραδείγματος χάριν, στη συμπλήρωση ενός Αντιπροέδρου στο Προεδρείο της Βουλής, στο θέμα της σύντμησης προθεσμιών ανάμεσα σε κάποιες συνεδριάσεις ή και το ζήτημα της επιστολικής ψήφου στη Διάσκεψη των Προέδρων με προϋποθέσεις.
Είναι δυο-τρία θέματα, δηλαδή, τα οποία είναι εντελώς ώριμα, τα έχουμε συναντήσει, τα έχουμε επιλύσει και με ευρύτερες συναινέσεις τους προηγούμενους μήνες, που θα τεθούν κι αυτά προς ψήφιση συνολικά με τον Κανονισμό.
Μία άλλη σημαντική τομή είναι το ζήτημα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχουμε μπει σε αυτή την εποχή, ότι γίνεται μια προσπάθεια και από πλευράς της Κυβέρνησης συνολικά, έτσι ώστε με πολύ γρήγορους ρυθμούς και προθεσμίες να πάμε στην ολοκλήρωση της ψηφιακής οργάνωσης της δημόσιας διοίκησης.
Εδώ έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες. Έχει προετοιμαστεί όλη η υποδομή από κάθε άποψη, έτσι ώστε -εφόσον γίνουν και γρήγορα οι πιστοποιήσεις από τις αντίστοιχες και αρμόδιες αρχές- να μπορέσουμε να περάσουμε και στο καθεστώς της ψηφιακής υπογραφής, που θα ξεμπλοκάρει όλη την άλλη λειτουργία, μέσω της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, σε όλα τα επίπεδα της Βουλής.
Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό έργο, το οποίο, όπως καταλαβαίνουμε, θα διευκολύνει πάρα πολύ και θα εκσυγχρονίσει πάρα πολύ τη λειτουργία της Βουλής. Θα φτάσει μέχρι και στην κεντρική Αίθουσα της Βουλής στη διεξαγωγή των συζητήσεων, των ψηφοφοριών, της καταγραφής απόψεων κ.λπ. με ένα υπερσύγχρονο σύστημα, που θέλει αρκετό καιρό για να τοποθετηθεί και να εφαρμοστεί, το οποίο θα αλλάξει όλα τα δεδομένα επί τα βελτίω για τη λειτουργία της νομοθετικής εργασίας.
Πάνω σ’ όλα αυτά, όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχει πλήθος λεπτομερειών οι οποίες δεν είναι της παρούσης. Σας δίνουμε μόνο εναύσματα για κάποιες βασικές τομές στη λειτουργία της Βουλής, ώστε να μπορέσουμε να συζητήσουμε.
Δεν είπα προηγουμένως, σε σχέση με τον Κανονισμό λειτουργίας, ότι μετά από συστηματική συζήτηση που έγινε σε όλα τα αρμόδια όργανα, ψηφίστηκε και ο Κώδικας Δεοντολογίας των Βουλευτών και υπήρξε αντιστοίχιση με τα πιο σύγχρονα Κοινοβούλια στην Ευρώπη ως προς αυτό, όπως βεβαίως υπήρξε και η πλήρης αντιστοίχιση με τη νομοθεσία που ισχύει για το δημόσιο για σειρά θεμάτων, μέσα από την ιδιαιτερότητα που πάντοτε έχει η Βουλή και, βεβαίως, αποκαθίσταται ένα ακόμα πιο ευρύ και πιο δημοκρατικό καθεστώς για την αξιολόγηση και την τοποθέτηση του προσωπικού στη Βουλή. Αυτά και πολλά άλλα είναι κεφάλαια τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι ως τρίτη τομή λειτουργίας της Βουλής, εξοικονόμησης πόρων κ.λπ., ολοκληρώθηκε μια διαδικασία σε συμβάσεις που υπήρχαν και που αφορούσαν τα τηλέφωνα, τα αυτοκίνητα, τα ενοίκια, μια σειρά από λειτουργίες και άλλες μεγάλες ή μικρότερες εκκρεμότητες. Πλέον έχουμε καινούργιες συμβάσεις για όλα αυτά, με αρκετά μεγάλη εξοικονόμηση, με εκσυγχρονισμό υλικού, με περισσότερες παρεχόμενες υπηρεσίες. Είναι ένας τομέας όπου έγινε ένα σημαντικό βήμα και όπου άνοιξαν κάποια θέματα ιδιαίτερα σημαντικά σε σχέση με την ιστορική διαδρομή της Βουλής, που αφορούν σε κτήρια και στην περιουσία της Βουλής.
Μπορώ να σας πω απλώς, για να «τσιγκλίσω» το έμφυτο αλλά και επαγγελματικό σας κριτήριο, ότι αυτό το θέμα, για το οποίο σας λέμε τώρα, είναι πάρα πολύ σοβαρό, διότι εκ των πραγμάτων και από τον τρόπο που λειτουργεί η Βουλή και με τις συνεχείς αλλαγές Προέδρων κ.λπ., δεν είχε γίνει δυνατό να υπάρχει μια υπηρεσία καταγραφής της περιουσίας της Βουλής, ούτε υπάρχει αυτή η καταγραφή. Είναι μια πολύ μεγάλη προσπάθεια αυτή που γίνεται, με όλες τις άλλες αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου, να γίνει μια ακριβής και νόμιμη καταγραφή της περιουσίας, ανακάλυψη αυτής της περιουσίας και κλείσιμο διαφόρων φακέλων που αφορούν σε περιουσιακά στοιχεία του παρελθόντος τα οποία έχουν μείνει σε εκκρεμότητα.
Βεβαίως, εκεί εντάσσεται και το σχετικά μεγαλεπήβολο σχέδιο για το οποίο υπήρξε και ειδική πρόβλεψη στον Προϋπολογισμό της Βουλής, όταν εγκρίθηκε, για ανακαινίσεις κτηρίων και αλλαγές, ώστε να πάμε σε δικά μας κτήρια σε βάρος ενοικιαζόμενων χώρων, για το πολύ μεγάλο έργο στο κέντρο της Αθήνας, την «Μπενάκειο», για τη διαμόρφωση σχέσεων με την Παλαιά Βουλή, που τώρα είναι δύο εντελώς διαφορετικοί οργανισμοί και δεν υπάρχει καμία σχέση, ούτε λειτουργική ούτε ιδιοκτησιακή, και για σειρά άλλων μεγάλων θεμάτων -επαναλαμβάνω- που αφορούν στην περιουσία της Βουλής. Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα, στο οποίο προχωράμε.
Επιτρέψτε μου επ’ αυτού να σας πω, επειδή είχα δει κάποιες δημόσιες ενστάσεις που είχαν υπάρξει για επιπλέον Υπηρεσίες, οι οποίες -μια ή δυο- συγκροτούνται μέσα στη Βουλή για τη νομική στήριξη κ.λπ., πρέπει να γνωρίζετε ότι το άνοιγμα τέτοιων φακέλων -και όχι το να στοιβάζονται από κάτω εν αναμονή της επόμενης κατάστασης- απαιτεί και εξειδικευμένο και επιπλέον προσωπικό. Μιλάμε σε βάση συγκεκριμένου χρόνου και όχι για μόνιμο προσωπικό. Πάντως, θα είναι μόνιμες οι δομές που θα κάνουν αυτές τις δουλειές, τις οποίες ανοίξαμε και ανοίγουμε τώρα για να γίνουν. Απλώς δεν γινόντουσαν, δεν είχε δοθεί η ευκαιρία να γίνουν στο παρελθόν. Γι’ αυτό ίσως δεν χρειάζονταν κάποιες τέτοιες ενισχύσεις.
Είχαμε πει για μια Βουλή -όλοι μας το προσπαθούμε αυτό- ανοιχτή στην κοινωνία. Οι προσπάθειες που γίνονται είναι πάρα πολύ σοβαρές. Έχουμε πει ότι η Βουλή δεν είναι ΜΚΟ ούτε ένας δημόσιος οργανισμός ή ένας δήμος ή ένα υπουργείο, που συνεργάζονται με κάποιους άλλους φορείς για να κάνουν κάποιες δράσεις. Δεν πρόκειται περί αυτού. Η Βουλή δίνει το γενικό στίγμα, δίνει το μεγάλο κάδρο, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται, ενθαρρύνονται, επιχορηγούνται, διοργανώνονται εκδηλώσεις, επαφές, γίνονται ανοίγματα, έρχονται στην επιφάνεια απόψεις, φιλοξενούνται άνθρωποι. Δηλαδή είναι ένα άνοιγμα ουσιαστικό στην κοινωνία, που αφορά στα τρέχοντα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα μας, την Ευρώπη, τη νεολαία κ.λπ. Έχουν γίνει σημαντικά βήματα.
Όσον αφορά τους αριθμούς της επισκεψιμότητας στη Βουλή, όπου γίνονται πάρα πολύ ενδιαφέρουσες περιηγήσεις, είναι περισσότερο από εβδομήντα χιλιάδες μόνο από μαθητές το πρώτο εξάμηνο-επτάμηνο αυτού του χρόνου. Το λέω για να καταλάβετε. Δηλαδή, η Βουλή πλέον έχει γίνει -και με προσπάθειες του παρελθόντος φυσικά- και ένα σχολείο δημοκρατίας και επαφής με τον κοινοβουλευτισμό και την ιστορία, σε μια δύσκολη -και εύλογα δύσκολη- εποχή, για τις σχέσεις που έχει ο απλός πολίτης και ο νέος άνθρωπος με την αποτελεσματικότητα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη χώρα μας και στην Ευρώπη.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Γίνονται πολύ μεγάλες προσπάθειες για την ψηφιοποίηση των κοινοβουλευτικών αρχείων και για όλη την καταγραφή της ιστορικής διαδρομής από τη Μεταπολίτευση και ύστερα τουλάχιστον, αλλά και προγενέστερα, αρχής γενομένης από το 1844, που υπάρχουν τα πρώτα Πρακτικά της Βουλής.
