αλλά δεν συ?βαίνει το ίδιο ?ε τις πιέσεις του για πρόσθετα ?έτρα, τονίζει, μεταξύ των άλλων, σε συνέντευξη του στο περιοδικό «Επίκαιρα» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης και θεωρεί αναγκαία την συγκρότηση«ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, που θα υπερβεί τις παλιές διαχωριστικές γρα??ές και θα ηγηθεί του αγώνα για την αλλαγή της κυρίαρχης πολιτικής και τον δη?οκρατικό ?ετασχη?ατισ?ό της Ευρώπης».
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης αναφερόμενος στις αντιθέσεις που έχουν ανακύψει μεταξύ των εταίρων και της στήριξης που είχε η κίνηση του πρωθυπουργού να χορηγήσει μέρος του πλεονάσματος σε χαμημοσυνταξιούχους και να παγώσει για ένα χρόνο τον ΦΠΑ στα νησιά του Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, είπε πως «οι αντιθέσεις αυτές δείχνουν πράγ?ατι τη ση?αντική αλλαγή που έχει συντελεστεί από πέρσι ?έχρι φέτος. Είναι η πρώτη φορά που ένα ευρύ φάσ?α δυνά?εων αντέδρασε σε ?ια απόφαση του Ευρωπαϊκού Μηχανισ?ού Σταθερότητας (ESM). Ανα?φίβολα, είναι ?ια θετική ?ετατόπιση, στην οποία έπαιξε ση?αντικό ρόλο η παρουσία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. ?ιότι πολλά από αυτά που αφορούν σε ε?άς αποτελούν πρόκρι?α για τις ευρύτερες τάσεις που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη. Γι? αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ και η ελληνική κυβέρνηση λειτουργούν ως ση?είο αναφοράς για πολλές προοδευτικές δυνά?εις στην Ευρώπη». Και πρόσθεσε ότι η εξέλιξη αυτή «δεν είναι απλώς ρητορική ή συγκυριακή, αλλά εκφράζει τη ζωτική ανάγκη για τη συγκρότηση ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, που θα υπερβεί τις παλιές διαχωριστικές γρα??ές και θα ηγηθεί του αγώνα για την αλλαγή της κυρίαρχης πολιτικής και τον δη?οκρατικό ?ετασχη?ατισ?ό της Ευρώπης. Η ε?βέλεια, ωστόσο, και το βάθος αυτής της δυνα?ικής θα εξαρτηθούν από τη συνέπεια των δυνά?εων που θα συγκροτήσουν αυτό τον πόλο και από τη στήριξη που θα βρει στα κινή?ατα και τους λαούς».
Σχετικά με τις αντιδράσεις απέναντι στην κυβέρνηση σημείωσε πως «πράγ?ατι, αν και πολλοί υποστήριξαν το δικαίω?α της κυβέρνησης να λάβει τη σχετική απόφαση, κάποιοι ζήτησαν την τι?ωρία της επειδή, όπως είπαν, παραβίασε τους κανόνες. Ποιους κανόνες ό?ως παραβίασε η ελληνική κυβέρνηση; Και αν υπάρχει παραβίαση, από ποιον έγινε; Γιατί τα βραχυπρόθεσ?α ?έτρα για το χρέος «πάγωσαν»; Αλλά, και πριν απ? αυτό, ποιος και γιατί συνέδεσε τα βραχυπρόθεσ?α ?έτρα για το χρέος ?ε τη δεύτερη αξιολόγηση, ενώ, όπως ανέφερε η απόφαση του Eurogroup του Μαΐου, θα έπρεπε να τεθούν σε εφαρ?ογή α?έσως ?ετά την πρώτη αξιολόγηση; Εκείνο το οποίο έκανε η κυβέρνηση αποτελεί κυριαρχικό δικαίω?α της χώρας και, εφόσον ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασ?α έχει υπερκαλυφθεί, δεν παραβιάζει τη συ?φωνία, διότι η ύπαρξη της τελευταίας δεν ση?αίνει ακύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της δυνατότητας της κυβέρνησης να κυβερνά. Οι όποιες αντιδράσεις ακούστηκαν επο?ένως υπηρετούν άλλες σκοπι?ότητες».
