ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ APIVITA
ΣΤΟ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ ΑΤΤΙΚΗΣ
1.12.2017
Αφού σας ευχαριστήσω κύριε Κουτσιανά, θέλω να διευκρινίσω κάτι. Όλοι μπορεί να διερωτώνται: Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε μια ιδιωτική επιχείρηση, γιατί πάει εκεί; Ποιός είναι ο λόγος; Σε όλους λοιπόν εκείνους που είναι καλόπιστα - θέλω να ελπίζω – περίεργοι προς αυτή την κατεύθυνση, τονίζω ότι στους δρόμους μου ανά την Ελλάδα, που μου δίνουν δύναμη κάθε φορά που τους περιέρχομαι, όπου υπάρχει αυτή η δύναμη της δημιουργίας, ιδίως από τον ιδιωτικό τομέα, πηγαίνω. Και με αυτή την έννοια είμαι και σήμερα εδώ. Σε κάτι που είναι γνωστό, και σ’αυτό είσθε τυχερός. Γιατί υπάρχουν άλλες προσπάθειες σημαντικές που δεν είναι γνωστές. Ευτυχήσατε, χάρις και στις δικές σας ικανότητες και της κυρίας Κουτσιανά, να είσθε γνωστοί ήδη και να φαίνεται και να αποδίδει αυτή η δύναμη της δημιουργίας και το αποτέλεσμα της δημιουργίας.
Γιατί αυτός εδώ ο χώρος - δεν χρειάζεται να μπω στο τι ακριβώς παρασκευάζει, το ξέρετε όλοι, και είμαι ο τελευταίος που είμαι αρμόδιος να το πω αυτό το πράγμα - έχει πολλούς συμβολισμούς γενικότερα. Πριν απ΄ όλα από την ίδια του την οργάνωση και από το προϊόν το οποίο ξεκινάει. Σας τόλεγα πριν, το αισθάνομαι: Ξέρετε, η μελισσοκομία έχει το εξής χαρακτηριστικό που μπορεί να μας εμπνέει: Κοιτάξτε πως δουλεύει ένα μελίσσι, μια κυψέλη. Λίγοι ξέρουν πόσο μικρός είναι ο βιολογικός κύκλος της μέλισσας. Και όμως όταν το παρατηρεί κανείς αισθάνεται ότι είναι ένας αιώνιος κύκλος. Βεβαίως οι μέλισσες ζουν τόσο λίγο, αλλά η παραγωγή έχει μια συνέχεια που οφείλεται κυρίως στην οργάνωση, η οποία εξασφαλίζει αυτή την συνέχεια. Κάτι που μας λείπει, ιδίως εδώ στην Ελλάδα, στην ίδια την δική μας δημιουργία, και στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, αλλά ιδίως στον δημόσιο τομέα. Διότι δεν είχαμε και δεν έχουμε ακόμα την παιδεία της συνεργασίας, την παιδεία της συνέχειας. Ένα από τα χαρακτηριστικά τα οποία διακρίνουν, ιδίως τον δημόσιο τομέα, είναι η έλλειψη συνέχειας. Δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε ό,τι καλό έχουμε μπροστά μας και να το προχωρήσουμε. Θεωρούμε ότι από μας ξεκινούν τα πάντα και καταλήγουν σε μας. Αυτή η έλλειψη συνέχειας πρέπει να σταματήσει. Και το μελίσσι, και η επιχείρηση εδώ που είναι οργανωμένη πάνω στην χρήση του μελισσιού, μας το δείχνουν. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία οφείλω να επισημάνω. Δεν είναι μονοπώλιο δικό σας, αλλά εδώ – σας είπα – έχετε την τύχη να το ξέρουν περισσότεροι. Τα τρία χαρακτηριστικά αυτής εδώ της επιχείρησης - και άλλων ανά την Ελλάδα, αλλά ιδίως εδώ που βρισκόμαστε - είναι:
Πρώτον, η εταιρική κοινωνική ευθύνη. Η οργάνωση της επιχείρησης πάνω στο πρότυπο μιας υποδειγματικής εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, η οποία έχει πολύ μεγάλη σημασία αν αναλογισθούμε σε ποιους καιρούς βρισκόμαστε, πόση ανάγκη υπάρχει να στηριχθεί η κοινωνική συνοχή, σε μια κοινωνία που χειμάζεται, που κινδυνεύει ή μάλλον κινδύνευσε. Χρησιμοποιώ αυτό τον χρόνο για να σηματοδοτήσω την βαθιά μου πεποίθηση ότι θα τραβήξουμε μπροστά. Αλλά η εμπειρία που περάσαμε πρέπει να μας διδάσκει ότι στα δύσκολα ήταν η συμπαράσταση, η αλληλεγγύη του καθενός προς τον άλλον που έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Ο τρόπος με τον οποίον έχετε οργανώσει την εταιρική κοινωνική ευθύνη εδώ είναι ένας τρόπος που δείχνει πόσο είναι στραμμένη η APIVITA στο κοινωνικό σύνολο.
Το δεύτερο, είναι η καινοτομία. Πόσο άραγε έχουμε ανάγκη στην Ελλάδα αυτό το πνεύμα καινοτομίας! Πρέπει να αναζητούμε. Και είναι εύκολο ν’ αναζητούμε γιατί την πρώτη ύλη την έχουμε. Και χαίρομαι γιατί η Apivita στον χώρο της καινοτομίας χρησιμοποιεί τον πρωτογενή τομέα, που τόσο τον έχουμε αδικήσει στην Ελλάδα. Τον πρωτογενή τομέα από το φυτό από το οποίο προέρχεται το μέλι, μέχρι το ίδιο το μέλι και τα προϊόντα του για να περάσουμε στην δική του μεταποίηση.
Και τέλος, το τρίτο χαρακτηριστικό της Apivita ύστερα από την εταιρική κοινωνική ευθύνη και την καινοτομία είναι η επιστημονική έρευνα. Η επιστημονική έρευνα που επίσης μας λείπει, σε έναν Λαό μάλιστα που από την φύση του είναι ερευνητικός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό διαπρέπουν. Και ο αριθμός των Ελλήνων επιστημόνων που διαπρέπουν, ιδίως στις θετικές επιστήμες, είναι δυσανάλογος σε σχέση με την έκταση και τον πληθυσμό της Ελλάδας. Γιατί άραγε αυτοί οι άνθρωποι παράγουν αυτά τα αποτελέσματα με την ελληνική ψυχή τους, το ελληνικό πνεύμα τους, όταν βγαίνουν έξω; Τι είναι εκείνο που μας εμποδίζει εδώ να αναπτύξουμε αυτό το πνεύμα, το ερευνητικό; Χαίρομαι γιατί πραγματικά η APIVITA έχει αυτή τη νοοτροπία της επιστημονικής έρευνας, της έρευνας σε χώρους οι οποίοι έχουν βαθιές ρίζες στην Ελλάδα. Γιατί αυτή η επιστημονική έρευνα που γίνεται εδώ έχει τις ρίζες στον Ιπποκράτη. Και μην ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα των ερευνών του Ιπποκράτη, όχι μόνον ισχύουν ακόμα, αλλά ίσως δεν έχουμε φτάσει ως το τέλος του βάθους της σκέψης του Ιπποκράτη.
Αυτές είναι οι κύριες σκέψεις που θέλω να εκφράσω και τις οποίες εμπνέει στον καθένα, όχι μόνο σε μένα, αυτός ο χώρος. Εύχομαι να συνεχίσετε. Το παράδειγμά σας να το ακολουθήσουν και άλλοι.-