Υπάρχει ένα πλήθος εκδηλώσεων στοχευμένων και μετά από συζήτηση που έχει οργανώσει το Ίδρυμα της Βουλής -ημερίδες, εκδόσεις κ.λπ.- η Βιβλιοθήκη της Βουλής, εκδηλώσεις τιμής προς συγκεκριμένους ανθρώπους του πνεύματος, ειδικές εκδηλώσεις και στην Ολομέλεια, όπου γίνονται επετειακές ή άλλες.
Παραδείγματος χάριν, ήταν δραματικό το ότι δεν υπήρχε στον χώρο της Βουλής ένα μνημείο για τους οχτώ συναδέλφους Βουλευτές Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη κυρίως, οι οποίοι ήταν θύματα του Ολοκαυτώματος. Είχαν περάσει εβδομήντα χρόνια χωρίς να αναφερθεί ή να τιμηθεί ή να υπάρχει μια πλάκα.
Θέλω να πω, δηλαδή, στο σύνολο αυτών των θεμάτων, όπου η Βουλή έρχεται σε επαφή με την ιστορική διαδρομή, με τα σύγχρονα προβλήματα, με ανάγκες που υπάρχουν τώρα, σε όλο το εύρος -και είναι πολύ αυτό το εύρος- υπάρχει μια αρκετά σημαντική προσπάθεια.
Επίσης, το ίδιο συμβαίνει και στον τομέα της κοινοβουλευτικής διπλωματίας, όπου έχουν πολλαπλασιαστεί -θα έλεγε κανείς- και λόγω του ενδιαφέροντος που υπάρχει για το ελληνικό ζήτημα, όπως και για το προσφυγικό. Δηλαδή, είμαστε στο επίκεντρο μιας συζήτησης που διεξάγεται στην Ευρώπη και σε όλη την αποσταθεροποιημένη περιοχή -Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή- λόγω αυτού του κλίματος. Έχει γίνει μια πολύ συστηματική προσπάθεια με τις Ομάδες Φιλίας, με τις συμμετοχές μας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και παντού, με εξαγωγή συμπερασμάτων, με την τοποθέτηση θεμάτων ελληνικού ενδιαφέροντος σε όλα τα fora, με την ανάπτυξη στενής σχέσης με το Υπουργείο Εξωτερικών για λεπτές και ευαίσθητες σχέσεις που αναπτύσσονται με χώρες και, βεβαίως, με μια ενασχόληση με το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα.
Απ’ ό,τι θυμάστε, από το τέλος κιόλας του προηγούμενου έτους έγινε η πρώτη πρόσκληση προς τα ασυνόδευτα παιδιά, της μεγάλης κλίμακας τότε των ροών των προσφύγων. Από τότε, με ένα συστηματικό τρόπο παρακολουθούμε αυτό το ζήτημα, συμμετέχουμε, συνδιοργανώνουμε, στηρίζουμε -και οικονομικά- κάποιες δομές που κάνουν αυτές τις προσπάθειες, στο πλαίσιο πάντοτε ενός γενικού πλάνου για οικονομία στη Βουλή.
Ξέρετε πολύ καλά ότι τα μεγέθη του Προϋπολογισμού που ψηφίστηκε, αλλά και έτσι όπως τον παρακολουθούμε ανά τρίμηνο, παραμένουν σταθερά χαμηλά και όλο χαμηλότερα εν συνόλω. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για κάποιες σπατάλες, αλλά για έναν εξορθολογισμό και για στοχευμένες προσπάθειες που αφορούν και σε ενίσχυση θεατρικού μουσείου, άλλων μουσειακών χώρων σε όλη την Ελλάδα, καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών, ευαίσθητων καταστάσεων και δημιουργικών πρωτοβουλιών νέων πολιτών, καθώς και σε σειρά άλλων εκδηλώσεων.
Μία άλλη τομή η οποία επίσης θα αποτελούσε κοινοτοπία για άλλα κοινοβούλια, τα οποία όμως είναι πολύ πιο πίσω από εμάς στην ουσία της δημοκρατικής τους ίσως λειτουργίας -αλλά αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο, γιατί τώρα μιλάμε για τα θέματα της λειτουργικότητας- είναι ότι η Βουλή είναι προσπελάσιμη πλέον σε ΑμΕΑ, σε συμπολίτες μας, οι οποίοι από την είσοδο της Βουλής και την παρακολούθηση σε οποιονδήποτε όροφο της Βουλής μέχρι και την εξυπηρέτησή τους σε ειδικούς χώρους υγιεινής, έχουν αυτή τη δυνατότητα μέσα από την εκπόνηση και την εφαρμογή ενός συνολικού σχεδίου.
Επιτρέψτε μου, επίσης, να σας πω ότι στο πλαίσιο της πυκνής και ταυτόχρονα στριμωγμένης κοινοβουλευτικής δουλειάς που διεξάγεται εδώ για ορισμένα τουλάχιστον νομοθετήματα που αφορούν σε υποχρεώσεις της χώρας, τη δανειακή σύμβαση κ.λπ., ακόμα και στο πλαίσιο τέτοιων διαδικασιών λοιπόν και παρ’ όλα αυτά, έχει υπάρξει μια ουσιαστική προσπάθεια για το άνοιγμα στην κοινωνία, όπως και για τη βελτίωση της συζήτησης και του πολιτικού διαλόγου στη Βουλή. Είναι εκατοντάδες -περί τους διακόσιους πενήντα- οι φορείς της κοινωνίας οι οποίοι έχουν έρθει εδώ αυτό το οκτάμηνο και έχουν παρουσιάσει τις απόψεις τους εφ’ όλης της ύλης, σχεδόν για όλα τα θέματα της κοινωνίας, καθώς αυτό το οποίο βιώνουμε προφανώς συμποσούται στην έννοια του κοινωνικού ζητήματος που έχει υπάρξει στη χώρα μας, μέσα από την εφαρμογή των συγκεκριμένων πολιτικών τα τελευταία χρόνια.
Είμαστε, λοιπόν, σε επαφή. Ανεξαρτήτως της χρονικής σύντμησης των διαδικασιών ή της αδυναμίας που αφορά τους ίδιους τους Βουλευτές να έχουν ακριβή γνώμη και άποψη για το σύνολο των νομοθετημάτων, καθώς κάποια απ’ αυτά είναι πολυσέλιδα και πυκνά και τους δίνονται για λίγες ημέρες προς μελέτη, η ουσιαστική διαδικασία που γίνεται στις Επιτροπές αφορά και φέρνει στην επιφάνεια όλο το εύρος των θεμάτων με την παρουσία όλων των φορέων που ζητούν κάτι τέτοιο.
Δηλαδή, έχουμε φύγει από το όριο που έλεγε ο Κανονισμός των έξι, επτά φορέων ανά ακρόαση και συζήτηση κι έχουμε πάει στους είκοσι τρεις, είκοσι πέντε, είκοσι επτά φορείς που αναλύουν τις απόψεις, λαμβάνονται υπόψη, γίνεται συγκεκριμένη και ουσιαστική διαβούλευση.
Ακόμα, όμως, και για το κοινοβουλευτικό καθ’ αυτό μέρος των διαδικασιών, έχουν γίνει αρκετά σημαντικά βήματα πέραν και της ψήφισης του Κώδικα Δεοντολογίας.
Για τη δημοσιοποίηση του πόθεν έσχες, θέλω να σας πω ότι γνωρίζετε ότι παραλάβαμε μια κατάσταση όπου -χωρίς να προσωποποιώ καθόλου ευθύνες τα προηγούμενα χρόνια- δεν είχε γίνει παρά μία ανάρτηση την τελευταία τετραετία, αν θυμάμαι καλά. Τώρα ήδη μέσα στο ’16 θα γίνει ανάρτηση δύο οικονομικών ετών και έχουν δοθεί οι εντολές κι έχουν ληφθεί τα μέτρα μέσα σε έναν χρόνο από τώρα να έχουμε φτάσει στο σημείο να δίνονται, ακριβώς, άμα τη εκκαθαρίσει του τρέχοντος, δηλαδή του προηγούμενου οικονομικού, έτους. Δηλαδή, επιταχύνοντας, να προλάβουμε αυτήν την εξέλιξη, διότι εύλογα ο κόσμος θεωρεί ότι δεν είναι σωστό μόνο να αναφερόμαστε σε στοιχεία ενδεικτικά προ διετίας ή προ τριετίας, αλλά μπορούμε να πάμε γρηγορότερα. Έχουν γίνει αυτές οι προσπάθειες.
Κατά τα άλλα, γνωρίζετε ότι λειτουργεί Εξεταστική Επιτροπή για τα χρέη των κομμάτων, τα ΜΜΕ, τις τράπεζες κ.λπ. μετά από απόφαση του Κοινοβουλίου, όπως επίσης έχει φτάσει στη φάση της εξαγωγής συμπερασμάτων η Επιτροπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Αύριο θα είμαστε στο Δίστομο και θα ληφθούν πια αποφάσεις για μια εξωστρεφή λειτουργία με παρουσίες και ταξίδια σε όλη την Ευρώπη και στα κέντρα όπου αυτό το ζήτημα πρέπει να αναβαθμιστεί και να αποτελέσει στοιχείο πάλης και διεκδίκησης άμεσα.
