ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΡΟΔΟΠΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ
Αθήνα, 28 Μαΐου 2010
Κυρίες και κύριοι, θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας εδώ. Και θέλω να ευχαριστήσω και για τη ζεστή και πολύ φιλική υποδοχή, τόσο εσάς, όσο και το λαό της Κομοτηνής.
Θα ήθελα να τονίσω ότι κάνουμε την τρίτη συνάντηση με Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Περιφέρειας, για να αναδείξουμε πρώτα απ΄ όλα τους δικούς σας προβληματισμούς, να έχουμε έναν συστηματικό διάλογο, ουσιαστικά, με το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών και των Υπουργείων και, πάνω σε αυτό το διάλογο, να συμβάλουμε από κοινού στην αντιμετώπιση των προβλημάτων, αλλά και στην προοπτική της ανάπτυξης, με αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης και με τη συμμετοχή των πολιτών σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια.
Ήθελα να μπορούσαμε να ήμασταν από χθες εδώ και να μείνουμε και περισσότερο, αλλά το νομοσχέδιο του «Καλλικράτη», που είναι μία πολύ σημαντική και μεγάλη αλλαγή, μας κράτησε στην Αθήνα.
Αυτή η άμεση επαφή, την οποία έχουμε σήμερα, είναι για να μπορέσουμε να δούμε όλες τις αγκυλώσεις, όλα τα προβλήματα, διότι εμείς είμαστε μία Κυβέρνηση, που δεν θέλουμε απλώς να διευθετήσουμε - και αυτό βεβαίως χρειάζεται - κάποια μικρά ζητήματα, αλλά έχουμε να κάνουμε πολύ μεγάλες αλλαγές. Και ο Πρόεδρος της ΟΚΕ νομίζω αυτό ανέφερε, όπως και η Περιφερειάρχης - τις μεγάλες αλλαγές στην ταυτότητα της ανάπτυξης κάθε περιοχής.
Κι εδώ, έχουμε μια περιοχή που έχει τεράστιες δυνατότητες, οι οποίες δεν αξιοποιούνται όσο θα έπρεπε. Για να αξιοποιηθούν, όμως, χρειάζεται ακριβώς η κοινή μας προσπάθεια, πάνω σε ένα σχέδιο συνεργασίας μεταξύ της Κυβέρνησης και όλων των φορέων της Περιφέρειας.
Πριν μπω στα τοπικά, θα ήθελα να πω δυο λόγια για τα γενικότερα, χωρίς να κουράσω, επαναλαμβάνοντας όσα μέχρι σήμερα έχουν ειπωθεί πάρα πολλές φορές για την κατάσταση της οικονομίας, μια κατάσταση που βρήκαμε, αφότου αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας. Θέλω να τονίσω, όμως, ότι η οικονομία είναι το σύμπτωμα του προβλήματος, διότι το μεγάλο πρόβλημα ήταν η λειτουργία του ίδιου του κράτους, του ίδιου του πολιτικού συστήματος, δηλαδή σημαντικές ασθένειες, τις οποίες εμείς θεραπεύουμε με ριζικές αλλαγές.
Όπως είπα, είναι γνωστή η κατάσταση και υπάρχουν πολλά να κάνουμε, σε πολύ σφιχτά χρονικά όρια. Είναι καιρός να δούμε και τα αίτια βεβαίως, αλλά να δούμε και μπροστά, να δουλέψουμε για να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, αλλά και για να δώσουμε και την ελπίδα που χρειάζεται ο τόπος για το αύριο.
Εμείς είμαστε έτοιμοι και δουλεύουμε και με συνέπεια και με αφοσίωση και, είναι ανάγκη αυτό να γίνει σε όλους τους χώρους, από την Αυτοδιοίκηση, μέχρι το χώρο της εργασίας, των επιχειρήσεων, των συνεταιρισμών και αλλού. Με την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της Ελλάδας, μπήκαμε σε μια νέα φάση, αν θέλετε, καταφέραμε να σώσουμε την Ελλάδα και τώρα καλούμαστε να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Με το μηχανισμό στήριξης, μας δόθηκε ένα χρονικό περιθώριο να ανασάνουμε, να πάρουμε δυνάμεις όλοι μας, για να μπορέσουμε να κάνουμε βαθιές αλλαγές. Αλλαγές, που τόσο πολύ ζητάει και διψάει γι’ αυτές η ελληνική κοινωνία. Η Περιφέρεια, ο πολίτης διψούν να γίνουν αυτές οι αλλαγές. Αυτές οι αλλαγές και γίνονται, και θα συνεχίσουμε με θάρρος να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για το καλό του τόπου.