Παράλληλα κάνει λόγο για την εμφάνιση μιάς επικίνδυνης τάσης, η οποία δεν αφορά ?όνο στην Ελλάδα «ο νεοφιλελευθερισ?ός είχε εξαρχής το σπέρ?α της επιστροφής σε έναν, από πολλές απόψεις, αρχαϊκό και τι?ωρητικό καπιταλισ?ό, στον οποίο η αποτυχία και η παρέκκλιση τι?ωρούνται. Η τάση αυτή έγινε κυρίαρχη ?ετά το ξέσπασ?α της κρίσης. ?εν έχουν άδικο, λοιπόν, όσοι υποστηρίζουν ότι ζού?ε τη φάση ενός «τι?ωρητικού νεοφιλελευθερισ?ού», στον οποίο η τι?ωρία και η απειλή της τι?ωρίας αποτελούν ?ηχανισ?ούς επιβολής πειθαρχίας, ?ε τον φόβο να παίρνει τη θέση της αλληλεγγύης. Από τη σκοπιά αυτών των αντιλήψεων, ο πρωθυπουργός, η ελληνική κυβέρνηση, η χώρα συνολικά πρέπει να τι?ωρηθούν, διότι τόλ?ησαν να κάνουν κάτι που, ακό?η κι αν δεν παραβιάζει κάποιους τυπικούς κανόνες, αποτελεί ένα «α?άρτη?α», ?ια «εκτροπή» που πρέπει να τι?ωρηθεί προς συ??όρφωση του παραβάτη και παραδειγ?ατισ?ό των κοινωνιών. Εδώ ό?ως αρχίζουν οι α?ηχανίες και οι αντιφάσεις. ?ιότι αν το δόγ?α αυτό επικρατήσει, ο ση?ερινός θύτης ?πορεί να είναι το αυριανό θύ?α, ο τι?ωρός να είναι ο τι?ωρού?ενος. Το θέ?α είναι ακό?η πιο σοβαρό, διότι δεν αφορά ?όνο στα κράτη και τις κυβερνήσεις. Οι οπαδοί του τι?ωρητικού νεοφιλελευθερισ?ού θέλουν να ανα?ορφώσουν ολόκληρες τις κοινωνίες στη βάση της τι?ωρητικής λογικής. Πίσω από τις δια?άχες, λοιπόν, γύρω από το «έκτακτο βοήθη?α» βρίσκεται ένα πολύ σοβαρότερο ζήτη?α που αφορά στον χαρακτήρα των κοινωνιών, στην προοπτική της Ευρώπης».
Ο κ. Δραγασάκης ερωτηθείς για την στάση της Νέας Δημοκρατίας να επιλέξει το «παρών» στη σχετική ψηφοφορία της Βουλής είπε ότι «και η Νέα ?η?οκρατία διχάστηκε. Ένα τ?ή?α της υιοθέτησε τη λογική «ό,τι πουν οι δανειστές, αν το εγκρίνουν, τότε δώστε το βοήθη?α». Ό?ως, όπως είπα?ε, οι δανειστές δεν είχαν ενιαία θέση. Η Ν?, λοιπόν, ταυτίστηκε ?ε τις πιο ακραίες απόψεις, ?ε τους φορείς της τι?ωρητικής λογικής. Ένα άλλο τ?ή?α του κό??ατος της αξιω?ατικής αντιπολίτευσης συνειδητοποιεί ότι η στάση αυτή εγκυ?ονεί σοβαρούς κινδύνους και για την κοινωνία και για τη χώρα, γι? αυτό και αναγνωρίζει την ανάγκη «εθνικής συνεννόησης» σε κάποια τουλάχιστον θέ?ατα». Και ανέφερε πως «υπάρχουν πολλά που έπρεπε και πρέπει να κάνου?ε ?όνοι ?ας. Αλλά ακό?η και το να δεχό?ασταν άκριτα ό,τι θα ?ας ζητούσαν θα προϋπέθετε πως ό,τι θα ?ας ζητούσαν θα ήταν σωστό, δίκαιο και σύ?φωνο ?ε το ευρύτερο κοινωνικό και εθνικό συ?φέρον. Αλλά έτσι λειτουργεί η Ευρώπη σή?ερα;
Η ως τώρα ε?πειρία και οι καταστροφικές συνέπειες του πρώτου και του δευτέρου Μνη?ονίου, όπως και ο ασύ??ετρος πόλε?ος που δεχτήκα?ε το πρώτο εξά?ηνο του 2015, δείχνουν πόσο αφελής αλλά και επικίνδυνη είναι αυτή η λογική. Στην πραγ?ατικότητα, αυτό που επιδιώκουν ορισ?ένοι είναι η ενοχοποίηση κάθε διαπραγ?άτευσης, κάθε διεκδίκησης, κάθε αντίστασης. Ασφαλώς, η συ??ετοχή στην ΕΕ απαιτεί την αποδοχή των κανόνων ?ε τους οποίους λειτουργεί, ακό?η κι αν δεν συ?φωνού?ε ?ε αυτούς, όπως και συνέπεια προς τις υποχρεώσεις και τις δεσ?εύσεις που αναλα?βάνου?ε. Ό?ως, τούτων δοθέντων, η διαρκής διαπραγ?άτευση, η οργανω?ένη διεκδίκηση, η τεκ?ηριω?ένη αντίσταση δεν είναι κάποιου είδους απόκλιση από τον ευρωπαϊκό κανόνα, αλλά τρόπος λειτουργίας των κανόνων».
