1η Ιανουαρίου 2011
Δημοσιογράφος: Κύριε Προέδρε το μήνυμά σας προκάλεσε αίσθηση:
Πρόεδρος: Είπα αυτά που αισθάνομαι και αυτά που πρέπει να γίνουν.
Δημοσιογράφος: Θεωρείται ότι το μέγα ζητούμενο είναι η κοινωνική συνοχή στη χώρα;
Πρόεδρος: Έτσι είναι. Μα η κοινωνική συνοχή βγαίνει από την πάταξη των αδικημάτων σε βάρος του ελληνικού λαού. Δεν μπορεί να διαφεύγουν αυτοί που πρέπει να πληρώσουν φόρους και ύστερα να τρέχουν στα κρατικά νοσοκομεία να θεραπευτούν. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Δημοσιογράφος: Το δύσκολο έτος κύριε Πρόεδρε είναι το 2010 που αφήσαμε ή το 2011 που έχουμε μπροστά μας;
Πρόεδρος: Και το 2011 θα έχει δυσκολίες αλλά πιστεύω ότι ανοίγει σιγά σιγά ένας δρόμος που θα πέσουμε στο ʼ12 και όπως λένε οι Γερμανοί «Καλό γλύστριμα στο 2012».
Δημοσιογράφος: Φοβάστε κοινωνικές αντιδράσεις;
Πρόεδρος: Νομίζω ότι παρόλο που υποφέρουν τα ασθενέστερα στρώματα του ελληνικού λαού έχουν καταλάβει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Πρέπει να βαδίσουμε σε αυτό το δρόμο.
Και βλέπετε για αυτό έχουν μια υπομονή που εγώ τη θαυμάζω βέβαια αλλά από την άλλη μεριά έχω περάσει και εγώ δύσκολες περιόδους στη ζωή μου, ο ελληνικός λαός τις αντιμετώπισε αυτές τις περιόδους με μεγάλο θάρρος και με την ελπίδα ότι το αύριο θα είναι καλύτερο. Και νομίζω ότι αυτό γίνεται σήμερα, παρόλο που οι κρατούντες πρέπει οπωσδήποτε να διευκολύνουν αυτή την ανοχή που τους δίνει ο ελληνικός λαός και όταν λέω να διευκολύνουν εννοώ ότι πρέπει οπωσδήποτε να ενισχύσουν οικονομικά τουλάχιστον τα χαμηλότερα εισοδήματα.