Όπως είπα, όμως, ο χρόνος δεν είναι απεριόριστος, το αντίθετο θα έλεγα. Τους επόμενους μήνες, τα επόμενα χρόνια, πρέπει να κάνουμε ιστορικές αλλαγές στο κράτος, στην οικονομία, στο μοντέλο ανάπτυξης, στην ευνομία, στο κοινωνικό κράτος, έτσι ώστε να έχουμε γίνει δυνατοί.
Δυνατοί, απέναντι στους άγριους ανέμους μιας παγκόσμιας πια αγοράς και οικονομίας, προκειμένου η ελληνική οικονομία να είναι όλο και πιο αυτάρκης από τη μια, αλλά και εξωστρεφής από την άλλη, να είναι και ανταγωνιστική, να έχει βαθιές και γερές ρίζες στα δικά μας, ελληνικά συγκριτικά και περιφερειακά πλεονεκτήματα. Και βέβαια, να φύγουμε το γρηγορότερο από την επιτήρηση, έχοντας βάλει την Ελλάδα σε αυτές τις γερές βάσεις της σιγουριάς, της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτές οι αλλαγές που κάνουμε, όπως με τον «Καλλικράτη», αποτελούν μια μικρή επανάσταση. Ο «Καλλικράτης» είναι μια κορυφαία ανατροπή στο μοντέλο οργάνωσης του κράτους. Πάμε σε ένα επιτελικό κράτος, όπου μεταφέρουμε εξουσίες, αρμοδιότητες και πόρους στην Περιφέρεια.
Πάμε σε ένα κράτος διαφάνειας, σε ένα κράτος λειτουργικό, σε ένα κράτος σύγχρονο, που μπορεί να παράσχει πραγματικά όλες τις απαραίτητες υπηρεσίες, διότι θα διαφωνήσω με πολλούς σχολιαστές διεθνώς, που λένε ότι η Ελλάδα σπατάλησε στο κοινωνικό σύστημα, στην κοινωνική πρόνοια. Δεν ήταν εκεί, στην παιδεία ή στην υγεία, όπου δώσαμε λεφτά και χάθηκαν. Χάθηκαν στην αδιαφάνεια, χάθηκαν στην έλλειψη αυτών των υπηρεσιών, στην ιδιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ή στην ιδιωτικοποίηση, πολλές φορές, σημαντικών τομέων, προς όφελος μιας κερδοσκοπίας, που πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός.
Σε ό,τι αφορά τον «Καλλικράτη», πολλοί από εσάς προέρχεστε ή είστε σήμερα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης και γνωρίζετε πολύ καλά ότι δημιουργούνται μεγάλες και νέες προοπτικές, με την υπόθεση του «Καλλικράτη». Αυτό όμως σημαίνει ότι, μαζί με τις αρμοδιότητες, μεταφέρονται και εξουσίες, χρήματα αλλά και ευθύνες.
Θα είστε εσείς, που θα έχετε τον πρώτο λόγο. Εμείς μπορούμε επιτελικά να βοηθήσουμε, αλλά πιστέψτε στις δυνάμεις σας, πιστέψτε στη συλλογική σας λειτουργία και εμείς, από κοντά, θα απελευθερώσουμε τις ζωντανές δυνάμεις της χώρας μας. Όμως, από εκεί και πέρα, όλοι θα είναι υπεύθυνοι για να δημιουργήσουν, αλλά και να λειτουργήσουν με ατομική και συλλογική πρωτοβουλία και πνεύμα.
Από τη μια πλευρά, έχουμε πάρει τα γνωστά έκτακτα μέτρα για να σώσουμε την Ελλάδα. Αυτά κοστίζουν και πονάνε. Αλλά από την άλλη πλευρά, προχωράμε σε μεγάλες, θετικές αλλαγές, για να εξασφαλίσουμε το αύριο και να μην ξαναμπούμε ποτέ σε μια τέτοια κρίση.
Είναι ανατροπές διαρθρωτικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Είναι αλλαγές, οι οποίες έχουν μπει ακόμη και σε αυτό το Μνημόνιο και που ζητήσαμε εμείς να μπουν στο Μνημόνιο, το οποίο υπογράψαμε με τη λεγόμενη «Τρόικα» - το Πρόγραμμα Σταθερότητας, Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης της χώρας μας. Καθοριστικές αλλαγές, όχι μόνο στον τρόπο λειτουργίας του κράτους, αλλά και στις ΔΕΚΟ, στο φορολογικό σύστημα, στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, στην απλοποίηση των διαδικασιών, στη λειτουργία του ανταγωνισμού, στο σύστημα υγείας, παιδείας και πρόνοιας.