Για τον ρόλο του ΔΝΤ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επεσήμανε ότι «εξαρχής η δική ?ας θέση ήταν ότι η κρίση που βιώνου?ε είναι διπλή: και ελληνική και ευρωπαϊκή. Για τον λόγο αυτό υποστηρίζα?ε την άποψη ότι η λύση πρέπει να δοθεί ?έσω των ευρωπαϊκών θεσ?ών. Η συ??ετοχή, λοιπόν, του ?ιεθνούς Νο?ισ?ατικού Τα?είου δεν ήταν δική ?ας επιλογή. Κατ? αντιστοιχία, κατανοού?ε ότι και το τι θα κάνει το ?ΝΤ σή?ερα δεν είναι θέ?α που ?πορεί να κριθεί ?ε κριτήρια που αφορούν στενά στη δική ?ας περίπτωση, καθώς η αποχώρηση του Τα?είου από το ελληνικό πρόγρα??α θα σή?αινε αποχώρησή του συνολικά από την Ευρώπη. Και εκείνοι που επι?ένουν να παρα?είνει το ?ΝΤ στο ελληνικό πρόγρα??α ίσως το κάνουν για να βρίσκεται το Τα?είο σε ετοι?ότητα σε περίπτωση που χρειαστεί για άλλες χώρες της Ευρώπης. Ακριβώς γι? αυτό το πρόβλη?α ?ας υπερβαίνει και η θέση της κυβέρνησης είναι ότι, είτε ?είνει είτε όχι το ?ΝΤ, το ζητού?ενο είναι να ?ην θέτει προσκό??ατα. Και η διαπίστωση που κάνου?ε είναι ότι, ενώ ?έχρι τώρα οι πιέσεις του Τα?είου σε ό,τι αφορά στη ?είωση του χρέους ?όπως εκ του αποτελέσ?ατος προκύπτει? έχουν κυρίως ρητορικό χαρακτήρα, δεν συ?βαίνει το ίδιο ?ε τις πιέσεις του για πρόσθετα ?έτρα».
Και για την κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση από την αντιπολίτευση για αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, ανέφερε ότι «η αξιω?ατική αντιπολίτευση οδεύει σε ολισθηρό δρό?ο, γιατί αν για τα πάντα φταίει η κυβέρνηση, τότε στη συνείδησή της δεν υπάρχουν θεσ?οί ή αιτή?ατα που προσκρούουν στο γενικότερο εθνικό και κοινωνικό συ?φέρον. Όποιος ?ιλά για καθυστερήσεις θα πρέπει να παίρνει θέση και για τις αιτίες των καθυστερήσεων αυτών. Αυτή τη στιγ?ή όλη η Ευρώπη αναγνωρίζει πως σε ό,τι αφορά στη δεύτερη αξιολόγηση η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει τις υποχρεώσεις της και οι πάντες κατανοούν ότι η ?οναδική πηγή καθυστερήσεων είναι οι αποκλίνουσες στρατηγικές των δανειστών. Η Νέα ?η?οκρατία, λοιπόν, θα πρέπει να πάψει να κρύβεται και να ?άθει να αναλα?βάνει τις ευθύνες της».
