ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Αθήνα, 2 Νοεμβρίου 2010
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ο Πρωθυπουργός ενημερώθηκε από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση μέσα από την πλατφόρμα του "Ψηφιακού Σχολείου".
Στη συνέχεια, ο Πρωθυπουργός, έκανε την ακόλουθη παρέμβαση:
Γεια σας παιδιά. Συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς, που κάνουν αυτή την ωραία δουλειά και, βέβαια, στους φίλους και τους κατοίκους της Κόνιτσας. Λέω "φίλους", γιατί είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ, σε αυτό το Κέντρο. Και είναι ιδιαίτερη η χαρά μου, να βλέπω μετά από 15 χρόνια τη συνέχεια αυτής της προσπάθειας, αλλά και τόσα νέα παιδιά να έρχονται εδώ και να εκπαιδεύονται, να μαθαίνουν και να δημιουργούν σε αυτό τον τόπο.
Είναι δύο τα πράγματα που συζητάμε σήμερα. Ένα είναι πώς θα αλλάξουμε το σχολείο μέσα από τη νέα τεχνολογία, έτσι όπως και ο Γιάννης εδώ, με τη δική του τεχνολογία, με το δικό του κινητό, μας παίρνει φωτογραφίες και βίντεο. Και αυτό μας δείχνει ότι, εδώ μπορούμε να παράγουμε εμείς, μπορείτε να παράγετε εσείς, όπως και οι εκπαιδευτικοί, μαζί σας, έναν πλούτο.
Είχαμε πολλές φορές την εντύπωση, είχαμε μάθει - κακώς - ότι ο πλούτος έρχεται από κάπου έξω, ενώ εμείς έχουμε έναν τεράστιο πλούτο εδώ, στη χώρα μας. Έναν πλούτο στην εκπαιδευτική κοινότητα. Είναι ο πλούτος ο δικός σας, το δικό σας μυαλό, η δική σας σκέψη, το δικό σας παιχνίδι, αυτά που ζωγραφίζετε, αυτά που παράγετε.
Και γι' αυτό ακριβώς, εμείς κάνουμε μια προσπάθεια, μέσα από την ηλεκτρονική διασύνδεση, μέσα από τους υπολογιστές, από το διαδίκτυο, ώστε όλος αυτός ο πλούτος να συνδεθεί και να μπορεί να είναι δικός σας. Να μπορείτε, δηλαδή, εσείς να μπαίνετε σε αυτό το Ψηφιακό Σχολείο και, αντί να είναι η τάξη, όπως αυτή εδώ, με τέσσερις τοίχους, να ανοίξει σε όλη την Ελλάδα και, βεβαίως, και σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα βιβλία που υπάρχουν, σε όλους τους εκπαιδευτικούς, σε όλες τις προσπάθειες - και αυτό, να μπορείτε να το αξιοποιήσετε.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε να χρησιμοποιείτε υπολογιστή. Εσύ Γιάννης, ξέρεις σίγουρα. Άλλοι, ποιοι έχουν δουλέψει με υπολογιστή, έστω και μια φορά; Ποιος δεν έχει ανοίξει ποτέ υπολογιστή; Είναι κάποιος, που δεν άνοιξε ποτέ υπολογιστή; Όλοι έχουν. Ποιος ξέρει να μπαίνει στο διαδίκτυο;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Εγώ.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Γιάννη, εσύ μπαίνεις στο διαδίκτυο. Μαθαίνεις πράγματα; Σου αρέσει;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Μου αρέσει.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ωραία. Και εάν στο διαδίκτυο μπορούσατε να δείτε τα μαθήματά σας, τους καθηγητές σας, τους δασκάλους σας, τα βιβλία, τους φίλους σας, τι κάνουν σε άλλα σχολεία, θα ήταν χρήσιμο αυτό;
ΓΙΑΝΝΗΣ: Ναι.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Αυτό είναι το ένα που κάνουμε, λοιπόν. Και το άλλο που γίνεται εδώ, το οποίο είναι πολύ σημαντικό, είναι ότι βλέπουμε και τον πλούτο γύρω μας, που λέγεται "περιβάλλον".
Γιατί οι προηγούμενες γενιές, κάπου είχαν ξεχάσει, ή δεν είχαν σεβαστεί αυτή την ομορφιά και αυτό τον πλούτο που υπάρχει γύρω μας. Κάπου, είχαμε πάρει ως δεδομένο ότι, αυτό το περιβάλλον θα παραμείνει έτσι ωραίο και θα μας δίνει τέτοιο πλούτο συνέχεια. Και όμως, εμείς, με την παραγωγή μας, τον σπαταλήσαμε, τον καταστρέψαμε, με αυθαιρεσία, πολλές φορές και με βία, αντί να σεβόμαστε πραγματικά αυτό τον πλούτο που υπάρχει.