Θέλω να τονίσω ότι δεν θα πετύχουμε ανάπτυξη, ούτε θα βγούμε από την κρίση, εάν δεν αφήσουμε πίσω μας οριστικά πολλές πρακτικές, αντιλήψεις και λειτουργίες, που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Πολλά από αυτά ήταν, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αποτελέσματα αδιαφάνειας, ακόμη και εκτεταμένης διαφθοράς.
Κάποτε, είχα πει ότι πρέπει να δώσουμε οξυγόνο στο πολιτικό σύστημα, σε ολόκληρο το οικονομικό σύστημα, σε ολόκληρη την κοινωνία, χτυπώντας τη διαφθορά, ακόμη κι αν πρέπει να ματώσουμε.
Γιατί η διαφθορά δεν είναι απλώς μια κακή πρακτική, έχει και συγκεκριμένα αποτελέσματα. Αναπαράγει ή και παράγει αδικία, γιατί αυτός ο οποίος έχει μεγαλύτερη ισχύ, έχει και μεγαλύτερες δυνατότητες, ενώ περιθωριοποιείται ο πιο αδύναμος και δεν προστατεύεται, όταν δεν λειτουργούν οι κανόνες και υπάρχει αυθαιρεσία και διαφθορά. Δεν λειτουργούν οι μηχανισμοί, δεν λειτουργούν οι θεσμοί, δεν λειτουργεί το κράτος σωστά, χάνονται τεράστια ποσά, δημιουργείται το αίσθημα της ατιμωρησίας.
Όλα αυτά, και είναι κοινωνικά άδικα, και έχουν πολύ αρνητικό αποτέλεσμα για την ανάπτυξη της χώρας.
Έπρεπε εδώ και πολύ καιρό, αυτά τα αυτονόητα, όπως η πάταξη της διαφθοράς, να είχαν αντιμετωπιστεί. Δυστυχώς, η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμά μας, στο επίμονο κάλεσμά μας, να προχωρήσουμε στην εξυγίανση, στη διαλεύκανση, σε πάρα πολλές υποθέσεις, δίνοντας το στίγμα, δίνοντας το παράδειγμα από την Πολιτεία, από την κορυφή της Πολιτείας, το οποίο βεβαίως θα είχε και ευεργετικές επιπτώσεις για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, αλλά και για το ίδιο το κράτος.
Δυστυχώς, η προηγούμενη κυβέρνηση επέλεξε τη σιωπή, επέλεξε ακόμη και την συγκάλυψη - και αυτό αποτέλεσε πλήγμα. Πλήγμα και για το πολιτικό σύστημα, γιατί ο κάθε πολίτης έβλεπε ότι υπήρχε ατιμωρησία, πλήγμα και για την οικονομία, γιατί έδωσε το σήμα σε όλους, της αυθαιρεσίας, της ανομίας, της φοροδιαφυγής, έδωσε το πράσινο φως στη διαφθορά, παντού.
Ήταν όμως μεγάλο το πλήγμα που δέχτηκε η χώρα μας, η αξιοπιστία της χώρας μας, και διεθνώς, από αυτά τα φαινόμενα. Αυτά πληρώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός.
Και χρειάστηκε να αλλάξει η κυβέρνηση, για να προχωρήσουν αυτά τα αυτονόητα σε μια Δημοκρατία. Είναι δύσκολα βήματα, γιατί χτυπάμε νοοτροπίες που έχουν εμπεδωθεί, χτυπάμε κατεστημένα που αντιδρούν, είναι βήματα όμως που κάνουμε και δεν θα κάνουμε πίσω.
Είναι βήματα λυτρωτικά. Δίνουμε το σήμα ότι χτίζεται, σε νέα και γερά θεμέλια, μια πολιτική ευνομίας και δικαιοσύνης, όπου ο κάθε πολίτης έχει ίσα δικαιώματα. Μια πολιτική, που εγγυάται την ισονομία, την ίση και δίκαιη μεταχείριση όλων, του κάθε πολίτη, απέναντι στο νόμο.
