ΑΡΘΡΟ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»
Ζούμε, ένα χρόνο τώρα, μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Το τέλος εποχής της Ελλάδας που πληγώσαμε. Αλλά και τον επώδυνο τοκετό της Νέας Ελλάδας - της Ελλάδας που αξίζει στους Έλληνες. Μια Ελλάδα αξιών. Η πορεία μας είναι δύσκολη. Είναι όμως για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, πορεία προόδου και όχι οπισθοδρόμησης. Πορεία ανόδου και όχι καθόδου. Πορεία προς τα μπρος και όχι προς τα πίσω. Πορεία συντεταγμένη και με συγκεκριμένα βήματα, από το χείλος της χρεοκοπίας ως την οριστική έξοδο από την κρίση, την παρακμή και την υπανάπτυξη.
Η βούληση του ελληνικού λαού για αλλαγή πορείας τον Οκτώβριο του 2009. Λίγες φορές στην ιστορία της Ελλάδας, η ψήφος των πολιτών ήταν τόσο ισχυρή. Αποδείχτηκε και σωτήρια για την πορεία της χώρας. Αν δεν είχε υπάρξει και η κυβερνητική αλλαγή, κανείς δεν θέλει να σκέφτεται ποιες θα ήταν σήμερα οι συνέπειες. Προσήλθαμε όλοι μας τότε στις κάλπες έχοντας φυσικά επίγνωση ότι η κατάσταση ήταν δύσκολη, αλλά σε καμία περίπτωση ότι η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος της χρεοκοπίας.
Η Συμφωνία Σωτηρίας της χώρας. Η κατάσταση στην οποία παραλάβαμε την χώρα προκάλεσε σε όλους μας σοκ και δέος. Το δυσθεώρητο ύψος του ελλείμματος και του χρέους ήταν τελικά το λιγότερο. Το χειρότερο ήταν η θανάσιμα υπονομευμένη διεθνής αξιοπιστία της χώρας. Η τελευταία σταγόνα ήταν τα ψευδή στοιχεία που επισήμως έστειλε η προηγούμενη κυβέρνηση για να συγκαλύψει το πραγματικό έλλειμμα. Ελάχιστοι πίστευαν ότι θέλουμε να βάλουμε τάξη στο σπίτι μας - και κανείς δεν πίστευε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Προσπαθήσαμε με αποφασιστικές κινήσεις όπως ο τερματισμός των ρουσφετολογικών προσλήψεων στο Δημόσιο και ο περιορισμός της κρατικής σπατάλης, να στείλουμε προς κάθε κατεύθυνση σαφέστατο μήνυμα «νοικοκυρέματος» της ελληνικής οικονομίας. Ως αποτέλεσμα, τόσο το σχέδιο προϋπολογισμού του 2010 όσο και το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης έγιναν δεκτά ως επαρκή βήματα από τους εταίρους μας για την ανασυγκρότηση της χώρας. Αλλά, ό,τι κι αν κάναμε, όποιο μέτρο κι αν πήραμε, εξαφανιζόταν μέσα στη μαύρη τρύπα αναξιοπιστίας που είχαμε κληρονομήσει. Αποτέλεσμα: η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο διεθνούς κερδοσκοπικής καταιγίδας με απώτερο στόχο το ίδιο το ευρώ. Υπήρχαν πολλοί που πόνταραν, στοιχηματίζοντας σοβαρά ποσά στην κατάρρευση της Ελλάδος. Μπροστά στον ορατό κίνδυνο άμεσης χρεοκοπίας της χώρας, μπροστά στο ασύλληπτο ενδεχόμενο να κινδυνεύει η λειτουργία των νοσοκομείων και των σχολείων ακόμα και η καταβολή μισθών και συντάξεων, δημιουργήσαμε από το μηδέν μηχανισμό στήριξης των δανειακών αναγκών της χώρας, εξασφαλίζοντας το χωρίς προηγούμενο ποσό των 110 δισ. ευρώ για τα επόμενα 3 χρόνια. Διαμορφώσαμε μια ασπίδα για την οικονομία μας, τις οικονομίες των νοικοκυριών και την επιβίωση της χώρας μας. Το αντίτιμο; Οι χωρίς προηγούμενο θυσίες του Ελληνικού λαού. Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε υποχρεωμένοι να περικόψουμε ακόμη και τη σύνταξη του χαμηλοσυνταξιούχου για να συνεχίσει να υπάρχει σύνταξη. Ναι, εκεί μας έφτασε η κακοδιαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήλπιζα ότι την κρίσιμη εκείνη στιγμή, η Ν.Δ. θα έβρισκε το ψυχικό σθένος να αναγνωρίσει τις ευθύνες της και να στηρίξει την εθνική προσπάθεια. Δεν το τόλμησαν - παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι έχουν ομολογήσει πως η απόφασή μας ήταν η σωστή απόφαση. Λιποτάχτησαν από τις ευθύνες ως κυβέρνηση, λιποτάκτησαν από το πατριωτικό καθήκον ως αντιπολίτευση.
