ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ.ΠΡΟΚΟΠIOY ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΘΕΣΕ
Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ Γ΄ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
26.10.2017
Η επέτειος του «ΟΧΙ», την 28η Οκτωβρίου 1940, δίνει την ευκαιρία στο Έθνος μας να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ιδίως εκτός των συνόρων μας: Για μας, τους Έλληνες, η Ελευθερία είναι υπαρξιακή, κυριολεκτικώς, αρχή και αξία, αφού, όπως έχουμε αποδείξει κατά την μακραίωνη Ιστορία μας, μόνον ελεύθεροι μπορούμε να ζήσουμε, να δημιουργήσουμε και να διαμορφώσουμε το μέλλον που μας αναλογεί και μας αρμόζει.
Υπό τα δεδομένα αυτά λέμε και θα λέμε πάντοτε ένα ανυποχώρητο «ΟΧΙ» σε καθέναν που επιβουλεύεται τα σύνορά μας, την εδαφική μας ακεραιότητα, και την εθνική μας κυριαρχία, που είναι, ταυτοχρόνως, σύνορα, έδαφος και κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ταυτοχρόνως όμως λέμε ένα μεγάλο «ΝΑΙ» στην Ειρήνη και την Δημοκρατία, συνακόλουθα δε σ’ όλους τους Λαούς που επιθυμούν ειλικρινώς την ειρηνική συνύπαρξη, συνεργασία και δημιουργία. Πρωτίστως λέμε αυτό το «ΝΑΙ» προς όλους, ανεξαιρέτως, τους γείτονές μας. Όμως τούτο προϋποθέτει εκ μέρους τους τον πλήρη σεβασμό του συνόλου του Διεθνούς Δικαίου. Ιδίως δε για όσους φιλοδοξούν να γίνουν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τούτο προϋποθέτει επιπλέον και τον πλήρη σεβασμό του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Μόνον έτσι χτίζεται πραγματική φιλία και καλή γειτονία.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, συνεπείς με την Ιστορία μας αλλά και την ιδιότητά μας ως κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπερασπιζόμαστε, αποφασισμένοι και ανυποχώρητοι, και τα Εθνικά μας Θέματα, που είναι και Εθνικά μας Δίκαια. Συγκεκριμένα:
· Ως προς το Κυπριακό -και με την αυτονόητη βεβαίως διευκρίνιση ότι αυτό αποτελεί διεθνές και, κυρίως, ευρωπαϊκό ζήτημα- επιδιώκουμε, το συντομότερο δυνατό, την δίκαιη και βιώσιμη λύση του. Όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν είναι νοητή με περιορισμένη κυριαρχία, την οποία θα προκαλούσαν στρατεύματα κατοχής και αναχρονιστικές εγγυήσεις τρίτων. Τούτο είναι αντίθετο προς κάθε έννοια Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Επιπλέον δε, θα δημιουργούσε ένα επικίνδυνο ως και καταστροφικό προηγούμενο για την κυριαρχία κάθε κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν μπορεί να υπάρξει λύση η οποία θα αποδεχόταν μειωμένη κυριαρχία, δηλαδή στρατεύματα κατοχής και εγγυήσεις τρίτων, όπως προείπα. Και αυτό είναι η βάση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού δικαίου. Το τονίζω πάντοτε, ότι το άρθρο 4 της Συνθήκης της ΕΕ καθορίζει την έννοια της Κυριαρχίας κάθε Κράτους-Μέλους. Και αυτή η κυριαρχία αποκλείει εγγυήσεις τρίτων, αποκλείει στρατεύματα κατοχής. Οιαδήποτε λύση, λοιπόν, όπως εκείνη την οποία προέβλεπε τότε το Σχέδιο Ανάν, το οποίο ορθώς απορρίφθηκε, θα ήταν αντίθετη με το θεμέλιο του ίδιου του Ευρωπαϊκού δικαίου. Και, κυρίως, θα δημιουργούσε ένα καταστροφικό προηγούμενο για την ίδια την Ευρώπη. Γιατί αυτό το μοντέλο που πήγαν κάποιοι να φαντασθούν - ελπίζω καλόπιστα αλλά πάντως έκαναν λάθος - δημιουργούσε ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να επαναληφθεί και για άλλα Κράτη της ΕΕ. Θα ήταν η αρχή του τέλους της ίδιας της κυριαρχίας της ΕΕ. Και αυτό δεν μπορούμε να το δεχθούμε εμείς, ως Έλληνες και ως Ευρωπαίοι. Υπερασπιζόμαστε όχι μόνο την Κύπρο, αλλά την Ευρώπη και την κυριαρχία της. Αυτό οφείλει να γίνει κατανοητό προς κάθε κατεύθυνση. Και το έχει αντιληφθεί η ίδια η ΕΕ και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό κεκτημένο.