Και είναι σημαντικό για σας, γιατί εσείς είσαστε η γενιά που, μεγαλώνοντας, θα πρέπει να αντιμετωπίσετε ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε ποτέ η ανθρωπότητα. Εμείς, ως Ελλάδα, τώρα περνάμε μια οικονομική κρίση, το ξέρετε αυτό. Θα την ξεπεράσουμε. Αλλά την κλιματική κρίση, την περνάει όλος ο πλανήτης. Και μπορεί εμείς να το αισθανόμαστε σήμερα λιγότερο, αλλά αύριο εσείς θα το αντιμετωπίσετε πολύ περισσότερο.
Αυτό σημαίνει ότι οι δικές σας γνώσεις, τα δικά σας επαγγέλματα, οι δικές σας προσπάθειες, θα είναι αυτές που θα σώσουν τον πλανήτη. Βέβαια, ο καθένας στην περιοχή του, ο καθένας στο σπίτι του, ο καθένας στη ζωή του. Για παράδειγμα, είχατε πάει στα Μαστοροχώρια. Οι παλιοί μάστορες ήξεραν πώς να φτιάξουν τα σπίτια, ώστε να μην χρησιμοποιούν τόσο πετρέλαιο και τόση ενέργεια, που σπαταλάμε σήμερα.
Ήξεραν ότι το σπίτι πρέπει να είναι ζεστό το χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι. Εμείς, το χειμώνα, ανάβουμε όλο και περισσότερο το καλοριφέρ και, το καλοκαίρι, όλο και περισσότερο το air condition. Άρα, πρέπει να δούμε τις νέες τεχνολογίες, μαθαίνοντας και από τους παλιούς, για να εξοικονομούμε ενέργεια.
Αυτό σημαίνει, όμως, και νέα επαγγέλματα. Πώς θα φτιάχνουμε τα σπίτια του αύριο; Ο μηχανικός, ο αρχιτέκτονας, πρέπει να μάθουν καινούργια πράγματα, για να μπορέσουν να φτιάξουν εκείνο το σπίτι, που θα σέβεται το περιβάλλον και δεν θα χρησιμοποιεί όλη αυτή την ενέργεια.
Ή ακόμα και στο τι τρώμε. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ξέρετε από πού έρχεται το φαγητό, όταν το τρώτε. Πόσοι τρώτε φαγητό από τη γειτονιά σας, από τα χωριά της περιοχής; Όταν τρώτε, ξέρετε αν είναι από τους αγρότες της Ηπείρου ή όχι;
ΑΡΕΤΗ: Εγώ ξέρω, μπορώ να πω. Τις περισσότερες φορές, δηλαδή, νομίζω ότι ξέρω από πού έρχεται.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Είναι συνήθως από εδώ; Από την περιοχή;
ΑΡΕΤΗ: Συνήθως είναι από εδώ, ναι. Τα παιδιά στο χωριό έχουν μπαξέδες.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ποιος έχει μπαξέ; Ποιος έχει τοπική παραγωγή στο σπίτι του; Δηλαδή, να βγείτε έξω στον κήπο και να κόψετε ντομάτες, αγγούρια;
(Σηκώνουν πολλά παιδιά το χέρι τους)
Α, είναι πολλοί. Εσείς έχετε ένα προνόμιο, που πολλά παιδιά στην πόλη πια, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε μεγάλες πόλεις του κόσμου, δεν έχουν, δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τρώνε. Είναι βιομηχανοποιημένο, μπορεί να είναι ψάρι, αλλά να είναι σε τετράγωνο σχήμα, ή να είναι κρέας, το οποίο δεν ξέρουν από πού ήρθε, ή λαχανικά, τα οποία ήταν κατεψυγμένα.
Όλο και περισσότερο, λοιπόν, θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στην τοπική παραγωγή. Για πολλούς λόγους, αλλά δύο είναι οι βασικοί: πρώτα απ' όλα, γιατί όταν φέρνεις την παραγωγή από μια άλλη χώρα και όταν τη στέλνεις σε μια άλλη χώρα, σημαίνει ότι καταναλώνεις πολύ μεγάλη ενέργεια, για να φτάσει σε ένα άλλο σημείο. Και εμείς, πρέπει να καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια. Αλλά δεύτερον διότι, για να πάει το προϊόν σε μια άλλη χώρα, μπαίνουν συντηρητικά, μπαίνουν πάρα πολλά, τα οποία δεν είναι και υγιεινά.