Οι μεγάλες διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές. Έχω υπογραμμίσει αμέτρητες φορές ότι καμία θυσία δεν θα πιάσει πραγματικά τόπο, κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, χωρίς τολμηρές διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές στη λειτουργία του κράτους. Θα πρόσθετα: αν είχαν γίνει τα τελευταία χρόνια οι αλλαγές αυτές στο κράτος, στη λειτουργία της αγοράς, στο πρότυπο ανάπτυξης, στην παιδεία και πρόνοια, τότε δεν θα αντιμετωπίζαμε καν την κρίση που περάσαμε, θα αντέχαμε στη διεθνή κρίση, θα προλαβαίναμε τη δική μας. Γνωρίζουμε ότι για να μην ξαναδούμε ποτέ την Ελλάδα στην κατάσταση που την βρήκαμε πέρσι τον Οκτώβριο, για να μην ξαναβρεθούμε ποτέ σε επιτήρηση και για να μην χρειαστούμε ποτέ ξανά Μνημόνιο, πρέπει να αναμορφώσουμε ριζικά την Ελλάδα. Για αυτό και από την πρώτη στιγμή, και παρά το αφόρητο βάρος της κατάστασης που κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε, προχωρήσαμε στο μεγαλύτερο πρόγραμμα αλλαγών που γνώρισε ποτέ η χώρα. Αλλαγές που εγγυώνται ότι η έξοδος της χώρας από την κρίση, όταν επιτευχθεί, θα είναι μόνιμη και όχι προσωρινή. Ποτέ άλλοτε μία κυβέρνηση δεν πήρε τόσο σημαντικές αποφάσεις, σε τόσο δύσκολες συνθήκες και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα: από τον νέο φορολογικό νόμο που αποκαθιστά τη φορολογική δικαιοσύνη και βάζει στο στόχαστρο όσους φοροδιέφευγαν προκλητικά για χρόνια ως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Από τη μεγάλη θεσμική επανάσταση του «Καλλικράτη» ως την εμπέδωση της αξιοκρατίας και της διαφάνειας παντού στο Δημόσιο. Και από την τολμηρή αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος για να γίνει βιώσιμο και να διασφαλίσουμε το δικαίωμα στη σύνταξη και στις επόμενες γενιές, ως την απαρχή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης φαρμάκων για τον δραστικό περιορισμό της σπατάλης.
Κάναμε σε ένα χρόνο, όσα δεν έγιναν χρόνια ολόκληρα. Η επανάσταση του αυτονόητου έχει ήδη ξεκινήσει. Και έτσι θα συνεχίσουμε.