· Ως προς τα Ελληνικά σύνορα, μ’ έμφαση σ’ εκείνα του Αιγαίου, η Συνθήκη της Λωζάνης, σύμφωνα με την πεμπτουσία του Διεθνούς Δικαίου, πρέπει να γίνεται απ’ όλους πλήρως σεβαστή. Κάθε αμφισβήτησή της, άμεση ή έμμεση, είναι αδιανόητη και αυτονοήτως απορριπτέα. Πολλώ μάλλον όταν οδηγεί, μέσω της αμφισβήτησης των συνόρων της Ελλάδας, και στην αμφισβήτηση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο σημείο τούτο πρέπει να επισημάνω ότι εμείς τείνουμε πάντοτε χείρα φιλίας και καλής γειτονίας προς την Τουρκία. Εμείς, οι Έλληνες, θέλουμε μια Τουρκία δημοκρατική, θέλουμε μια Τουρκία ευημερούσα, μια Τουρκία η οποία να έχει ευρωπαϊκή προοπτική. Αλλ’ αυτό προϋποθέτει, για να γίνει πράξη, από την πλευρά της Τουρκίας μια πλήρη, ειλικρινή και έμπρακτη απόδειξη του σεβασμού του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου στο σύνολό τους. Αν αυτό δεν συμβαίνει, τότε δεν είναι δυνατό να χτισθεί πραγματική φιλία. Οι φιλίες, όπως τόνισα, χτίζονται πάνω στην ειλικρινή βάση του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Εμείς το εννοούμε αυτό και είμαστε εδώ να ζήσουμε ως φίλοι και καλοί γείτονες. Αλλά είμαστε έτοιμοι επίσης, αν χρειασθεί, να υπερασπισθούμε και τα εθνικά μας θέματα που, όπως είπα πριν, είναι και θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
· Προς την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας καθίσταται σαφές ότι όσο επιμένει στην χρησιμοποίηση ονόματος, το οποίο πέραν της προκλητικής παραχάραξης της Ιστορίας αποπνέει αλυτρωτισμό, υπονομεύει την ευρωπαϊκή της προοπτική. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο αποκλείει υποψήφια κράτη-μέλη τα οποία αμφισβητούν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, το status quo των συνόρων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
· Παρεμφερές είναι και το μήνυμα της Ελλάδας προς την γείτονα Αλβανία: Όταν όμως προβαίνει σε πράξεις, οι οποίες έρχονται σε σαφή αντίθεση προς το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο -όπως π.χ. η πρόσφατη ωμή παραβίαση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως προς τις Μειονότητες και ως προς το δικαίωμα στην ιδιοκτησία- υπονομεύει και εκείνη επικίνδυνα την ευρωπαϊκή της προοπτική.
Κλείνω λοιπόν με τους συμβολισμούς που σήμερα μας έδωσε το Θωρηκτό Αβέρωφ, το οποίο βρίσκεται εδώ στη Θεσσαλονίκη και το οποίο ελπίζω να μείνει κάμποσο καιρό ακόμα. Γιατί τέτοιου είδους προσκύνημα εθνικό, το Θωρηκτό δεν το είδε τόσα χρόνια που βρισκόταν εκεί που βρισκόταν. Πράγμα που δείχνει την ψυχή των Μακεδόνων. Και αυτό τους το χρωστάμε, τουλάχιστον για λόγους συμβολισμού, να μείνει όσο μπορέσει και η Βόρεια Ελλάδα να ζήσει πάνω σ’αυτό το Θωρηκτό τους συμβολισμούς οι οποίοι ταιριάζουν.
Το Θωρηκτό Αβέρωφ μας θυμίζει, επίσης, τα εξής:
Πρώτον, το φρόνημα των Ενόπλων μας Δυνάμεων και των τριών Όπλων. Θυμηθείτε ότι το Θωρηκτό Αβέρωφ δεν νικήθηκε ποτέ. Και αυτό το φρόνημα θα μας το εμπνέει πάντοτε.
Δεύτερον, είναι συνδεδεμένο με εκείνη την ιστορική περίοδο όπου η Ελλάδα σχεδόν διπλασιάστηκε. Είναι η εποχή που η Ελλάδα μέσα από φωτισμένες φυσιογνωμίες, όπως εκείνη του Ελευθερίου Βενιζέλου βρήκε τον δρόμο της για το μέλλον το οποίο σήμερα οφείλουμε να υπερασπισθούμε. Αλλά, το βρήκε ενωμένη. Και θυμηθείτε τα δεινά τα οποία επισώρευσε ο Διχασμός που επακολούθησε. Το φρόνημα λοιπόν από την μία πλευρά και από την άλλη η δύναμη των Ελλήνων μέσα από την ενότητα. Και βεβαίως και κάτι άλλο το οποίο το ξεχνάμε. Σας θυμίζω ότι αυτό το Θωρηκτό, το ανίκητο Θωρηκτό, δημιουργήθηκε, φτιάχτηκε και χτίστηκε μέσα από έναν εθνικό έρανο των Ελλήνων, την εποχή που και τότε η Χώρα μας χειμάζονταν και οι Έλληνες έδωσαν από το υστέρημά τους. Βεβαίως, υπήρξε κορυφαία η δωρεά του Γεωργίου Αβέρωφ και δικαίως φέρει το όνομά του. Αλλά το υπόλοιπο ποσό ήταν το υστέρημα των Ελλήνων, που έδειχναν και τότε ότι όταν χρειάζεται για την εθνική μας άμυνα και για την Ελλάδα μας, δίνουμε ό,τι και αν έχουμε. Γιατί πρώτα είναι ο Τόπος μας, γιατί χωρίς αυτόν και χωρίς την υπεράσπιση της Ιστορίας του δεν υπάρχουμε.
Κλείνω όπως ξεκίνησα. Εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να είμαστε ελεύθεροι. Αλλά για να είμαστε ελεύθεροι, να μπορούμε να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας, πρέπει να μην ξεχνάμε ούτε την κληρονομιά που έχουμε, ούτε - πολύ περισσότερο - το ιστορικό μέλλον το οποίο οφείλουμε να χτίσουμε με βάση αυτή την κληρονομιά. Χρόνια πολλά, να είστε πάντα καλά. Ο Θεός να είναι μαζί μας.-