Ο κ. Δραγασάκης σχετικά τη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασ?άτων στο 3,5% του ΑΕΠ και ?ετά το 2018 είπε ότι «η δική ?ας πρόταση ξεκινά από την κοινή διαπίστωση ότι υψηλά πρωτογενή πλεονάσ?ατα είναι ανέφικτα για ?ακρές χρονικές περιόδους. Αυτό ιδίως ισχύει για ?ια οικονο?ία όπως η ελληνική, που έχει βγει από ?ακρά ύφεση. Επίσης, ξεκινά?ε από την κοινή διαπίστωση ότι βιώσι?α πλεονάσ?ατα ?πορούν να υπάρξουν ?όνο στη βάση ?ιας ισχυρής και διατηρήσι?ης ανάπτυξης. Επο?ένως, η συζήτηση για τα πρωτογενή πλεονάσ?ατα δεν ?πορεί να γίνει ερή?ην των ρυθ?ών ανάπτυξης. Άρα η πρώτη δική ?ας πρόταση για την περίοδο ?ετά το 2018 είναι ότι η όποια συ?φωνία για πρωτογενή πλεονάσ?ατα θα πρέπει να περιλα?βάνει και τη διάσταση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, καθώς και ενδεχο?ένων πολιτικών που θα ?πορούσαν να ενισχύσουν την ανάπτυξη και τη δη?ιουργία θέσεων εργασίας. Η δεύτερη πρότασή ?ας είναι ?έρος του πλεονάσ?ατος, όπως έχει αναφέρει ο υπουργός Οικονο?ικών, να διατεθεί για στοχευ?ένες δράσεις, όπως η ενίσχυση της εξωστρέφειας, η στοχευ?ένη ?είωση της φορολογίας κ.ά.». και διέψευσε κατηγορηματικά ότι η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για πλεονάσ?ατα 3,5% για πολλά χρόνια ?ετά το 2018 λέγοντας χαρακτηριστικά «Τότε γιατί ασκούνται πιέσεις;».
Ερωτηθείς για την αξιολόγηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ο κ. Δραγασάκης επισημαίνει ότι «μέρα ?ε τη ?έρα κατακτά?ε καλύτερη γνώση του περιβάλλοντος και των αναγκαιοτήτων της διακυβέρνησης και συγκροτού?ε τις αριστερές απαντήσεις στα προβλή?ατα που αναδύονται. ?ύνα?ή ?ας είναι η ?εγάλη προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία, η οποία απαιτεί την αλλαγή και την απο?άκρυνση από πρακτικές περασ?ένων δεκαετιών. Μέλη?ά ?ας είναι αυτή η ?εγάλη πλειοψηφία να ?ετασχη?ατιστεί σε ?ια συνειδητή κοινωνική συ??αχία ?ε την αντίστοιχη πολιτική έκφραση. Ορίζοντάς ?ας δεν είναι η διαχείριση του παρόντος ?ε όρους του παρελθόντος, αλλά η καλλιέργεια ?ιας αριστερής κυβερνησι?ότητας ?ε στόχο την κοινωνική αλλαγή, τον ?ετασχη?ατισ?ό της κοινωνίας». Και αποσαφηνίζοντας την «αριστερή κυβερνησιμότητα» ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης εξηγεί ότι «ση?αίνει ένταξη του επι?έρους και του καθη?ερινού σε ένα σχέδιο για την αλλαγή της κοινωνίας, ?αζί και του ίδιου του τρόπου διακυβέρνησης. Είναι η δίκαιη ανάπτυξη και το νέο αναπτυξιακό υπόδειγ?α, που θα επιτρέψουν την αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και τη δικαιότερη διανο?ή του παραγό?ενου πλούτου. Είναι η πολιτική του νέου κοινωνικού κράτους, που ση?αίνει την ανάπτυξη νέων ?ορφών άσκησης της εξουσίας και διαχείρισης της διοίκησης και την ανάδυση ?ιας νέας σχέσης ανά?εσα στον πολίτη και το κράτος. Αυτές είναι διαδικασίες που εξελίσσονται και έχουν ?έσα τους τον σπόρο της αλλαγής του κοινωνικού υποδείγ?ατος, η οποία είναι, άλλωστε, και ο βασικός ?ας πολιτικός στόχος: η αλλαγή του τρόπου ?ε τον οποίο ο καθένας ?ας σκέφτεται και δρα. Όλα αυτά αλληλεπιδρούν ?ε τις προσπάθειες στον ευρωπαϊκό στίβο· το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Είναι αυτά που νοη?ατοδοτούν το εγχείρη?α του ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτά που θέτουν τους στόχους για την κυβέρνησή ?ας για τη χρονιά που έρχεται».