Εσείς, λοιπόν, έχετε το προνόμιο να ζείτε δίπλα στη γη, δίπλα στα χωράφια, με δικούς σας κήπους και να μπορείτε να φάτε πιο υγιεινά και, βεβαίως, να είστε και άμεσα, κοντά στη φύση. Είναι και αυτό που πρέπει να αλλάξουμε.
Αυτό σημαίνει ότι η Ήπειρος έχει κι ένα πλεονέκτημα. Είναι μια πολύ όμορφη περιοχή, με τόσους δημιουργικούς και ικανούς ανθρώπους - "δασκαλομάνα" νομίζω λέγεται η περιοχή - με μια εκπαιδευτική κοινότητα που πραγματικά διαπρέπει, αλλά και μια περιοχή που θα μπορούσε να είναι πρότυπο αυτής της πράσινης ανάπτυξης, όπως τη λέμε. Δηλαδή, με διαφορετικό τρόπο ζωής, πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής, που σημαίνει καλύτερη υγεία, καλύτερα τρόφιμα, καλύτερη χρήση της ενέργειας και όλου αυτού του πλούτου που έχουμε γύρω μας.
Διότι αυτό το οποίο έδειξαν και η Υπουργός, η Άννα Διαμαντοπούλου, και ο κ. Κουλαϊδής, είναι ότι ακόμη και με τα άχρηστα υλικά, υπάρχει πλούτος. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη γνώση μας, για να φτιάξουμε κάτι όμορφο - και αυτό το είχαμε ξεχάσει, πιστεύω. Περιμέναμε "δάνειες" δυνάμεις, ενώ η μεγάλη δύναμη - εκεί πάει ο κόσμος - είναι το μυαλό μας, είναι η γνώση μας.
Όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε τη γνώση μας, τόσο περισσότερο μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό. Γνώση, για να χρησιμοποιήσουμε όλο το υλικό γύρω μας, όλο το περιβάλλον, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, και να παράξουμε έναν πλούτο για όλους μας.
Και θέλω να ρωτήσω κλείνοντας, εσείς τι μάθατε, τι ήταν αυτό που σας έμεινε σήμερα, από αυτή την περιβαλλοντική εκπαίδευση; Κάτι που σας εντυπωσίασε, που δεν ξέρατε;
ΙΑΣΩΝ: Πήγαμε στην Πυρσόγιαννη, περάσαμε από το Σαραντάπορο. Στην Πυρσόγιαννη, υπήρχαν ωραία σπίτια, με παλιά αρχιτεκτονική και μου άρεσαν πάρα πολύ. Επίσης, κάναμε ένα θεατρικό έργο. Κάναμε ερωτήσεις σε ένα μάστορα, που ήταν κι αυτός εκεί από παλιά και έφτιαχνε σπίτια.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Εσένα, θα σου άρεσε να μένεις σε ένα τέτοιο σπίτι; Όχι στο συγκεκριμένο χωριό αναγκαστικά, αλλά εκεί όπου είσαι. Θα σου άρεσε να έμενες σε ένα τέτοιο σπίτι; Σου έδειξε πώς κάνει τη δουλειά του ο μάστορας;
ΙΑΣΩΝ: Είδα κι άλλους πωλητές - που δεν ήξερα - να πουλάνε πράγματα. Έμαθα πράγματα και, γενικά, η εντύπωσή μου ήταν πολύ καλή.
Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Άρα, αυτό που έμαθες εσύ, ήταν κάτι που είναι πολύ όμορφο και παραδοσιακό, που υπάρχει στην περιοχή σου.
Μπράβο παιδιά. Νομίζω ότι και ένα άλλο στοιχείο που ειπώθηκε πριν, που είναι σημαντικό, είναι ότι δεν θέλουμε το σχολείο να εξαντλείται μόνο σε μια παθητική, δική σας παρουσία, αλλά να μαθαίνετε αυτή τη συλλογική δράση. Και είδαμε τι ωραίο ποίημα και τι ωραίες εικόνες βγήκαν, μέσα από αυτή τη συλλογική σας προσπάθεια. Και όλο και περισσότερο θέλουμε να δούμε ότι, όταν δουλεύουμε μαζί, όταν δουλεύουμε συλλογικά, το αποτέλεσμα είναι πολύ καλύτερο, πολλαπλασιάζεται και είναι προς όφελος όλων.
Παιδιά, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, ήταν πολύ ωραία.