Ακόμα, θα ιδρύσουμε μια επιτροπή για την TTIP όπως και για την CETA. Είναι οι δύο μεγάλες διατλαντικές συμφωνίες, για τις οποίες γίνεται πολλή συζήτηση στην Ευρώπη, γίνεται λίγη συζήτηση εδώ επειδή έχουμε το γενικότερο οικονομικό στρίμωγμα, αλλά είναι πάρα πολύ κρίσιμες συνολικά για το εύρος των δικαιωμάτων, όχι μόνο των εμπορικών συμφωνιών, των στάνταρ που υπάρχουν, των προτύπων κ.λπ. αλλά αφορούν και καίρια θέματα δημοκρατίας. Δηλαδή, οι προβλέψεις που υπάρχουν είναι -για να σας το πω αδρά- οι πολυεθνικές εταιρείες να μπορούν να ενάγουν στα δικαστήρια τις κυβερνήσεις, αν θεωρούν ότι με την εθνική πολιτική αυτών των κυβερνήσεων έχουν διαφυγόντα κέρδη. Δηλαδή, αντιστρέφεται πλήρως οποιοσδήποτε κανόνας λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας και άλλα πολλά. Εν πάση περιπτώσει, θα γίνει αμέσως μια τέτοια Επιτροπή στην οποία θα συμμετέχουν κοινοβουλευτικοί, θα συμμετέχουν οι επικεφαλής, οι πρόεδροι των διαρκών επιτροπών, οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων, που ήδη τους έχει δοθεί ειδική άδεια και μελετούν στο Υπουργείο Εξωτερικών τα σχετικά ντοκουμέντα -που είχαν διαρρεύσει, γι’ αυτό υπάρχουν- από τη συζήτηση που γίνεται εδώ και δυόμισι χρόνια περίπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα συμμετέχουν και εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών κι από οργανώσεις που έχουν ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ενασχόληση με αυτά.
Θα είμαστε σε επαφή με το Ευρωκοινοβούλιο, με τους Ευρωβουλευτές μας, με τα κόμματα, μέσα στο καλοκαίρι, διότι υπάρχουν προθεσμίες γι’ αυτά που σας λέω. Η υπόθεση της CETA κλείνει, ενδεχομένως, μέσα στον Ιούλιο και της TTIP πηγαίνει για πρώτη συζήτηση τον Σεπτέμβριο. Δεν μιλάμε για κάτι που θα γίνει μετά από χρόνια, ασχέτως εάν, θεωρούμενες ως μεικτές και οι δύο συμφωνίες -αυτό το λέω προς γνώση δικιά σας- τελικά, μετά από μεγάλη πίεση, θα έρθουν στα κοινοβούλια για τελική έγκριση μέσα σε διάστημα των επόμενων δύο χρόνων. Οι πρώτες, οι εναρκτήριες αποφάσεις, όμως, με δεσμεύσεις κυβερνήσεων κ.λπ., θα γίνουν στο προσεχές διάστημα. Άρα, γι’ αυτό κρίναμε πως θα πρέπει να υπάρξει μια τέτοια ουσιαστική κοινοβουλευτική επιτροπή γι’ αυτό το ζήτημα.
Ακόμα, είναι ένα θέμα που μας έχει απασχολήσει πάρα πολύ, με αρνητικό πρόσημο δηλαδή, την ανταπόκριση Υπουργών της Κυβέρνησης -όχι ισοπεδωτικά, άλλων πολύ καλά και άλλων λιγότερο- στον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Έχουμε προσπαθήσει κι έχουμε λάβει μέτρα. Έχουμε φτάσει τώρα στο 56% των απαντήσεων στον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Θεωρούμε ότι θα πρέπει, με τεχνικές γι’ αυτό το θέμα, δηλαδή με τον επαναπροσδιορισμό που ήδη κάνουμε για ερωτήσεις, έτσι ώστε να διευκολύνονται και κάποιοι Υπουργοί που βρίσκονται σε συζητήσεις στο εξωτερικό την ώρα που ρωτιούνται, να φτάσουμε, τουλάχιστον, στο επίπεδο του 70%-75%, έγκαιρων απαντήσεων στο πλαίσιο των επίκαιρων ερωτήσεων. Αναφέρομαι σε ένα από τα αγκάθια, αν θέλετε, που έχουμε εντοπίσει.
Κυρίες και κύριοι, μία από τις πολύ σοβαρές εργασίες της Βουλής στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου και έργου και όχι μόνο, όπου διασυνδέονται και με τις άλλες εξουσίες, είναι και η ακρόαση -η οποία σήμερα τελειώνει, μέσα σε χρόνο πάρα πολύ έγκαιρο, με τρεις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις της Διάσκεψης των Προέδρων- για όλους τους υποψήφιους για τις θέσεις του Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, των Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου και των Αντιπροέδρων του Ελεγκτικού Συνεδρίου, έτσι ώστε να δοθούν οι μικρές λίστες προς το Υπουργικό Συμβούλιο για την τελική επιλογή.
Επίσης, είναι και η ακρόαση και η έγκριση όλων των νέων διοικήσεων -όπου υπάρχουν νέες διοικήσεις- σε Οργανισμούς, ΔΕΚΟ κ.λπ., αλλά και κυρίως -και το αφήνω ως τελευταίο, σε σχέση με αυτή την αρμοδιότητα- το ζήτημα των Ανεξαρτήτων Αρχών.
Δεν ξεκινήσαμε καλά σε αυτό το θέμα. Γνωρίζετε πολύ καλά την πολιτική αντιπαράθεση που υπήρξε για τη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Παρότι σε τρεις διαδοχικές συνεδριάσεις υπήρχε διαμορφωμένη πρόταση, για την οποία δεν υπήρχαν κατατεθειμένες ενστάσεις για τα πρόσωπα, για λόγους πολιτικούς ή πολιτικής οπτικής ή θεσμικής οπτικής ή όπως καθένας θεωρεί, δεν υπήρξε τελικά η απαιτούμενη κατά το Σύνταγμα πλειοψηφία των τεσσάρων πέμπτων.
Από τότε, από το σύνολο των πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένων Ανεξαρτήτων Αρχών, ήδη με τα τέσσερα πέμπτα έχουμε αποφασίσει για το ΑΣΕΠ, που είναι μία κρίσιμη Αρχή και μέσω του οποίου γίνονται μοριοδοτήσεις και αναρτώνται οι λίστες για τα Υπουργεία, τη Δημόσια Διοίκηση κλπ. Είναι μία πολύ κρίσιμη Αρχή. Επίσης, έχουμε αποφασίσει και για την ΑΔΑΕ, δηλαδή την Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών. Αυτές οι δύο Αρχές ήδη λειτουργούν.
Για τον Συνήγορο του Πολίτη θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία και ευελπιστώ ότι θα υπάρξει συμφωνία τις επόμενες μέρες, διότι, πλέον, κατά τον νέο νόμο, ο Συνήγορος του Πολίτη θα πρέπει να αποτελεί οργανικό μέλος της νέας Επιτροπής Πόθεν Έσχες, η οποία ψηφίστηκε με τον τελευταίο νόμο. Άρα, είναι υποχρεωτικό όλοι να ενσκήψουν και να υπάρξει ευρύτερη συμφωνία σε ένα πρόσωπο αναγνωρισμένης δραστηριότητας για τα δικαιώματα, αλλά και κοινής αποδοχής.
Από εκεί και πέρα, μπορούμε πολύ εύκολα, μέσα στον Ιούνιο, να πάμε και για την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Θα παραμείνει ως «αγκάθι» -επιτρέψτε μου- το ΕΣΡ, για το οποίο, όμως, λέω για μια ακόμα φορά ότι θα γίνει προσπάθεια και ενώ θα εκκρεμεί και θα εξελίσσεται η διαγωνιστική διαδικασία για τις άδειες, να βρούμε λύση και γι’ αυτήν την Αρχή.
Πάντως -και αναφέρομαι σε ανθρώπους εκ των οποίων οι περισσότεροι, άνδρες και γυναίκες, ήσασταν χρόνια εδώ, εγώ σας βρήκα πριν πέντε χρόνια αρκετούς εξ υμών, παρ’ ότι είστε αρκετά πιο νέοι δημοσιογράφοι- αναφερόμαστε σε τομείς, σε θέματα που στο παρελθόν -και εννοώ στο πρόσφατο παρελθόν, όχι στην προϊστορία της Βουλής, μέσα στη δεκαετία που διανύουμε και σε καμία περίπτωση στο προηγούμενο εξάμηνο, αντιλαμβάνεστε, αναφέρομαι συνολικά στα χρόνια που είχαν προηγηθεί- πέρναγαν μήνες και χρόνια, για να μην επιλυθούν τα περισσότερα εξ αυτών. Για να είμαστε σαφείς. Μόνο, δηλαδή, για το θέμα των Ανεξάρτητων Αρχών, στα προηγούμενα τρία χρόνια είχαν γίνει δυόμισι αλλαγές σε πρόσωπα, με μεγάλες εκκρεμότητες, με λήξεις θητειών κ.λπ. κ.λπ.
Και επαναλαμβάνω ότι δεν ήταν θέμα προσωπικό των Προέδρων. Ήταν θέμα μιας μέριμνας και συνεννόησης που θα πρέπει να υπάρχει μέσα στο πολιτικό σύστημα, ανεξάρτητα από διαφορές, διενέξεις και προβλήματα που υπάρχουν, για να εντοπίζει κανείς το πρόβλημα και να θέλει να το λύσει. Αποδεικνύουμε ότι μπορούμε, σε καλούς ρυθμούς, να εντοπίζουμε τα προβλήματα και να τα λύνουμε.
Αναφέρθηκα, αν δεν κάνω λάθος -θα προσθέσουν και ο κ. Αθανασίου και ο κ. Βασιλάκης, αν θέλουν, κάποια σημαντικά από αυτά που δεν είπα- στους τίτλους που έχετε μόνον εσείς και που σε καθέναν από αυτούς αντιστοιχεί όπως καταλαβαίνετε μια μεγάλη επεξεργασία, προτάσεις, ψάξιμο κ.λπ. Τον Κανονισμό έτσι κι αλλιώς θα τον μελετήσετε στις λεπτομέρειές του -το Τμήμα Β΄- καθώς πηγαίνει μέσω της κανονικής διαδικασίας. Θα συζητηθεί προς το τέλος της άλλης εβδομάδας στην Ολομέλεια. Άρα, δεν είναι ανάγκη να επεξηγηθούν λεπτομέρειες τώρα.
