Λόγω εργασιών συντήρησης των συστημάτων του Ειδησεογραφικό Πρακτορείο    www.vouli.net, θα υπάρξει διακοπή στις υπηρεσίες. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας. * Ειδησεογραφικό Πρακτορείο _ www.vouli.net _ από το 1980 * Hellenic Cypriot * Hellenic Cypriot Press Agency * Κυβέρνηση www.vouli.net * Κυβέρνηση * Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης Ι.Ι. Μάγερ * Κυβέρνηση * Υπουργεία * Κυβερνητικός Εκπρόσωπος * Κόμματα * Βουλευτές * Κοινοβουλευτικές Ομάδες *_ Κύπρος * Κυβέρνηση * Κόμματα * Ε.Ε. * Ορθοδοξία * voulinet_politics * Παιδεία * Πολιτισμός * Περιφέρειες * Δήμοι * Τουρισμός * Βουλή * Economy * Business * Ανάρτηση των δελτίων τύπου σε 24ωρη βάση, καθώς και φωτογραφιών για την προβολή στα Μ.Μ.Ε.

2.2.10

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ECONOMIST

Αθήνα 2 Φεβρουαρίου 2010
Όλα αυτά τα θέματα, καθώς και την επίλυση των προβλημάτων, και ως αντιπολίτευση μπορούσα να τα παρακολουθώ, αλλά πιο θεωρητικά. Τώρα, τα παρακολουθώ πιο άμεσα, σε ό,τι αφορά τους κερδοσκόπους και τα διάφορα hedge funds, που όμως μάλλον επιβεβαιώνουν όσα θεωρητικά λέγαμε και προεκλογικά.



Και πράγματι, ένα πρώτο που θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς γι’ αυτά που είπε ο Joseph Stiglitz, και θα το βάλω σε πιο πολιτική βάση, είναι ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που τελικά εκπροσωπούν λαούς, συλλογικά όντα, κράτη, έχουν σ’ αυτή την παγκόσμια οικονομία πολύ μικρότερη ισχύ, πολλές φορές από αδιαφανή συγκεντρωμένα συμφέροντα και κερδοσκόπους, όπως ανέφερε. Και αυτό νομίζω είναι ένα βαθύτερο πρόβλημα Δημοκρατίας, το οποίο πρέπει ν’ αναγνωρίσουμε και να λύσουμε.

Δεν νομίζω ότι θα πει κανείς ότι πρέπει να είμαστε ενάντια στις αγορές ή ενάντια στο κράτος, αλλά να βάλουμε και το κράτος και τις αγορές στην υπηρεσία των πολιτών. Και σήμερα, δυστυχώς, έχουμε μια συγκέντρωση εξουσίας, που αιχμαλωτίζει τα κράτη και επιτρέπει ανεξέλεγκτα σε κάποιες δυνάμεις να ωθούν και να οδηγούν σε αποφάσεις, που δεν είναι σύμφωνες με το συλλογικό συμφέρον, όχι μόνο των κρατών και των λαών, αλλά και ευρύτερα της παγκόσμιας οικονομίας.

Το δεύτερο που ήθελα να πω είναι πως σε ό,τι αφορά το φετιχισμό για το έλλειμμα, το οποίο ανέφερε ο Joseph Stiglitz, θα συμφωνήσω ότι θα πρέπει να υπάρξει μια στήριξη της πραγματικής οικονομίας, με παρέμβαση μέσω προϋπολογισμού. Αυτό έγινε και τον τελευταίο χρόνο με την κενσυανή λογική και χωρίς αυτό δεν θα είχαμε τη μικρή, έστω, ανάκαμψη ή ανάσχεση της ύφεσης.

Το ελληνικό πρόβλημα βέβαια είναι αυτό το οποίο περιέγραψε. Δυστυχώς, ενώ ανέβηκαν τα ελλείμματα, τα χρήματα που επενδύθηκαν δεν επενδύθηκαν ουσιαστικά, αλλά σπαταλήθηκαν σε μη παραγωγικές δραστηριότητες, για να το πω πολύ διπλωματικά.