Δεν μπορεί κάποιος να αδικείται και να του αφαιρούνται δικαιώματα, επειδή είναι πιο αδύναμος, επειδή είναι ξεχασμένος, επειδή δεν έχει μέσο, επειδή δεν είναι μέρος ενός οικονομικού, κομματικού, «μιντιακού» κατεστημένου. Δεν μπορεί, από την άλλη, επειδή κάποιοι είναι ισχυροί, επειδή έχουν εξουσία, είτε μεγάλη, στο κέντρο των αποφάσεων, είτε μικροκομματική, ακόμη και στην Περιφέρεια, είτε είναι δημοσιογράφοι, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, ή οποιοσδήποτε άλλος, να μπορούν να αυθαιρετούν. Γιατί είχαμε ζήσει τα τελευταία χρόνια ένα πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας, είχαμε ζήσει τη φοροδιαφυγή και την αδιαφάνεια, είχαμε ζήσει τη συσσώρευση προνομίων σε βάρος του συλλογικού συμφέροντος.
Αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω ολόκληρα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Όλοι έχουμε ευθύνη για πρακτικές του παρελθόντος. Μεγαλύτερη ευθύνη έχουμε, όμως, σήμερα, να αλλάξουμε ένα σύστημα, πρακτικές και αντιλήψεις που μας πλήγωσαν και έφεραν τη χώρα μας στο χείλος της χρεοκοπίας.
Παραδείγματος χάριν, ήταν αποδεκτή από την κοινωνία μας η φοροδιαφυγή, ήταν αποδεκτό ο γιατρός να παίρνει το φακελάκι, ή να παίρνει προμήθεια κάτω από το τραπέζι από φαρμακοβιομηχανίες, για να προωθήσει τη θεραπεία μιας συγκεκριμένης εταιρείας, με κόστος στον ασθενή, με κόστος στο ασφαλιστικό σύστημα και στο σύστημα υγείας.
Αυτά όμως πληρώνουμε σήμερα. Και υπάρχει βεβαίως οργή, και δικαιολογημένη οργή. Αλλά η οργή και η διαμαρτυρία, από μόνες τους, δεν θα μας πάνε πουθενά. Η οργή και η διαμαρτυρία, σήμερα, πρέπει να μετατραπούν σε δύναμη. Δύναμη λύτρωσης από το παρελθόν, δύναμη αλλαγής θεσμών, νοοτροπιών και πρακτικών, δύναμη για να φτιάξουμε μαζί θεσμούς, που θα λειτουργούν σύγχρονα, δημοκρατικά, προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον, ώστε να έχουμε διαφάνεια στην αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου, των χρημάτων του Ελληνικού λαού. Δύναμη προστασίας της ίδιας της Δημοκρατίας, των δικαιωμάτων - και όχι δύναμη αυθαιρεσίας και καταπάτησης κάθε δικαιώματος του πολίτη.
Γι' αυτό, η φάση στην οποία μπαίνουμε, είναι φάση ευνομίας, απόδοσης - πράγματι, παραδειγματικά - δικαιοσύνης, αλλά και εμπέδωσης της έννοιας της ευνομίας.
Δεύτερον, είναι φάση ανάπλασης του κοινωνικού κράτους, ώστε να λειτουργεί πραγματικά το κοινωνικό κράτος και, με τα ίδια χρήματα, να μπορεί να έχει πολύ καλύτερες υπηρεσίες ο Έλληνας πολίτης. Και είναι για μας αναγκαία συνθήκη και προϋπόθεση, ένα σωστό κοινωνικό κράτος, ακόμα και για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Όταν αισθάνεται κάποιος ασφαλής, όταν αισθάνεται ότι έχει ένα δίχτυ προστασίας, μπορεί και πρωτοβουλίες να πάρει, και να αναπτυχθεί, και να είναι δημιουργικός στην επιχειρηματική του, ή στην εργασιακή του ζωή.
Και βεβαίως, πρέπει να πάμε και σε μία άλλη ανάπτυξη, με σημαντικές επενδύσεις, τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη», που είναι το σήμερα και το αύριο μιας ανταγωνιστικής οικονομίας, αλλά είναι και ένα από αυτά που, συγκριτικά, έχει η Ελλάδα τη δυνατότητα να αξιοποιήσει στο έπακρο, όπως και εσείς είπατε.
Χρειάστηκε, λοιπόν, να αλλάξει η κυβέρνηση, για να ξεκινήσει η προσπάθεια να λάμψει η αλήθεια. Χάσαμε χρόνο, αλλά σήμερα αλλάζουμε. Και από την Κομοτηνή, σήμερα, επαναλαμβάνω ότι, αυτή η Κυβέρνηση, και αυτή η Βουλή, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τελειώνουμε με κάθε είδους αδιαφάνεια και διαφθορά, όπου και αν βρίσκεται, και για να δημιουργήσουμε μια Πολιτεία ευνομίας και δικαιοσύνης.