Επιτρέψτε μου να πω -και με αυτό κλείνω- ότι υπήρξε πολύ καλή συνεργασία με όλους τους τους εργαζομένους, τους διοικητικούς υπαλλήλους, τα διευθυντικά στελέχη της Βουλής, αυτούς τους μήνες.
Θέλω να είμαι και σε αυτό πολύ σαφής και ειλικρινής: Εκπροσωπώ ένα κόμμα της Αριστεράς. Δεν βρίσκομαι ούτε από ουρανού ούτε γενικώς ως προσωπικότητα, βρίσκομαι ως Βουλευτής και με μία ευρύτερη σχετική συναίνεση στον θώκο του Προέδρου της Βουλής. Έχω πλήρη επίγνωση -όπως είχα και προηγουμένως σε υπουργικές θέσεις στην πρώτη διακυβέρνηση της Αριστεράς- ότι το προσωπικό, τα διευθυντικά στελέχη, όταν μπήκαν στο λειτούργημά τους, δεν προήρχοντο από τον χώρο της Αριστεράς ή ευρύτερα. Η ίδια η κρίση όλους μας μάς έχει επανατοποθετήσει συνειδησιακά και καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Δεν λειτουργήσαμε ούτε λειτουργούμε ούτε κατ’ υπόνοια με όρους, που, παραδείγματος χάριν για τη Βουλή, θα αφορούσαν στο ότι η δική μου παράταξη, η Αριστερά, εκ των πραγμάτων τις προηγούμενες δεκαετίες δεν είχε δυνατότητες να έχει ευρύτερη επιρροή. Και προσωπική επιρροή εννοώ και πελατειακή εννοώ, όπως πολλά πράγματα γίνονταν μέσα σε αυτόν το χώρο.
Αυτό δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μας και τώρα, που έχουν περάσει αυτοί οι μήνες, πιστεύω ότι θα πρέπει να το έχουν κατανοήσει όλοι. Έχει αποδειχθεί, έχει καταδειχθεί ότι η σχέση μας είναι άριστη και με τα θεσμικά όργανα, τους συλλόγους των εργαζομένων, αλλά και με κάθε άτομο χωριστά. Και έτσι θα προχωρήσουμε.
Διότι έτσι μόνο διαμορφώνεται ένα αποτύπωμα και μια κουλτούρα λειτουργίας και του δημόσιου τομέα και του ευρύτερου δημόσιου τομέα και της Βουλής, που έχει τη δική της συνταγματική ιδιαίτερη υπόσταση και που θα πρέπει υποδειγματικά να λειτουργεί και όχι ως αρνητικό υπόδειγμα ενός πολιτικού συστήματος που κάνει τις δουλειές του και καλύπτει τις δικές του αδυναμίες ή τα προνόμιά του έξω από τα φώτα της δημοσιότητας καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Αν θέλετε να προσθέσετε κάτι, αν έχει ξεχαστεί κάτι ιδιαίτερο, στις ερωτήσεις είναι στη διάθεσή σας και ο κ. Αθανασίου και ο κ. Βασιλάκης.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΠΑΝΕΛΛΗ (ΑΘΗΝΑΪΚΟ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ): Κύριε Πρόεδρε, η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα κάνει αλλαγές στον εκλογικό νόμο στην κατεύθυνση της απλής αναλογικής. Η ορολογία αυτή, ωστόσο, αφήνει περιθώρια για διάφορα σενάρια, όπως αντί για πλήρη κατάργηση του bonus των εδρών και για μείωση του πλαφόν του 3% για είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή. Επειδή εσείς έχετε ταχθεί υπέρ της απλής αναλογικής, πώς βλέπετε αυτά τα παρεμφερή σενάρια;
Και αν μου επιτρέπετε άλλη μία μικρή ερώτηση, πώς θα βλέπατε, κύριε Πρόεδρε, στη συνταγματική αναθεώρηση να προβλεφθεί η διεύρυνση της δυνατότητας διεξαγωγής δημοψηφισμάτων;
Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικόλαος Βούτσης): Θα απαντήσω, διότι και μόνος μου είχα ανοίξει ένα θέμα και είχαμε συζητήσει γι’ αυτά τα ζητήματα σε χρόνο κάπως ουδέτερο, πριν από έναν-ενάμιση μήνα, ίσως όχι τυχαίο, αλλά έτσι ήταν.
Για μεν τα λαϊκά δημοψηφίσματα είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να το συζητήσουμε και όταν εξελιχθεί η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση, που θα πάρει μερικούς μήνες. Θα ξεκινήσει άτυπα στο τέλος Ιουλίου και τυπικά, φαντάζομαι, κατά το τέλος Αυγούστου-αρχές Σεπτέμβρη και θα ολοκληρωθεί μετά τουλάχιστον από τρεις-τέσσερις μήνες, κατά τον Κανονισμό και κατά το Σύνταγμα.
Τα δημοψηφίσματα είναι ένα από τα ζητήματα που θα πρέπει να συζητηθούν. Ήταν λάθος που σαράντα χρόνια στη χώρα μας δεν είχε γίνει κανένα δημοψήφισμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούμε να περάσουμε σε μια διαδικασία Ελβετίας, όπως έγινε προχθές. Είτε έτσι είτε αλλιώς και το ίδιο το ισχύον Σύνταγμα είναι αυστηρό και δίνει κατεύθυνση για το τι είδους, σε ποια ζητήματα κ.λπ. Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα, όπως καταλάβατε. Να μην προκαταλάβουμε τον δημόσιο διάλογο. Παραδείγματος χάριν, δημοψηφίσματα σε θέματα ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών δεν νοούνται, διότι αυτά είναι συνήθως μειοψηφικά και πρέπει να στηρίζονται και να υποστηρίζονται και θεσμικά, το αντιλαμβάνεστε. Ή άλλα δημοψηφίσματα για μεγάλα δημοσιονομικά θέματα προϋπολογισμών ή κάτι τέτοιο, επίσης, είναι ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο αν θα πρέπει να γίνει ειδική συζήτηση, τι εννοούμε, πώς κ.λπ.
Πάντως, η διαδικασία ψήφισης του νέου Συντάγματος στην επόμενη Βουλή, που θα είναι αναθεωρητική, θα γίνει κατά το άρθρο 110 του Συντάγματος. Εάν προκύψει ανάγκη μέχρι τότε για επιμέρους ζητήματα, τα οποία θα έχουν μπει στον δημόσιο διάλογο, να αποφανθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο γνωμοδοτικά ο λαός, αυτό είναι μία άλλη διαδικασία, δεν θα αφορά την καθ’ αυτή ψήφιση της αναθεωρητέας ύλης και του αναθεωρημένου Συντάγματος και θα ληφθούν σχετικές αποφάσεις. Σας το λέω διότι δημιουργήθηκε μια αχλή, μια παρεξήγηση γύρω απ’ αυτό το θέμα τις προηγούμενες ημέρες.
Ως προς το ζήτημα της απλής αναλογικής, αυτό δεν θα λυθεί σε μήνες. Αυτό θα λυθεί τώρα. Δηλαδή, το εκλογικό σύστημα θα συζητηθεί τον προσεχή μήνα. Και ανεξάρτητα αν η Βουλή θα αποτελεί και μέρος, όπως θα θέλαμε, της αναθεωρητέας ύλης του Συντάγματος -ανεξαρτήτως αυτού- θα γίνει προσπάθεια οπωσδήποτε να υπάρξει μια ευρύτατη συναίνεση, ώστε ο εκλογικός νόμος που θα αποφασιστεί από τη Βουλή να έχει τη συνταγματική βάση, έτσι ώστε να εφαρμοστεί από τις επόμενες εκλογές μετά από τρία χρόνια και τρεισήμισι μήνες.
Η συζήτηση εξελίσσεται πάνω σε αυτό το ζήτημα. Δεν θέλω εγώ να τη φορτίσω περισσότερο. Είναι γνωστή και η άποψή μου και η προγραμματική άποψη και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και άλλων κομμάτων μέσα στη Βουλή για την απλή αναλογική, για τα όρια, για τα μπόνους, για όλα αυτά.
Ως προς το θέμα του ορίου, θέλω κάτι να πω για να το αποφορτίσουμε από το ιστορικό φορτίο που βάραινε αυτή τη συζήτηση από δεκαετίες και στην οποία έχω συμμετάσχει και εγώ, βεβαίως, προσωπικά και όλοι μας. Δεν είμαστε στη μεταπολιτευτική φάση, όπου για δεκαετίες υπήρχαν τρία ή τέσσερα κόμματα. Συνήθως ήταν τρία, γίνονταν τέσσερα ή τεσσεράμισι για κάποιες περιόδους και Συνόδους. Δεν πρόκειται περί αυτού. Μέσα την κρίση έχουμε βρεθεί σε μια εξαμελή, ύστερα επταμελή, τώρα οκτακομματική Βουλή και με επιπλέον δύο κόμματα που ήταν στο κατώφλι να συμμετάσχουν και αυτά μέσα στη Βουλή, εννοώ με υπαρκτό το όριο.
Απ’ ό,τι φαίνεται, λοιπόν, όπως και για το ζήτημα των κυβερνήσεων συνεργασίας κ.λπ., έχει κυλήσει νερό στο αυλάκι μέσα από την εμπειρία που έχει υπάρξει μέσα στην κρίση. Είναι θέματα, λοιπόν, τα οποία θα αντιμετωπιστούν όχι ιδεολογικά, αξιακά μόνο, αλλά και στη βάση μιας πραγματικότητας που έχει υπάρξει πλέον στη χώρα και που ως προς το κατώφλι, παραδείγματος χάρη, συνηγορεί στο ότι ήδη έχει αποκατασταθεί ή μπορεί να αποκατασταθεί περαιτέρω ο πολιτικός πλουραλισμός, όπως λέμε και η παρουσία όλων των φωνών μέσα στη Βουλή κ.λπ.