Το δεύτερο κρίσιμο ημίχρονο, το 2011. Έπειτα από ένα χρόνο τιτάνιας προσπάθειας, τα θετικά σημάδια πολλαπλασιάζονται. Το βλέπουμε σε διεθνές επίπεδο. Ολόκληρος ο κόσμος το αναγνωρίζει, βλέπει τα αποτελέσματα της προσπάθειας που κάνουμε. Κατακτούμε το σεβασμό, με αγώνα και με βήματα καθημερινά, με την αποφασιστικότητά μας. Οι θυσίες των Ελλήνων πιάνουν τόπο. Επιτυγχάνουμε την μεγαλύτερη μείωση ελλείμματος που έχει επιχειρήσει ποτέ μία χώρα σε ένα χρόνο. Αλλά ο συναγερμός δεν έχει λήξει. Το 2011, είναι το δεύτερο, κρίσιμο ημίχρονο - είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης. Η πορεία για τη σωτηρία της Ελλάδας συνεχίζεται. Και η σωτηρία αυτή, είναι που μας δίνει το χρόνο για την αναμόρφωση της Ελλάδας. Οι υποχρεώσεις μας είναι δεδομένες. Εξίσου δεδομένη είναι η αποφασιστικότητά μας να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει, γιατί είναι ζήτημα επιβίωσης της Ελλάδας. Αλλά ως εκεί. Ό, τι και αν γίνει δεν πρόκειται να υπάρξει καμία περαιτέρω επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων και καμία αύξηση φορολογικών συντελεστών, πέραν όσων έχουμε δεσμευτεί. Όλοι, μέσα και έξω από την Ελλάδα, πρέπει να καταλάβουν ότι οι θυσίες του Ελληνικού λαού είναι πρωτόγνωρες, είναι πρωτοφανείς. Είναι γι’ αυτό το λόγο που χρειάζεται τώρα να επιμείνουμε στις αλλαγές διότι οι μεγάλες διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές που πραγματοποιούμε, είναι που εγγυώνται την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση, την παρακμή και την υπανάπτυξη. Και μια δικαιότερη κατανομή πλούτου και μεγαλύτερη ευημερία της χώρας μας. Αν τώρα ακούσουμε τις σειρήνες που μας καλούν να σταματήσουμε, θα χαθούν οι θυσίες του Ελληνικού λαού και θα κατρακυλήσουμε στο παρελθόν.
Το 2012, η ανάπτυξη στην Ελλάδα αποκτά ξανά θετικό πρόσημο. Το 2011 θα είναι, σύμφωνα με το σχέδιό μας, η τελευταία χρονιά της ύφεσης. Η τιτάνια προσπάθεια περιορισμού των ελλειμμάτων που ήδη επιτυγχάνουμε, η σταδιακή μετατροπή, που ήδη πραγματοποιούμε, του κράτους από ανυπέρβλητο εμπόδιο σε πολλαπλασιαστή της ανάπτυξης και η ολοκλήρωση του πλέγματος δράσεων για το νέο μοντέλο ανάπτυξης που ήδη πραγματοποιούμε, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να αποκτήσουμε το 2012 θετικούς ρυθμούς υγιούς ανάπτυξης. Θέλουμε υγιή και βιώσιμη ανάπτυξη, όχι την παρασιτική, την ευκαιριακή, την «ανάπτυξη» της αρπαχτής και της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου που μας οδήγησε στην εξάρτηση από δάνειες δυνάμεις. Γιατί οριστική έξοδο από την κρίση θα έχουμε μόνο όταν αποκτήσουμε ανάπτυξη που αξιοποιεί ορθολογικά και βιώσιμα τις δικές μας δυνάμεις, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας: τους ανθρώπους της, την παράδοσή της, την ιστορία της και τον φυσικό της πλούτο. Προς αυτή την κατεύθυνση δημιουργούμε πλαίσιο για επενδύσεις, καινοτομία, δημιουργία σε προϊόντα αξίας, πράσινα, καθαρά, ανταγωνιστικά. Προσελκύουμε το διεθνές ενδιαφέρον να επενδύσουν στη νέα Ελλάδα που μαζί δημιουργούμε. Κομβικό στοιχείο στη νέα αναπτυξιακή πορεία αποτελεί η μεγάλη αλλαγή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα και στη Δια Βίου Μάθηση.