Και πιστεύω ότι, ακόμα κι αν κάποιοι θέλουν να το αμφισβητούν αυτό, οι πολίτες το βλέπουν. Βλέπουν τον αγώνα που κάνουμε, βλέπουν για πρώτη φορά μια Κυβέρνηση αποφασισμένη, που δεν μένει στα προσχήματα, που κάνει πράξη αυτά που έχει βάλει ως στόχο, που δείχνει τη βούλησή της να φύγει ο τόπος από τη σήψη και να εμπεδωθεί και η ελπίδα και η δικαιοσύνη, να εμπεδωθεί ακριβώς η αίσθηση Δικαίου. Κι αυτό, είναι ζήτημα και εθνικό, και οικονομικό, και αναπτυξιακό, και Δημοκρατίας.
Φίλες και φίλοι, θέλω να πω και δυο λόγια για την περιοχή σας, αν και θα τα πείτε εν εκτάσει εσείς, αλλά θα ήθελα να τονίσω ότι η ανάπτυξη της Περιφέρειας, για μας, είναι κλειδί, είναι οδηγός για να ορθοποδήσει η οικονομία και, βεβαίως, για να κάνουμε και πάλι τους Έλληνες ασφαλείς, σίγουρους και αισιόδοξους.
Όπως είπατε και εσείς, αλλά και εγώ, έχετε τεράστιες δυνατότητες, όπως και αρκετά προβλήματα. Γι’ αυτό είμαστε εδώ, για να συζητήσουμε τις λύσεις από κοινού και να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε αυτό που είπατε και εσείς, την αναπτυξιακή ταυτότητα. Να βρούμε ποιο είναι εκείνο που, στην περιοχή της Θράκης, στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας, όπως και για κάθε άλλη περιοχή, θα δώσει την ιδιαίτερη αναπτυξιακή ταυτότητα, θα κινητοποιήσει δυνάμεις, θα προσελκύσει επενδύσεις, ανθρώπινο δυναμικό, επισκέπτες και επιχειρήσεις.
Γι’ αυτά θέλουμε να μιλήσουμε. Θέλω να τονίσω, βέβαια, ότι αυτή η μεγάλη και ανατρεπτική μας προσπάθεια χρειάζεται τη συνεργασία όλων. Και επειδή έχω πάει σε πολλές Περιφέρειες και σε πολλούς Νομούς, και στο παρελθόν, ξέρω ότι λόγω του συγκεντρωτισμού του κράτους, συνήθως, και οι ίδιοι οι φορείς δεν συνεργάζονταν μεταξύ τους, γιατί η βασική τους σχέση ήταν με το κεντρικό κράτος, όχι με τον διπλανό. Δεν είχαμε μάθει δηλαδή, λόγω αυτής της πελατειακής λειτουργίας, στη συνεργασία. Ήμασταν ανταγωνιστές σε μια περιοχή, ποιος θα πάρει κάτι παραπάνω από το κεντρικό κράτος - και όχι συνεργάτες, σε μια συλλογική προσπάθεια.
Άρα, είναι πολύ σημαντικό, αυτό που κάνουμε και σήμερα, να μην είναι μία απλή συνάντηση και ανταλλαγή απόψεων. Θα πρέπει εσείς να πάρετε τη σκυτάλη. Γι’ αυτό ακριβώς, θέλουμε να στηρίξουμε το θεσμό της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, που έχει όλους τους παραγωγικούς φορείς και κοινωνικούς εταίρους στους κόλπους της, ώστε εσείς, συλλογικά, αξιοποιώντας τις δυνάμεις σας και με τη δική μας συνεργασία βεβαίως, να διαμορφώστε το δικό σας σχέδιο, πρόγραμμα, αναπτυξιακό πλάνο, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει η περιοχή.
Πρέπει να τελειώσουμε με τη λογική ότι, για κάθε μικρό πρόβλημα, υπάρχει η λύση κάπου στην Αθήνα, γιατί αυτό σημαίνει ότι, τελικά, οι λύσεις εμποδίζονται από μία απρόσωπη γραφειοκρατία ή μια πελατειακή δουλεία, αντί να λύνονται τα προβλήματα επιτόπου, άμεσα και για το συλλογικό συμφέρον της περιοχής.
Γνωρίζω ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που είχατε είναι αυτό της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, που έχει αφήσει εδώ και χρόνια 600 εργαζόμενους, φυσικά και οικογένειες, χωρίς εισόδημα, με ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον.