Από εκεί και πέρα, το στοιχείο, παραδείγματος χάρη, «άδολη αναλογική» δεν μπορεί να αναφέρεται σε προσωπικά ή σε προσωποπαγή κόμματα, που να είναι δυνατόν, ας πούμε, να διαμορφώσει ένα μπουκέτο μερικών δεκάδων κομμάτων μέσα στη Βουλή. Αντιλαμβάνεστε αυτό πόσο δύσκολο θα ήταν και για τη νομοθετική εργασία.
Αυτά, όμως, είναι στοιχεία ενός διαλόγου που θα εξελιχθεί πάνω και σε αυτό το ζήτημα τον προσεχή μήνα. Αντιληφθήκατε ότι για το μεν θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης σας είπα ότι θα κρατήσει κάποιους μήνες, για δε το άλλο θέμα ότι είναι ζήτημα για το οποίο, απ’ ό,τι φαίνεται, η Κυβέρνηση εργάζεται για να έρθει και να τεθεί και να επιλυθεί, αν είναι δυνατόν, τώρα, δηλαδή μέσα στο καλοκαίρι.
ΟΛΓΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΟΥ (ΑΝΤ1 – CNN.GR): Κύριε Πρόεδρε, κύριε Βούτση, πάνω απ’ όλα είστε πολιτικός, είστε Βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος και θέλω να σας ζητήσω ένα σχόλιο για τις δηλώσεις του κ. Φίλη, που έχουν προκαλέσει πολλές αντιδράσεις από χθες. Συμφωνείτε, λοιπόν, ή αποδοκιμάζετε τις δηλώσεις του, ότι οι κινητοποιήσεις την επόμενη βδομάδα στο Σύνταγμα κινούνται στα όρια της συνταγματικής ανοχής;
Ευχαριστώ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Δεν σχολιάζω ποτέ δηλώσεις συναδέλφων Βουλευτών, πόσω μάλλον και Υπουργών της Κυβέρνησης. Στον δημόσιο χώρο όλοι μας παίρνουμε την ευθύνη και λέμε την άποψή μας και υπάρχουν αντιπαραθέσεις σε επίπεδο απόψεων.
Αυτό, όμως, το οποίο μου έχει δημιουργήσει μια εντύπωση είναι ότι στον δημόσιο διάλογο γύρω από διαφορετικές απόψεις, μέσα στις οποίες είναι προφανής και αυτή στην οποία αναφέρεστε για τη συγκέντρωση που θα γίνει την άλλη εβδομάδα, έρχεται και επανέρχεται η επωδός του «παραιτηθείτε», είτε εν συνόλω προς την Κυβέρνηση είτε προς άτομα και στελέχη.
Αν δεν κάνω λάθος, δεν θα είχε μείνει κανένας Υπουργός αυτής της Κυβέρνησης, ήδη από το πρώτο εξάμηνο, εάν υπήρχε η ανταπόκριση στο αίτημα για καθέναν, ανάλογα με κάθε δήλωση την οποία έκανε. Είναι μια υπερβολική, οπωσδήποτε, στάση.
Αυτά έχω να πω, τίποτα άλλο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΚΗΣ (MEGA): Σε συνέχεια αυτού, κύριε Πρόεδρε, το «είναι μια υπερβολική δήλωση ή στάση» το λέτε γι’ αυτούς που οργανώνουν αυτή την εκδήλωση και λένε «παραιτηθείτε, φύγετε!» κ.λπ.; Αυτό λέτε;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Όχι. Είναι για την ανακοίνωση του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αυτό που είπα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΚΗΣ (MEGA): Εντάξει, απλώς…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Αλίμονο, οι άνθρωποι κινητοποιούνται και δεν λένε προς τον κ. Φίλη ατομικά «φύγε», «μείνε». Αλίμονο!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΑΚΗΣ (MEGA): Ο κ. Σκουρλέτης μίλησε σήμερα το πρωί σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό και είπε ότι είναι αντίθετο με τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ να λέμε σε κάποιον «μην κάνεις συγκέντρωση» ή να περιορίζουμε το δικαίωμα ή τη δυνατότητα συγκέντρωσης. Μήπως θεωρείτε ότι πάνω στη ρύμη του λόγου η δήλωση του κ. Φίλη ήταν λίγο παραπάνω υπερβολική απ’ όσο θα έπρεπε, με όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς που έδωσε σε αυτούς ή σε όποιους είναι πίσω από την οργάνωση, τη συγκέντρωση την επόμενη εβδομάδα;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Επιμένω στο ότι δεν θέλω και δεν κάνω -ούτε το συνηθίζω- ατομική κριτική σε δηλώσεις, ούτε συντάσσομαι με κάποιες από αυτές. Ό,τι είναι, το λέω ευθέως και το λέω μόνος μου.
Η κουλτούρα του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των στελεχών του για την αποδοχή της λαϊκής κινητοποίησης οποιασδήποτε μορφής είναι δεδομένη και αυτονόητη. Αυτό το γνωρίζουμε, το ξέρουμε. Από εκεί και πέρα, αν υπάρχει και εξελίσσεται πολιτική αντιπαράθεση, έχει προφανώς σχέση με την ίδια την ουσία της όποιας κινητοποίησης, τα συνθήματα και λοιπά. Όμως, αυτή η αντιπαράθεση γινόταν και γίνεται πάντοτε. Αυτό σημαίνει πολιτική. Αλίμονο!
ΧΑΡΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ): Κύριε Πρόεδρε, είπατε ότι μπορεί να γίνουν γνωμοδοτικά δημοψηφίσματα για επιμέρους ζητήματα. Αναφέρομαι στο πλαίσιο της αναθεώρησης του Συντάγματος. Δώσατε χθες δυο παραδείγματα, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και την ιδιωτικοποίηση των υδάτινων πόρων. Θα ήθελα να ρωτήσω ποια άλλα θέματα θα μπορούσαν να τεθούν σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα κι αν εκτιμάτε ότι αυτό το δημοψήφισμα μπορεί να γίνει μέσα στους επόμενους μήνες.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Δεν υπάρχει καμία απόφαση σχετική με αυτό το ζήτημα. Θέματα θα μπορούσαν να αναφερθούν πάρα πολλά και τα γνωρίζετε. Παραδείγματος χάριν, για το άρθρο 16, για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όπως είπατε, ή για τους διακριτούς ρόλους κράτους Εκκλησίας ή για την ισχύ δημοψηφισμάτων, ή για σύνολο θεμάτων, στα οποία προφανώς θα εξελιχθεί μια ουσιαστική κουβέντα για τη συνταγματική αναθεώρηση. Μπορούν να υπάρξουν ή να βρεθούν τέτοια θέματα. Δεν υπάρχει καμία σχετική απόφαση για κάποιο από αυτά ή για το αν θα προκληθεί και τέτοια διαδικασία για οποιοδήποτε από αυτά.
Αυτό εξαρτάται -αν θέλετε- και από το πόσο ουσιαστική θα γίνει αυτή η κουβέντα και από το πώς θα διαμορφωθούν οι πόλοι μέσα στη δημόσια συζήτηση γι’ αυτά τα μείζονα θέματα, όπως και για άλλα που έχουν τεθεί. Εξ όσων αντελήφθην, υπάρχουν ακόμα και προτάσεις για ενίσχυση του ρόλου του Προέδρου μέσα από την απευθείας εκλογή του από τον λαό ή άλλα πολύ σοβαρά ή λιγότερο σοβαρά θέματα. Δεν έχει ληφθεί καμία απόφαση ούτε για το ότι θα υπάρξει αυτή η διαδικασία ούτε για το ποια θέματα θα υπάρξουν.
Αυτό, όμως, που θα ήταν κακό -ακόμα κι εγώ σήμερα που σας μιλάω το αφήνω πάνω στο τραπέζι αυτό το θέμα ως προς αυτή του τη διάσταση- θα ήταν να επανέλθουμε σε ένα ταμπού για την ελληνική κοινωνία που -επαναλαμβάνω- επί σαράντα χρόνια δεν είχε διανοηθεί να κάνει δημοψήφισμα για οτιδήποτε.
Θέλουμε, δηλαδή, πράγματι να φύγουμε από αυτό το στάτους. Άρα, ας μείνει ανοικτό, αν χρειαστεί και κατά τις συνταγματικές προβλέψεις, το να γίνεται και κανένα δημοψήφισμα πού και πού. Πρέπει να μπει μέσα στη λογική της δημοκρατικής εξέλιξης.
Εδώ υπήρξαν ταμπού που κατέρρευσαν παταγωδώς, από ιστορικά κόμματα δύο διαφορετικών κόσμων, που συγκυβέρνησαν για μήνες και χρόνια και άλλα που έγιναν μέσα στην κρίση. Γιατί για το δημοψήφισμα να είμαστε κάθετοι και να λέμε ότι δεν γεννάται τέτοιο ζήτημα για οποιοδήποτε θέμα;
Γι’ αυτή καθαυτή την αναθεώρηση του Συντάγματος, το θέμα έχει επιλυθεί. Ήταν παρεξήγηση. Αυτό έχει κλείσει, δεν το συζητάμε. Υπάρχει η διαδικασία αναθεώρησης. Για επιμέρους άλλα ζητήματα, όμως, η ίδια η ζωή σού δίνει το έναυσμα να αναληφθούν ενδεχομένως κάποιες πρωτοβουλίες.
ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ (ΕΡΤ): Κύριε Πρόεδρε, είπατε ότι η Βουλή δίνει το στίγμα και είναι ανοιχτή στην κοινωνία. Εγώ θα μεταφέρω το μήνυμα μιας κοινωνίας, η οποία λέει «εφόσον εμείς είμαστε ισοπεδωμένοι στα 1.000 ευρώ γιατί -διερωτάται- να μη γίνει αυτό και για τους Βουλευτές για την επόμενη τετραετία, δηλαδή να βάλουν πλάτη μέχρι να βγούμε από την κρίση και μετά βλέπουμε». Πρόκειται για μια τελείως λαϊκίστικη αντίληψη που δεν θα οδηγήσει πουθενά;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Τελείως, όχι. Από εκεί και πέρα χρειαζόμαστε Βουλευτές, ει δυνατόν, αποκλειστικής απασχόλησης. Διότι έχετε δει εδώ μέσα, τις ημέρες που λειτουργεί η Βουλή, δηλαδή τις τρεις, τέσσερις ή πέντε ημέρες τουλάχιστον την εβδομάδα, πώς ο Βουλευτής με τους συνεργάτες του πρέπει να είναι εδώ και να ασχολείται με τα ζητήματα, πέραν της επαφής που πρέπει να έχει με τον κόσμο.
Πρέπει κατά τεκμήριο να έχει και τη μόρφωση, την εμπειρία ή τις προσλαμβάνουσες μέσα από την κοινωνία και την εκλογική αποδοχή, την οποία έχει επίσης κατά τεκμήριο για να έρθει εδώ, ώστε να μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά.
Άρα, μιλώντας συνολικά για τους λειτουργούς του δημοσίου, για τους δικαστές, για την αστυνομία, για τα Υπουργεία, ακόμη και για τον ιδιωτικό τομέα, υπάρχει κατ’ ελάχιστο μία -θα τη χαρακτήριζα και αξιοκρατική και με την έννοια της ανάγκης να μπορεί να κάνει κάποιος τη δουλειά του, μέσα σε αυτά τα στριμωγμένα οικονομικά πλαίσια- απολαβή.
Σε αυτή την απολαβή βρίσκεται ο Έλληνας Βουλευτής τώρα. Οι μειώσεις είναι περισσότερες από 50%. Αν πάρετε ένα εκκαθαριστικό του 2009 ενός φίλου Βουλευτή σε σχέση με τώρα, οι μειώσεις είναι περισσότερες από 50%, δηλαδή όσο και λιγότερο ενδεχομένως -και αυτό είναι σωστό, που είναι λιγότερο, διότι ήταν από τους υψηλόβαθμους, όπως αντίστοιχα άλλων κλάδων- με όλο τον λαό μας.
Όλα τα υπόλοιπα, ο Βουλευτής να κυκλοφορεί με τον ελάχιστο μισθό, δηλαδή με τα 584 ευρώ, ούτε καν με τα 751 ευρώ, και να κάνει έτσι τη δουλειά του, οδηγεί -και γι’ αυτό σας λέω να μιλήσουμε ευθέως- στο να μπαίνουν στη Βουλή μόνον άντρες και γυναίκες που έχουν τη δυνατότητα και τους πόρους, δεν εννοώ μέσω διαπλοκής αλλά οικογενειακά, για να κάνουν αυτή τη δουλειά, αλλιώς αυτή η δουλειά δεν γίνεται.
Άρα, λοιπόν, εφόσον πράγματι γίνονται -το ξέρετε ότι γίνονται και το έχετε αναδείξει κιόλας- σύντονα και συγκεκριμένα βήματα στον περιορισμό των δαπανών και της Βουλής εν συνόλω, από 230 εκατομμύρια σε 130 εκατομμύρια μέσα στην κρίση ως συνολική δαπάνη, αλλά και στις αμοιβές των Βουλευτών, η παραπέρα κουβέντα οδηγεί μόνο σε παρεξηγήσεις και σε ισοπεδωτικές καταστάσεις. Δεν την κάνετε βέβαια εσείς την κουβέντα, εσείς μεταφέρετε ένα κλίμα.
Ευχαριστώ.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΝΕΤΑΤΟΣ (NEWPOST): Κύριε Πρόεδρε, σε ό,τι αφορά το τελευταίο που είπατε, φαίνεται, όμως, ότι ακόμη και σήμερα, με μια έμμεση διαδικασία, υπάρχουν Βουλευτές δύο ταχυτήτων. Δηλαδή, υπάρχουν Βουλευτές που ένα κομμάτι της αποζημίωσής τους το δίνουν στο κόμμα και άλλοι Βουλευτές που δεν το δίνουν ή δίνουν πολύ μικρότερο. Θα μπορούσε η Βουλή να πάρει κάποιο μέτρο ώστε η αποζημίωση αυτή να μην πηγαίνει στα κόμματα; Αυτή είναι η μία ερώτηση.
Και δεύτερον, σε ό,τι αφορά το δημοψήφισμα, θα είσασταν εσείς θετικός σε μια αντίληψη για την αναθεώρηση που θα μπορούσε να υιοθετήσει ένα από τα πάγια αιτήματα της Αριστεράς, όπως είναι η δυνατότητα ανάκλησης του Βουλευτή αν μαζεύονταν υπογραφές κ.λπ.;
Ευχαριστώ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Σε σχέση με το πρώτο, είναι κρίσιμο ερώτημα και επιτρέψτε μου να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, διότι εγώ εκπροσωπώ ένα κόμμα στο οποίο και για δομές αλληλεγγύης, αλλά και προς το κόμμα μας, υπάρχουν συγκεκριμένα ποσοστά της αποζημίωσης τα οποία δίνονται εκεί.
Εγώ θα θεωρήσω ότι ακόμα και οι Βουλευτές άλλων κομμάτων, που δεν έχουν αυτές τις αρχές που παραδοσιακά είχε η Αριστερά, επειδή λειτουργούν διαφορετικά και επειδή προσωπικά βγαίνουν -κρατούν πολιτικά γραφεία κ.λπ.- λειτουργούν έτσι. Είναι η ιδεολογία των κομμάτων τους έτσι και άρα και ενός μέρους της κοινωνίας που ψηφίζει αυτούς και όχι τους άλλους. Αυτά είναι πράγματα που πρέπει κανείς να τα αναγνωρίζει ως τέτοια. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι έχουν μεγαλύτερα έξοδα επαφής με τον πολίτη από αυτά που έχω εγώ που με εκλέγει το κόμμα μου, μέσα από τη δημόσια παρουσία μου στα πράγματα τόσες δεκαετίες. Αυτό δεν παίζει ρόλο. Είμαι, όμως, μέσα σε μια συλλογική προσπάθεια όπου ούτε προσωπικό υλικό βγάζουμε ούτε έχουμε έξοδα τέτοια. Άρα, δικαιολογώ ακόμη κι αυτούς τους συναδέλφους άλλων κομμάτων -πέραν του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ- οι οποίοι δίνουν πολύ μικρότερο ποσοστό προς τα κόμματα.
Επειδή κατάλαβα όμως την ερώτηση -να μη δίνουν καθόλου- απλώς ήθελα και αυτό να το πω, για να είμαστε ευθείς.
Τα κόμματα είναι πυλώνες -κατά το Σύνταγμα- της Δημοκρατίας και, δυστυχώς, μέσα στην κρίση -και επί των ημερών αυτής της Κυβέρνησης- έχουν γίνει δραματικές μειώσεις στην κρατική επιχορήγηση και αυτό είναι λάθος. Το λέω ευθύτατα. Είναι λάθος. Στα κόμματα δεν λειτουργούν μόνο χομπίστες. Θέλουν ανθρώπους που να μελετούν, να διαθέτουν χρόνο και χώρο, να είναι σε επαφή με την κοινωνία, να μπορούν να κάνουν τις εκστρατείες τους, την καμπάνια τους.
Όλα τα άλλα μοντέλα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που έχουν υπάρξει παγκοσμίως, αν τα ψάξουμε, δεν είναι καλύτερα, όταν δεν υπάρχει κρατική επιχορήγηση. Υπάρχει, όμως, καθεστώς λόμπι, παραδείγματος χάρη αναγνωρισμένων οικονομικών λόμπι. Αρκεί να είσαι διαφανής, να δηλώσεις, δηλαδή, ότι ο Βούτσης έχει πρόσβαση σε τόσους επιχειρηματίες και άλλους που στηρίζουν την εκλογή του, προφανώς για να τους στηρίξω ύστερα εδώ μέσα.
Δεν μας αρέσουν αυτά. Και είναι και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δηλαδή, αυτά είναι κυρίως αμερικάνικα μοντέλα.
Αν δείτε το «πόθεν έσχες», για το οποίο έγινε ιδιαίτερη κουβέντα τώρα, αυτά τα στοιχεία είναι μιας γενικής λογικής που υπάρχει στην Ευρώπη -της επιτροπής GRECO- όπου όλα αυτά συνηγορούν σε ένα εκσυγχρονισμένο κομματικό μοντέλο, αλλά της ελληνικής κοπής -που είχε γεννηθεί και η δημοκρατία επιτρέψτε μου να πω- δηλαδή κόμματα που στηρίζονται στων πολιτών και των μελών τους τον οβολό, αλλά, βεβαίως, έχουν και μια μετρημένη -τώρα σας επαναλαμβάνω είναι ελάχιστη, κάποτε ήταν υπερβάλλουσα- κρατική επιχορήγηση για να μπορούν να κάνουν τα μίνιμα, πάντοτε με αποδείξεις, με ελέγχους που γίνονταν είτε έτσι είτε αλλιώς και που τώρα είναι πιο αυστηροί.
Άρα, το να δίνουν οι Βουλευτές μέρος της αμοιβής τους εκεί, είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό και για έναν άλλον λόγο για να γίνουμε και πρακτικοί: Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή εδώ και μερικούς μήνες ως χρεοκοπημένα κόμματα αν δεν είχαν τη δυνατότητα -που σωστά την είχαν- από τους Βουλευτές και τους Ευρωβουλευτές τους να έχουν μια μόνιμη μηνιαία συνδρομή, που μαζί με τις συνδρομές των μελών να μπορούν κατ’ ελάχιστο να είναι εντάξει με τις ρυθμίσεις αυτών των υπέρογκων δανείων που ξέρετε. Είχα επικοινωνήσει και τους είχαμε δώσει στοιχεία και από τα υπόλοιπα κόμματα τι καταβάλλουμε κάθε μήνα και στον κ. Μητσοτάκη και στην κ. Γεννηματά.