Άρα λοιπόν, το ελληνικό πρόβλημα είναι διπλό. Είναι η αύξηση του ελλείμματος. Για να το πούμε πολύ απλά, δεν έπιασαν τόπο αυτά, τα χρήματα τα οποία εμείς χρησιμοποιήσαμε και δημιούργησαν το έλλειμμα. Ενώ σε άλλες χώρες, όπου πράγματι έχουν αυξηθεί τα ελλείμματα, τουλάχιστον η αύξηση των ελλειμμάτων έχει συμβάλει σ’ ένα μεγάλο βαθμό στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην υποστήριξη υποδομών, στην ανάπτυξη δομών αντιμετώπισης της ανεργίας, όπως είναι η κατάρτιση και η επανακατάρτιση, ενός συστήματος δηλαδή που βοηθά στο ξεπέρασμα αυτής της ύφεσης, ή τουλάχιστον στην ανάσχεσή της.

Και βεβαίως, χρειάζεται να βρούμε επενδύσεις. Απ’ τη μια μεριά λοιπόν, έχουμε να μειώσουμε το μεγάλο έλλειμμα, όμως από την άλλη μεριά, έχουμε την ανάγκη επενδύσεων. Και εδώ είναι ένα ερωτηματικό. Εμείς έχουμε βέβαια αυξήσει στον προϋπολογισμό μας τις δημόσιες επενδύσεις κατά τι, δεν έχουμε τεράστια περιθώρια όμως. Γι’ αυτό, υπάρχει ευτυχώς το ΕΣΠΑ, τα διαρθρωτικά Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που όμως και αυτά δεν θα είναι αρκετά, αν δεν βρούμε και σημαντικές ιδιωτικές επενδύσεις.

Καθοριστική θα είναι όμως, όπως είπες Joseph, η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία βρίσκεται θα έλεγα σε μια «σχιζοφρένεια», θα μπορούσε να πει κανείς, μεταξύ της ανάγκης να τονώσει την οικονομία και να ακολουθήσει τους κανόνες του Μάαστριχ, αλλά και να αντιμετωπίσει προβλήματα που υπάρχουν σε μερικές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα και όχι μόνον.

Θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν κεφάλαια, με δύο τρόπους. Και δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο ότι, στην επόμενη συνάντησή μας, συζητάμε, μαζί με το οικονομικό πρόγραμμα, και το πρόγραμμα που προέκυψε μετά την Κοπεγχάγη, δηλαδή την ουσιαστική αδυναμία της Διεθνούς Κοινότητας να πάρει αποφάσεις γύρω από την πράσινη ανάπτυξη.

Εάν είχαμε πάρει σοβαρές αποφάσεις γύρω από την πράσινη ανάπτυξη, είναι πιστεύω πιθανό, αν όχι και σίγουρο, ότι θα ακινητοποιούσαμε σημαντικά κεφάλαια για επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη. Και αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με την ανάσχεση και την αντιμετώπιση της ύφεσης.

Θεωρώ λοιπόν ότι το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, αλλά και το πρόβλημα της οικονομικής ύφεσης, θα μπορούσαν να συνδυαστούν, να αντιμετωπισθούν με συνδυασμένο τρόπο, κινητοποιώντας νέα κεφάλαια για νέες τεχνολογίες, που δίνουν μια βιωσιμότητα, δηλαδή πραγματικά βιώσιμες οικονομίες, στις οποίες θα επένδυαν και ιδιώτες και κράτη.

Το δεύτερο όμως σημαντικό που ανέφερε ο Joseph, και εκεί θα μπορούσε και η Ευρωπαϊκή Ένωση να συμβάλει, είναι για παράδειγμα τα λεγόμενα «πράσινα ομόλογα», που είναι και μια πρόταση που έχει κατατεθεί από διάφορα κράτη και διάφορα κόμματα, όπως και από τα σοσιαλιστικά, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα άλλο ζήτημα, το οποίο έχει τεθεί, είναι αυτό των ευρωομολόγων. Να υπήρχε δηλαδή ένα ομόλογο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το δανεισμό των κρατών - μελών, με μικρότερο spread, με μικρότερο επιτόκιο απ’ ό,τι στις διεθνείς αγορές, ιδιαίτερα όταν υπάρχει αυτή η κερδοσκοπία.