Θέλω να σας ανακοινώσω, θα το γνωρίζετε βέβαια, ότι από χθες αποφασίστηκε η χορήγηση από το Ελληνικό Δημόσιο της εγγύησης, που είναι κοινοπρακτικό τραπεζικό δάνειο, συνολικού ύψους 61 εκατομμυρίων ευρώ, προς την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, με το οποίο θα αναταχθούν σε μακροπρόθεσμη βάση δανειακές υποχρεώσεις της εταιρείας και θα χρηματοδοτηθούν και νέες παραγωγικές δράσεις, βάσει του νέου σχεδίου αναδιάρθρωσης των δραστηριοτήτων της.
Από πλευράς πιστωτών της εταιρείας, και οι πέντε Τράπεζες που εμπλέκονται, έχουν διατυπώσει τη στήριξή τους προς το σχήμα και τους όρους της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου. Και με ένα νέο επιχειρηματικό σχέδιο, που έχει αποτελέσει αντικείμενο συμφωνίας όλων, εργαζομένων, επιχείρησης και πιστωτών, θα μπορέσει αύριο η εταιρεία να γίνει βιώσιμη και να επιστρέψει στην παραγωγικότητα. Η κυρία Κατσέλη, που είναι μαζί μας, καθώς και ο κ. Σαχινίδης, θα σας ενημερώσουν λεπτομερώς για το θέμα αυτό.
Αυτό που μπορώ να σας πω εγώ είναι ότι, για όλα τα προβλήματα, και ιδιαίτερα γι’ αυτά που αποτελούν απειλή, όπως σωστά είπατε κύριε Πρόεδρε της ΟΚΕ, απειλή για τους εργαζόμενους και για τον κοινωνικό ιστό, εμείς θα είμαστε κοντά σας και θα εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, για να δώσουμε λύσεις, βιώσιμες και μακροπρόθεσμες.
Θα έλεγα μάλιστα ότι, τώρα που ζούμε αυτή την κρίση, τώρα που αισθάνονται όλοι μια δυσκολία, τώρα είναι η στιγμή να σταθούμε κοντά στον εργαζόμενο, κοντά στον άνεργο, με συγκεκριμένες κινήσεις, με συγκεκριμένες λύσεις και συγκεκριμένα μέτρα.
Το ζήτημα της αποβιομηχάνισης μιας περιοχής, το ξέρουμε, είναι μεγάλο πρόβλημα, που οδηγεί στην ανεργία. Αυτά κοιτάμε άμεσα, ώστε να λάβουμε τα απαιτούμενα μέτρα, για να αντιμετωπίσουμε την ανεργία, το φάσμα της ανεργίας, που μπορεί να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τα πάντα.
Είναι πρόκληση για την Κυβέρνηση, είναι πρόκληση για τον επιχειρηματία, είναι πρόκληση για την Αυτοδιοίκηση, αλλά και για τον εργαζόμενο, να κάνουμε όλοι μαζί αυτά που χρειάζονται, ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτή την απειλή με αποτελεσματικό τρόπο, μέσα από τη στήριξη της επιχειρηματικότητας και των επενδύσεων και, βεβαίως, μέσα και από την προστασία, αλλά και την ενεργό βοήθεια στον εργαζόμενο και στον άνεργο, με εκπαίδευση, επανακατάρτιση, μετεκπαίδευση κ.ο.κ.
Θέλω να σημειώσω ότι ήδη «τρέχουν» προγράμματα επιδότησης εργασίας, προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ, καθώς και προγράμματα γυναικείας και νεανικής επιχειρηματικότητας. Σύντομα, ανακοινώνονται και νέα προγράμματα κατάρτισης των εργαζόμενων, αλλά και των ανέργων. Οι αρμόδιοι Υπουργοί θα σας ενημερώσουν γι’ αυτά τα θέματα.
Στον πρωτογενή τομέα, όμως, θέλω να συζητήσουμε το θέμα ειδικά των καπνοπαραγωγών, μετά και την περικοπή της ποσόστωσης κατά 50%, που είναι ένα από τα μεγάλα θέματα και για τους αγρότες της μειονότητας.
Εκκρεμεί επίσης το ζήτημα της αποζημίωσης των αλιέων, εξαιτίας της ανάπτυξης φυτοπλαγκτόν, κατά το τελευταίο τετράμηνο στο Θρακικό Πέλαγος. Προφανώς, αυτά είναι και περιβαλλοντικά φαινόμενα, τα οποία δείχνουν την ανάγκη να πάμε σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, να μπορέσουμε να σώσουμε το περιβάλλον, από το οποίο ζούμε τελικά και το οποίο είναι πηγή πλούτου και πολιτισμού.