Δεν είναι απλό, λοιπόν, να λέγεται «να μην δίνουν στα κόμματα, γιατί ο λαός δίνει στους Βουλευτές». Ας κλείσουν! Πάμε για τους λοχίες. Ας κλείσει η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι σιγά-σιγά. Και εμείς τώρα που γίναμε μεγάλο κόμμα. Είναι παράλογο, όσο παράλογο ήταν και το ότι είχε φτάσει και 57 εκατομμύρια ευρώ η κρατική επιχορήγηση μαζί με τα ιδρύματα, ενώ τώρα είναι 15 εκατομμύρια ευρώ, όπως λέω εγώ. Το Υπουργείο Εσωτερικών επιμένει ότι είναι 5 εκατομμύρια ευρώ. Θα το δούμε.
Λέω περισσότερα απ’ ό,τι πρέπει σε μερικά πράγματα, αλλά θέλω να είμαστε ευθείς σε ό,τι βγαίνει από εδώ μέσα. Από εκεί και πέρα η άποψή σας μπορεί να είναι αυτή που είναι και να γράψετε ό,τι θέλετε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΤΟΣ (NEWPOST): Θα ήθελα να μου απαντήσετε και στο δεύτερο ερώτημα που έχει να κάνει με την αναθεώρηση. Θα ήσασταν θετικός στη λογική της ανάκλησης κάποιου Βουλευτή;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Το κόμμα αποτελεί πυλώνα μέχρι το σημείο που κατεβάζει το ψηφοδέλτιό του. Από εκεί και πέρα ο λαός και δεν ξέρουμε ποιος μέσα στον λαό ψηφίζει το κόμμα και τους Βουλευτές. Δεν είναι δυνατόν με εσωτερική κομματική διαδικασία να γίνεται ανάκληση. Είναι διαφορετικό εάν σε ένα κόμμα έχει υπογραφεί ένα συμβόλαιο τιμής για εναλλαγές ανάμεσα στους Βουλευτές, το οποίο να είναι δημόσιο και γνωστό πριν από τις εκλογές και ύστερα να εφαρμοστεί -συνήθως, βέβαια, δεν εφαρμόζονται αυτά, αλλά εγώ λέω ότι θα εφαρμοστεί- και άλλο συνταγματικά να υπάρχει η δυνατότητα μέσω μιας εσωτερικής διαδικασίας να αλλάζουν οι Βουλευτές, να ανακαλούνται. Αυτό είναι θέμα του κόμματος και είναι πολιτικό ζήτημα.
Κατά τα άλλα, ξέρετε ότι το Σύνταγμα στον Βουλευτή λέει «μένω», «κρατάω την έδρα μου», «η συνείδησή μου» κ.λπ. και τελεία εκεί. Οποιαδήποτε συζήτηση επ’ αυτού ύστερα μπαίνει σε χωράφια καταναγκασμών. Ας μείνουμε εκεί. Ας εφαρμόζονται έτσι και καθένας κρίνεται στην κοινωνία.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ (STAR Channel): Κύριε Πρόεδρε, συχνά πυκνά παρακολουθούμε σε συνεδριάσεις της Βουλής -ιδιαίτερα σε σημαντικά θέματα- σκηνές που αντιστοιχούν σε γήπεδο και όχι στη Βουλή. Θα ήθελα να μου πείτε τι σκοπεύετε να κάνετε από εδώ και στο εξής σε τέτοιες καταστάσεις. Πόσο πιστά πρέπει να γίνει η εφαρμογή του Κανονισμού;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Δεν είναι εύκολο να πάμε σε μια κοινή κουλτούρα δημοκρατίας για όλους. Και αυτό δεν μπορεί να επιβληθεί με μαστίγιο. Εγώ προσωπικά, για παράδειγμα, δεν ξέρω πώς χτυπάει το κουδούνι μέσα στο Βουλή. Δεν το δοκίμασα ακόμα εδώ και εννιά μήνες, ούτε μια φορά. Δεν έτυχε, που λένε.
Δεν είναι εύκολο. Όλοι έχουν τις ευθύνες τους. Είμαστε στον κορυφαίο δημόσιο χώρο όπου διεξάγεται αυτή η συζήτηση. Και επειδή αυτές οι αιτιάσεις συνήθως, κυρίως και ευλόγως -το λέω ευθέως- πηγαίνουν προς την πλευρά της Χρυσής Αυγής, με την ευκαιρία της ερώτησής σας θα ήθελα να σας πω ότι, δυστυχώς, δεν αφορά μόνο σε συμπεριφορές κάποιων μεμονωμένων Βουλευτών από αυτήν την πλευρά, που, αν θέλετε, και δημοσίως έχουν πει τις δικές τους απόψεις -να μην το χαρακτηρίσω- για την ίδια την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τη λειτουργία της.
Υπάρχει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μια καθοδική πορεία ως προς το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου στο όνομα της «ατάκας» και του επεισοδίου στα όρια του στημένου, για να αναμεταδοθεί από ραδιόφωνα, κανάλια και ιστοσελίδες. Αφορά οριζόντια σε πολλές καταστάσεις και κόμματα, όχι σε όλα, και σε αρκετούς Βουλευτές, πάντως όχι μόνο στους Βουλευτές της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι είναι μια άλλη κατάσταση και έχουν δημιουργήσει και δημιουργούν μερικές φορές πολύ σημαντικά προβλήματα, για τα οποία υπάρχει και ο μόλις ψηφισθείς Κώδικας Δεοντολογίας και ο Κανονισμός της Βουλής και γίνονται αυτοί οι καυγάδες που παρακολουθείτε και βγαίνουν ή δεν βγαίνουν προς τα έξω.
Με αναφορά στην ερώτησή σας, σας λέω δύο πράγματα. Το ένα -το καταλάβατε- είναι θέμα γενικότερης ανόδου του πολιτικού επιπέδου. Ακόμα και ηγετικά στελέχη των κομμάτων ασχολούνται περισσότερο με το να βρουν μια «ατάκα», που θα παίξει στις 8:00 ή στις 12:30, μαζί με τους βρικόλακες, παρά να πουν ένα πραγματικό επιχείρημα λίγο πριν. Έχουν συμβεί αυτά. Τα γνωρίζετε πολύ καλά και θα πρέπει να τα στηλιτεύσουμε και να λειτουργούμε όλοι διαπαιδαγωγικά, για να πάμε σε μια σοβαρή πολιτική συζήτηση, σε αγορεύσεις εμπνευσμένες, με προγράμματα κ.λπ. και όχι στη δημιουργία εντυπώσεων.
Το δεύτερο που θα ήθελα να σας πω είναι ότι λαμβάνουμε μέτρα, έτσι ώστε να μην φτάσουμε και στο σημείο να μεταδοθούν εικόνες σε όλον τον κόσμο, είτε από βίαιες προσαγωγές είτε από επεισόδια αναβαθμισμένα σε σχέση με αυτά που έχετε δει μέχρι τώρα. Θέλουμε να το αποτρέψουμε. Μπορείτε να το κρίνετε όπως νομίζετε. Το κρίνει και η ίδια η κοινωνία.
Θα μπορούσαμε -είναι προφανές- να είμαστε πιο αυστηροί. Από επιλογή δεν είμαστε τόσο αυστηροί όσο πρέπει. Παρ’ όλα αυτά, βεβαίως, θα γίνουμε όλο και πιο αυστηροί, αλλά είναι επιλογή με κάθε αιτία να μην παρεμβαίνει ο Φρούραρχος ή να υπάρχουν βίαιες απομακρύνσεις κ.λπ. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό το παιχνίδι δεν θέλουμε να το παίξουμε ούτε με όσους θέλουν να το παίξουν μέσα στη Βουλή ούτε με όσους περιμένουν εγχώριους αλλά και διεθνείς κύκλους να το παίξουν ενάντια στη χώρα μας και ενάντια σε ένα από τα πιο παλιά Κοινοβούλια, με τόσες παραδόσεις δημοκρατίας.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΥ (ΤΑ ΝΕΑ): Θα ήθελα να σας ρωτήσω, στις αλλαγές στο Α΄ Μέρος στον Κανονισμό, που είπατε, τι θα περιλαμβάνει η διαδικασία ψήφισης νομοσχεδίου με σύντμηση των προθεσμιών και αν και κατά πόσο συνδέεται αυτή η αλλαγή με την τακτική που ακολούθησε η Κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα στο νομοθετικό έργο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Είναι μια τακτική η οποία βοηθάει. Δεν έχει να κάνει με το κατεπείγον ή το επείγον, δεν αναφέρομαι σε αυτά, καταλάβατε; Αναφερόμαστε στην κανονική διαδικασία. Τώρα, παραδείγματος χάριν, συζητιέται με την κανονική διαδικασία ο αναπτυξιακός νόμος. Η ίδια η Επιτροπή -στην οποία συμμετέχουν τρεις Επιτροπές- στις τέσσερις συνεδριάσεις το αποφάσισαν μόνοι τους.
Δηλαδή, ενώ κανονικά θα έπρεπε να υπάρξει και ένα διάστημα για την τελευταία ανάγνωση και ύστερα ένα διάστημα κενό σε σχέση με την Ολομέλεια, έγιναν πλήρως οι διαδικασίες από πλευράς ωρών, κλήσεις φορέων κ.λπ. σε μικρότερο διάστημα. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε το Σαββατοκύριακο σαν ένα νεκρό χρόνο, που οριοθετεί δύο βδομάδες, αντί να είναι μία ολόκληρη εβδομάδα από την Επιτροπή στην Ολομέλεια.