Η έξοδος από το μνημόνιο, το 2013. Το 2013 θα είναι η τελευταία χρονιά εφαρμογής του μνημονίου στη χώρα μας. Βγαίνουμε από τη στενωπό και δρομολογούμε την οριστική έξοδο από την κρίση και την οικονομική εξάρτηση. Το 2013 θα έχουν μπει πια γερές βάσεις για μια διαφορετική, καλύτερη και δικαιότερη Ελλάδα, για μια νέα σελίδα ανάπτυξης, ασφάλειας και προόδου για όλους, ειδικά για όσους κλήθηκαν και σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της υπερπροσπάθειάς μας για να μην αφήσουμε την πατρίδα μας να καταρρεύσει. Όπως υπογράμμισα και στην ομιλία μου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ξεδιπλώνουμε ήδη ένα «Δίχτυ Προστασίας» για τους πιο ευάλωτους συμπολίτες μας: η πρόσφατη ανακοίνωση 17 προγραμμάτων για τη στήριξη της εργασίας, συνολικού ύψους 2,6 δισ. ευρώ, που αφορούν περίπου 660.000 εργαζόμενους και ανέργους, η χορήγηση έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης σε περίπου 500.000 χαμηλοσυνταξιούχους και η απόφασή μας να επεκτείνουμε την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους τους ανέργους για όσο διάστημα παραμένουν χωρίς εργασία, δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις μας. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για τους ασθενέστερους συμπολίτες μας, αυτό που αντέχουμε οικονομικά, θα το κάνουμε. Και όσο η ελληνική οικονομία πατάει πιο γερά στα πόδια της, τόσο το «κοινωνικό μέρισμα» θα διευρύνεται. Παράλληλα όμως στόχος μας, με ιδιαίτερο μοχλό τον «Καλλικράτη», είναι και να διαμορφώσουμε ένα σύγχρονο σύστημα πρόνοιας και περίθαλψης για τον πολίτη. Σύστημα στο οποίο θα αξιοποιείται αποτελεσματικά κάθε ευρώ του Ελληνικού λαού και θα παρέχονται οι κοινωνικές υπηρεσίες με ευαισθησία και ανθρωπιά.
Η ώρα των πολιτών. Η ώρα των πολιτών δεν ανάγεται χρονικά μόνο στις επόμενες εθνικές εκλογές του 2013. Η ώρα του πολίτη είναι τώρα, είναι κάθε στιγμή. Τα όσα καταφέραμε τον τελευταίο χρόνο είναι δικό τους επίτευγμα. Η δική τους αποφασιστικότητα για αλλαγές, για να γυρίσουμε σελίδα, να υπερβούμε λάθος πρακτικές και νοοτροπίες του παρελθόντος είναι που μας επέτρεψε να στεκόμαστε σήμερα όρθιοι, την ώρα που πολλοί είχαν βιαστεί να μας ξεγράψουν. Στα δικά τους χέρια είναι να συνεχίσουμε την πορεία ανάτασης της χώρας. Τίποτε δεν θα είχε καταφέρει η κυβέρνηση μόνη της, χωρίς τη στήριξη αλλά και τη συμμετοχή της κοινωνίας. Το ίδιο ισχύει και για την περαιτέρω πορεία μας.
Με τις αλλαγές που βρίσκονται σε εξέλιξη βάλλονται για πρώτη φορά κατεστημένα συμφέροντα και νοοτροπίες. Η χρονική στιγμή της διενέργειας των περιφερειακών εκλογών και η ευθεία αμφισβήτηση από την αξιωματική αντιπολίτευση της πορείας του έθνους και του λαού για τη σωτηρία και την αναμόρφωση της χώρας, προσδίδουν εκ των πραγμάτων στις επικείμενες εκλογές χαρακτήρα αναμέτρησης με πολύ μεγάλη σημασία.