Πάντως, το πρόβλημα της ανάπτυξης, όπως είπα, δεν πρόκειται να λυθεί ούτε με δάνεια, ούτε με επιδοτήσεις, ούτε με επιμονή σε ένα παλιό οικονομικό μοντέλο, εάν όπως και εσείς είπατε δεν δημιουργήσουμε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, που θα είναι ελκυστικό κατ’ αρχήν για τους ίδιους τους ανθρώπους και, βεβαίως, και για την οικονομική δραστηριότητα.
Γι’ αυτό έχει σήμερα αξία, να συζητήσουμε τα θέματα της περιοχής. Θεωρώ ότι αυτό που είπατε για το Πανεπιστήμιο, αλλά και για τα εκπαιδευτικά ιδρύματα γενικότερα θα έλεγα, είναι καθοριστικό. Είπατε ότι το Πανεπιστήμιο είναι πηγή ανάπτυξης, εγώ θα έλεγα ότι τα ελληνικά Πανεπιστήμια δεν είναι ακόμα ουσιαστική πηγή ανάπτυξης.
Πράγματι, το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά νέα παιδιά στην περιοχή δίνει ζωή - δίνει ζωή βεβαίως στις καφετέριες, δίνει ζωή στις ταβέρνες, στη νυχτερινή ζωή, στα ενοίκια, όπως είπα και στη Βουλή, δίνει και κανένα καλό γαμπρό, καμιά καλή νύφη. Όλα αυτά είναι λογικά και ανθρώπινα.
Δεν υπάρχει όμως σήμερα η σύνδεση της δουλειάς που κάνει το Πανεπιστήμιο, σοβαρά τουλάχιστον - δεν λέω για κάποιες πιθανές καλές πρωτοβουλίες, είτε των Ακαδημαϊκών, είτε της Αυτοδιοίκησης - με το αναπτυξιακό πρότυπο.
Πού είναι το Πανεπιστήμιο στη διαμόρφωση αυτού του νέου αναπτυξιακού προτύπου; Πού είναι το Πανεπιστήμιο στην εκπαίδευση των νέων ανθρώπων για δουλειές στην περιοχή, για επιχειρήσεις στην περιοχή, για πρωτοβουλίες στην περιοχή, για έρευνα πάνω σε νέα προϊόντα, στα αγροτικά προϊόντα; Έχουμε για παράδειγμα το ζήτημα του καπνού και πρέπει να δούμε εάν θα στραφούμε σε κάποιες άλλες καλλιέργειες.
Πού είναι το Πανεπιστήμιο, να δει ποια είναι τα βιώσιμα σχήματα, ποιες είναι οι άλλου είδους παραγωγές, οι παραγωγές ποιότητας, στον αγροτικό μας τομέα; Θα μπορούσαν να είναι οι εξαγωγές - και να μην επαφίεται η παραγωγή μας μόνον στην ευρεσιτεχνία του κάθε αγρότη ή του κάθε επιχειρηματία, οι οποίοι, βέβαια, μπορεί να κάνουν πολλές προσπάθειες.
Το έχω πει και παλαιότερα, και εδώ, στη Θράκη, ότι τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ πρέπει να συνδεθούν με την Περιφέρεια. Ιδιαίτερα αυτά που βρίσκονται εκτός των μεγάλων πόλεων - Αθήνα, Θεσσαλονίκη - πρέπει να είναι ο μοχλός.
Αυτό όμως τι σημαίνει; Θέλω από εσάς να μου πείτε, εσείς που συμμετέχετε και στην ΟΚΕ της περιοχής, πώς θα μπορούσατε να έχετε εσείς περισσότερο λόγο στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ, στη διαμόρφωση των προγραμμάτων, στη χρηματοδότησή τους, καθώς επίσης και στην πρόσβαση νέων της περιοχής στα Ιδρύματα αυτά. Όχι μόνο μέσω του εξεταστικού συστήματος, όπως το ξέρουμε. Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα πρέπει να είναι ανοιχτά για τους ανθρώπους της περιοχής.
Θα έπρεπε κάποιος, ο οποίος είναι στα 30, στα 35, στα 40 του χρόνια, που μπορεί να μην έχει πάει σε Πανεπιστήμιο, ή να θέλει να αλλάξει ή να μετεκπαιδευτεί, να μπορεί να έχει πρόσβαση σε αυτά τα Ιδρύματα. Θέλω να ακούσω λοιπόν και από εσάς, πώς βλέπετε, στην προσπάθεια μεταφοράς αρμοδιοτήτων, να δούμε και αυτό το ζήτημα, πώς να κάνουμε δηλαδή τα Πανεπιστήμιά μας και, βεβαίως, και τα σχολεία μας, να συνδεθούν ουσιαστικά με την περιοχή.