Αναφέρομαι σε τέτοιου τύπου τεχνικές, οι οποίες βοηθάνε -δεν βλάπτουν- το ίδιο το νομοθετικό έργο και οι οποίες -σας επαναλαμβάνω- συνήθως, συνηθέστατα είναι συναινετικές. Δεν αφορούν στο κατεπείγον, στο επείγον, στα Σαββατοκύριακα και στα άλλα, τα οποία υπαινιχθήκατε. Είναι προφανώς έκτακτες διαδικασίες, προβλεπόμενες μεν απολύτως από τον Κανονισμό, οι οποίες, όμως, θα έπρεπε να ακολουθούνται σε πιο αραιά διαστήματα και για λιγότερα νομοθετήματα, εάν δεν είχαμε τη γνωστή πίεση της διαπραγμάτευσης.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΡΔΑΡΑΣ (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ): Κύριε Πρόεδρε, πριν από λίγο κάνατε -επιτρέψτε μου να πω- μια πολύ σημαντική επισήμανση. Ερωτηθήκατε για τις ακραίες κοινοβουλευτικές συμπεριφορές μέσα στις συνεδριάσεις. Αναφερθήκατε ευθέως στο Κόμμα της Χρυσής Αυγής -το γνωρίζουμε όλοι, παρακολουθούμε τι συμβαίνει- πλην, όμως, είπατε ότι δεν αφορά μόνο σε συμπεριφορά κάποιων Βουλευτών της Χρυσής Αυγής αλλά αφορά οριζόντια σε πολλά κόμματα, όχι σε όλα.
Επειδή είναι πολύ σημαντικό «χρυσαυγίτικες συμπεριφορές» να καταλογίζονται και σε άλλα πολιτικά κόμματα, τουλάχιστον, αν μπορείτε, να μας πείτε από τη θέση σας και με τη θεσμική σας ιδιότητα ποια κόμματα δεν αφορά αυτός ο συσχετισμός.
Ευχαριστώ.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Δεν ρωτήθηκα για «χρυσαυγίτικες συμπεριφορές», κύριε Μπουρδάρα. Ρωτήθηκα για το γενικό επίπεδο της συζήτησης και για διάφορα ζητήματα και προβλήματα. Εγώ δεν χαρακτήρισα ως «χρυσαυγίτικες» τις συμπεριφορές. Είναι διαφορετικής τάξης ζητήματα και προβλήματα, τα οποία έρχονται στην επιφάνεια από διάφορες πλευρές.
Άρα, όταν αναφέρομαι σε τέτοια προβλήματα, αναφέρομαι κατά μόνας -επαναλαμβάνω- σε Βουλευτές ή και σε ηγετικά στελέχη των κομμάτων, που διά της επιμονής τους, είτε σε δευτερεύοντα θέματα είτε σε θέματα εκτός ημερήσιας διάταξης είτε με συγκεκριμένες ατάκες και συγκεκριμένους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, δημιουργούν εντυπώσεις ή δημιουργούν σκηνικά -έκφραση και αυτή!- για να είναι συμβατά με τις εντυπώσεις μέσω της τηλοψίας ή των ιστοσελίδων.
Αυτά τα φαινόμενα τα γνωρίζετε τουλάχιστον καλά όσο κι εγώ. Μερικά έχουν και ονοματεπώνυμο, αλλά επειδή είμαστε σε μια μεταβατική φάση για όλους μας και άρα όλοι έχουν το δικαίωμα να επαναπροσδιορίζονται και να βελτιώνονται και να αλλάζουν, δεν έχει κανένα νόημα να τα προσωποποιούμε.
Όμως, το να τα καλύπταμε κιόλας και να λέγαμε ότι επειδή εγώ δεν έχω χτυπήσει ποτέ το κουδούνι, θα πει πως δεν έγινε και τίποτα, θα ήταν μεγάλο λάθος. Το γνωρίζουμε αυτό το πράγμα.
Το ότι το θέτουμε αυτό, για να λειτουργήσει, είναι καλό πράγμα. Να ξέρετε πως έχω κάνει και προσωπικές συζητήσεις με Βουλευτές αρκετών κομμάτων και έχουν αποδεχθεί ότι έχουν ξεπεράσει τα όρια, ότι έχουν συμπεριφερθεί κάποια στιγμή υβριστικά, ότι σηκώνονται και λένε άλλα αντί άλλων για άλλα θέματα κάποιες φορές κ.λπ. Αυτό είναι καλό να γίνεται, για να αναβαθμιστεί όλη η Βουλή.
Σας λέω, η σημερινή Βουλή έχει πάρα πολλούς νέους Βουλευτές και είναι και οκτακομματική. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό στη λειτουργία της.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΑΘΙΑΣ (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ): Τις προηγούμενες εβδομάδες ψηφίστηκαν κρίσιμα νομοσχέδια: ασφαλιστικό, φορολογικό, πολυνομοσχέδιο, οι τροπολογίες την περασμένη βδομάδα. Θα ήθελα να μου πείτε, ως Πρόεδρος της Βουλής, πώς αποτιμάτε αυτές τις διαδικασίες πολιτικά και κοινοβουλευτικά.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ (Πρόεδρος της Βουλής): Πολιτικά άψογες, κοινοβουλευτικά προβληματικές. Έτσι δεν είναι; Το έχουμε πει χίλιες φορές. Θα θέλαμε πολύ περισσότερο χρόνο, θα ήθελαν όλοι πολύ περισσότερο χρόνο, θα ήθελαν οι διαπραγματευτές αυτής της Κυβέρνησης πολύ περισσότερο χρόνο, για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Μιλάμε για την περίφημη πρώτη αξιολόγηση, η οποία εμπροσθοβαρώς έκλεισε αυτό το μέρος του «οδικού χάρτη» της συμφωνίας του καλοκαιριού. Μόλις σήμερα, αύριο, χθες -δεν ξέρω πότε ακριβώς- έκλεισε τυπικά. Εκεί μέσα ήταν πάρα πολλά ζητήματα και υπήρχαν πολύ διαφορετικές απόψεις, για τις οποίες γινόταν μια μεγάλη προσπάθεια -δεν θα την κρίνω εγώ τώρα εδώ- για να έχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα για τη χώρα μας.
Το αποτέλεσμα ήταν ως προς την κοινοβουλευτική διαδικασία, διότι αυτό που είπαμε μέχρι τώρα ήταν το πολιτικό και το συμπέρασμα, εκείνο που είδαμε. Κοινοβουλευτικά, όμως, αυτό συμπίεσε την όλη διαδικασία της Βουλής. Το έχουμε πει σε όλους τους τόνους, το έχουμε αναγνωρίσει, είναι γνωστό.
Θα υπήρχε και ο άλλος δρόμος, όμως θα ήταν ακόμα πιο δύσβατος, δηλαδή ο δρόμος των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Και η παρούσα Κυβέρνηση αναγκάστηκε, αν δεν κάνω λάθος, δύο φορές από τον Σεπτέμβριο και ύστερα να φέρει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που αφορούσαν όμως σε προθεσμίες που τελείωναν στο τέλος Δεκεμβρίου κ.λπ. Η Κυβέρνηση αναγκάστηκε να προσχωρήσει σε αυτό το συνταγματικό, το κατ’ εξαίρεση μέσο. Γενικά, όμως, δεν είναι σε αυτήν την αντίληψη η παρούσα Κυβέρνηση και -νομίζω- σωστά. Αυτός θα ήταν ένας άλλος δρόμος. Δεν θα ήταν καλή επιλογή.
Εγώ συγχαίρω τους συναδέλφους Βουλευτές όλων των κομμάτων -προηγουμένως το είπα και για τις Υπηρεσίες- άντρες και γυναίκες, που σε όλη αυτήν την ύλη που περιγράψατε τώρα εν συνόλω, που αποτελεί επί της ουσίας το 85% του προγράμματος της Συμφωνίας -περί αυτού πρόκειται- για την τριετία, αλλά ήρθε εμπροσθοβαρώς, μπόρεσαν και αντεπεξήλθαν με αξιοπρέπεια, με γνώση, όπως φάνηκε τουλάχιστον από αρκετούς ομιλητές απ’ όλους τους χώρους. Επισήμαναν σημεία, στοιχεία, αντιφάσεις, ολιγωρίες, ελλείψεις, διαφωνίες.
Έγινε μια διαδικασία στα όρια και το γνωρίζουμε αυτό. Ήταν επιτυχής πολιτικά, όμως αυτή η διαδικασία παρετάθη για λόγους που δεν έχει σημασία τώρα να αναφέρω, διότι επίσης γνωρίζουμε ότι είναι μια αξιολόγηση η οποία θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στο τέλος του προηγούμενου χρόνου, συμπεριλαμβανομένου και του φορολογικού, που δεν ήταν στην ύλη της πρώτης αξιολόγησης.
Επειδή δεν θέλαμε να ξαναζήσουμε επακριβώς αυτό που ζήσαμε πέρσι τον Ιούλιο, είπαμε να σταματήσει τον Μάιο και τον Ιούνιο αυτή η υπόθεση και επισπεύσαμε αυτές τις πολιτικές διαδικασίες. Υπήρχε, δηλαδή, και μια στρατηγική για το πώς έφταναν την τελευταία στιγμή.
Μόνο θα σας πω τώρα για το Ελληνικό, το MoU και τι σημαίνει. Ξέρετε πότε θα έλθει η σύμβαση; Στις 16-17 Νοεμβρίου θα έλθει. Δεν κλείνει τώρα η σύμβαση. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε μια ξαφνική εμμονή να κλείσει τώρα το συμφωνητικό. Κατά τη γνώμη μου έκλεισε σε σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν παίζει ρόλο. Υπήρχε πλήθος θεμάτων και καθένα απ’ αυτά ήταν όγκος.
Κυρίες και κύριοι, υπάρχει άλλη ερώτηση; Όχι.
Σας εξαντλήσαμε. Μας συγχωρείτε. Θα κάνουμε συχνά-πυκνά αυτούς τους απολογισμούς, αρκεί να έχουμε κάτι να σας πούμε. Σε λίγο έχουμε Διάσκεψη των Προέδρων σε σχέση με τους δικαστικούς και με τον προγραμματισμό του έργου μας.
Σας ευχαριστώ.