Μάλιστα, οι προτάσεις που κατά καιρούς έχουν τεθεί - διότι υπάρχει κι ένας φόβος της Γερμανίας, για το κύρος της, να σηκώσει το βάρος για τα ευρωομόλογα - θα ήταν ότι αν υπάρχουν κράτη, τα οποία έχουν πραγματικά διαρθρωτικά προβλήματα, όπως είναι η Ελλάδα, ναι, θα πλήρωναν κάτι παραπάνω για το δανεισμό, αλλά δεν θα ήταν στο ύψος των σημερινών επιτοκίων στις διεθνείς αγορές. Και αυτό το κάτι παραπάνω που θα πλήρωναν, θα πήγαινε σ’ ένα κοινό Ευρωπαϊκό Ταμείο, που θα χρησιμοποιούσε η Ευρώπη για συγκεκριμένες ανάγκες, αλλά και ως εξασφάλιση των χωρών, όπως η Γερμανία, αλλά επίσης και για να χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα πιθανώς για άλλου είδους επενδύσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτές είναι λοιπόν μερικές ιδέες που υπάρχουν.

Βεβαίως, εγώ έχω δύο «καπέλα», αλλά το πρώτο μου «καπέλο» είναι Πρωθυπουργός της χώρας. Και όταν η Ελλάδα μιλάει για ευρωομόλογα, αυτό λειτουργεί δυστυχώς αρνητικά, ως μία αδυναμία, ενώ όταν μιλάω ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, μπορώ να μιλάω πιο εύκολα για τέτοια θέματα.

Αυτή τη στιγμή, η προτεραιότητά μου είναι να φύγουμε ως χώρα από το αδιέξοδο. Και το θέμα των ευρωομολόγων, μακάρι να υπάρξει ως εξέλιξη, αλλά δεν μπορούμε να βασιστούμε σε κάτι που συζητείται και δεν ξέρουμε αν αύριο θα πραγματοποιηθεί.

Άρα, λοιπόν, εμείς πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως κράτος, μέσα στις υπάρχουσες συνθήκες, και να κινηθούμε με τα δεδομένα που είναι στο τραπέζι σήμερα.

Θα τελειώσω με μία σκέψη, που μου έδωσε ως ιδέα ο Joseph Stiglitz παλαιότερα, όταν βρεθήκαμε στη Νέα Υόρκη πριν από τις εκλογές: το θέμα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα και όχι μόνο στην Ελλάδα. Θα μπορούσε όμως η Ελλάδα, μαζί με άλλες χώρες, να πάρει πρωτοβουλία για μια ευρωπαϊκή και διεθνή διάσκεψη, με αντικείμενο τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και πώς αυτή συνδυάζεται με την εργασία, με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, την καινοτομία, την πράσινη ανάπτυξη, τη στήριξη της οικογένειας και των μικρών επιχειρήσεων σε κάθε χώρα.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Joseph λοιπόν για τις ιδέες του, είναι πάντα επίκαιρες, ιδιαίτερα αυτή την εποχή, και νομίζω ότι οι ιδέες του θα είναι χρήσιμες και για τον ευρύτερο προβληματισμό. Θέλω να τονίσω όμως ότι τον ευχαριστώ και για τις πολλές, όχι μόνο θεωρητικές, αλλά και πρακτικές του ιδέες, πολλές από τις οποίες θα συμβάλλουν και στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Ευχαριστώ πολύ Joseph, να είσαι καλά.

Κυρ. Μητσοτάκης: Χρειαζόμαστε πρόσθετους πόρους για το μεταναστευτικό και το Ταμείο Αλληλεγγύης

  Κυρ. Μητσοτάκης: Χρειαζόμαστε πρόσθετους πόρους για το μεταναστευτικό και το Ταμείο Αλληλεγγύης