Και το λέω αυτό, διότι εάν δεν επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό, εάν εκεί δεν ρίξουμε το βάρος, μετά από κάποια χρόνια, και πάλι θα έρθουν να μας πουν «μειώστε κι άλλο τους μισθούς, μειώστε κι άλλο το κόστος εργασίας», για να ανταγωνιστείτε τη φτηνή εργασία της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας, ή δεν ξέρω ποιας άλλης χώρας, ίσως και της Αφρικής μεθαύριο.
Αντίθετα, αυτό που εμείς πρέπει να κάνουμε, είναι να χτίσουμε πάνω στο ανθρώπινο δυναμικό, να επενδύσουμε στο ανθρώπινο δυναμικό, για να φτιάξουμε προϊόντα ποιότητας, αξίας. Και να μπούμε σε αγορές, όχι φτηνές, σε αγορές ακριβές, με το σπαθί μας, με τα προϊόντα μας, με ελληνικά προϊόντα, που θα είναι συνώνυμα με τη λέξη «αξία».
Δίνω ιδιαίτερη σημασία σε αυτό και θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας για την σύνδεση της παιδείας με την ανάπτυξη κάθε περιοχής. Βέβαια, εσείς έχετε μια πανέμορφη περιοχή, την έχω επισκεφθεί πολλές φορές και είναι, θα έλεγα, από τις πανέμορφες, αλλά και πιο άγνωστες περιοχές για τον τουρισμό, ακόμα και για πολλούς Έλληνες.
Σημαντικό ρόλο, όμως, θα παίξουν και οι υποδομές, που δίνουν την ευκαιρία πρόσβασης, όπως η Εγνατία, η κατασκευή του κάθετου άξονα Κομοτηνή-Νυμφαία, που ολοκληρώνεται - από ό,τι μου λένε - μέσα στο 2010, όπως βεβαίως και οι κάθετοι άξονες που συνδέονται με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, τα Βαλκάνια, τη γειτονική Βουλγαρία.
Κι εδώ, βεβαίως, υπάρχει μεγάλο εύρος συνεργασίας με το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, και μέσω του ΕΣΠΑ, για την ανάπτυξη ενός μοναδικού και ιδιαίτερου τουρισμού, όπως είναι ο πράσινος τουρισμός, ο εναλλακτικός τουρισμός - υπάρχουν τα προγράμματα «Εκσυγχρονίζομαι στον τουρισμό», «Συνεργάζομαι και καινοτομώ», μιλήσατε για θρησκευτικό τουρισμό, επίσης.
Βεβαίως, όπως είπατε κι εσείς, ανάπτυξη σημαίνει πάνω απ’ όλα κοινωνική συνοχή, να παλέψουμε για να συντηρήσουμε και να βελτιώσουμε κοινωνικές κατακτήσεις και, από την άλλη πλευρά, όμως, να χτυπήσουμε συντεχνιακά προνόμια - ήταν νομίζω οι δικές σας φράσεις.
Όπως επίσης, είναι πολύ σημαντική - και πάντα το τονίζω αυτό - η ύπαρξη της μειονότητας στην περιοχή, διασφαλίζοντας την ισονομία, την ισοπολιτεία, τα δικαιώματα, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε εθνοτική καταγωγή. Αυτά είναι για μας αυτονόητα και αυτός είναι ο στόχος μας και αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες
Θα πρέπει να δούμε, αυτή ήταν πάντα η φιλοσοφία μου - και δεν είναι απλώς φιλοσοφία, είναι και γνώση, βλέποντας χώρες που έχουν προοδεύσει - ότι ο πολύ-πολιτισμός, αν θέλετε, η ποικιλία, οι διαφορετικές προσεγγίσεις, οι διαφορετικές πολιτιστικές καταβολές, όταν λειτουργούν συνεργατικά, αναδεικνύουν έναν τόπο, γίνονται πηγή έμπνευσης, πηγή δημιουργίας, πηγή καινοτομιών. Ακριβώς αυτό πρέπει εμείς να διασφαλίσουμε και να αξιοποιήσουμε στην περιοχή της Ροδόπης, αλλά και γενικότερα στη Θράκη.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολλά θέματα ανοικτά, εγώ αναφέρθηκα μόνο σε ορισμένα, θα ήθελα όμως τώρα να δώσω το λόγο στους κοινωνικούς εταίρους, και μετά να δώσω το λόγο και στους Υπουργούς, για να δώσουν κι αυτοί κάποιες απαντήσεις.
Σας ευχαριστώ πολύ.