Για μας στις εκλογές υπάρχει ένα ξεκάθαρο αυτοδιοικητικό διακύβευμα. Οι πολίτες θα αναδείξουν με την ψήφο τους δημάρχους, περιφερειάρχες, αυτοδιοικητικά στελέχη, που πιστεύουν στον «Καλλικράτη» αλλά και είναι ικανά να υπηρετήσουν αυτή τη μεγάλη θεσμική επανάσταση για τον πολίτη και για την ανάπτυξη της χώρας. Οι πολίτες θα γυρίσουν την πλάτη τους σε υποψηφίους, που πιστεύουν μόνο στην καρέκλα, στην προσωπική τους ανάδειξη, που βλέπουν το αυτοδιοικητικό αξίωμα ως ένα ακόμα προνόμιο εξουσίας για πελατειακή σπατάλη, και όχι ως υποχρέωση προσφοράς.
Η βαρύτητα της ψήφου στις 7 Νοεμβρίου αποκτά όμως πλέον και βαθύτερο πολιτικό περιεχόμενο: οι πολίτες θα δώσουν ξεκάθαρο στίγμα για το πού θέλουν να πάει η χώρα.
Μπορεί να έχουμε διανύσει ήδη μεγάλη απόσταση από το χείλος του γκρεμού στο οποίο είχαμε βρεθεί, αλλά η προσπάθεια δεν έχει τελειώσει. Ο συναγερμός δεν έχει λήξει.
Σήμερα, βρισκόμαστε στο κομβικό σημείο όπου αποφασίζουμε, είτε ότι συνεχίζουμε μπροστά, όχι μόνο για τη σωτηρία, αλλά και για την αναμόρφωση της χώρας μας, για να χτυπήσουμε δηλαδή τα αίτια της κρίσης, είτε ότι πάμε πάλι πίσω, στη χρεοκοπία.
Ή χτίζουμε πάνω στη ως σήμερα πορεία μας και την ολοκληρώνουμε, ή αφήνουμε την προσπάθεια να πάει χαμένη, μαζί με τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού.
Στις εκλογές συγκρούονται τελείως διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις:
Αυτοί που φυγομάχησαν μπροστά στα προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν, με εμάς που δώσαμε τη μάχη και την κερδίζουμε.
Αυτοί που την κρίσιμη στιγμή υπέταξαν ανεύθυνα το πατριωτικό καθήκον να σώσουμε τη χώρα στις μικροκομματικές τους επιδιώξεις, με εμάς που δεν φοβηθήκαμε το πολιτικό κόστος και πήραμε τις αποφάσεις που έπρεπε.
Αυτοί που ανακαλύπτουν «μαγικές φόρμουλες» εξαπάτησης των πολιτών, με εμάς που φέρνουμε αποτέλεσμα στην πράξη.
Αυτοί που ταυτίστηκαν με τα κατεστημένα συμφέροντα, τον παρασιτισμό και την πελατειακή λογική, με εμάς που πρεσβεύουμε την Ελλάδα των αξιών, την Ελλάδα της δημιουργίας, της καινοτομίας, της αξιοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Αυτούς που θέλουν να μας γυρίσουν στο καταστροφικό παρελθόν, με εμάς που οδηγούμε με ασφάλεια και σιγουριά την Ελλάδα στο μέλλον.
Αυτοί που παραλίγο να χρεοκοπήσουν την Ελλάδα, με όλους εμάς, τα εκατομμύρια των Ελλήνων και των Ελληνίδων, που σώσαμε την Ελλάδα και δεν θέλουμε να δούμε οι θυσίες μας να πάνε χαμένες. Θα ακολουθήσουμε το δρόμο της μικροπολιτικής μιζέριας ή το δρόμο των γενναίων αλλαγών;
Οι πολίτες καλούνται να επιβεβαιώσουν την αποφασιστικότητά τους για αλλαγές. Την βούλησή τους να στηρίξουν και να συμμετάσχουν στις αλλαγές αυτές.
Μπορούμε να στείλουμε μαζί ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τα μέσα και προς τα έξω ότι συνεχίζουμε την πορεία μπροστά.
Όλοι οι Έλληνες συναισθάνονται την βαρύτητα της ψήφου στις 7 Νοεμβρίου. Είναι ένα αποφασιστικό βήμα στην πορεία μας για την οριστική έξοδο της χώρας από την κρίση, την παρακμή και την υπανάπτυξη. Και δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να την ανακόψει.
